Μισώ τον εαυτό μου. Είμαι άσχημη κλαψιάρα και νιώθω πάντα ανεπιθύμητη. Ξέρω πως οι άνθρωποι γύρω μου συνήθως δεν το πιστεύουν αλλά εγώ το πιστεύω και με κάνει να υποφέρω. Ζηλεύω τα όμορφα κορίτσια που εκπέμπουν έναν αέρα γοητείας ακόμα και όταν δεν προσπαθούν, ενώ εγώ πρέπει να προσπαθήσω πάρα πολύ για να νιώσω μέτρια. Πάντα ένιωθα έτσι και φοβάμαι πως πάντα θα νιώθω έτσι. Επίσης κλαίω με το παραμικρό ειδικά όταν κάποιος δείξει πως δεν του αρέσει κάτι σε εμένα, έστω και στο ελάχιστο. Φοβάμαι η ψυχοθεραπεία δεν θα καταφέρει ποτέ να με φτιάξει και πως θα είμαι για πάντα μίζερη και ανασφαλής. Θέλω πολύ μια σχέση αλλά νιώθω πως δεν είμαι αρκετά καλή για να αρέσω σε κανέναν. Γενικά δεν νιώθω έτοιμη να υπάρξω στον κόσμο. Νιώθω πως θέλω να ξαναζήσω όλη μου τη ζωή από την αρχή με μια καλύτερη μαμά και πως αυτός είναι ο μόνος τρόπος να σωθεί το χάλι που συμβαίνει μέσα μου. Νιώθω σαν ένα κτήριο με στραβά θεμέλια έτοιμο να πέσει και τίποτα δεν μπορεί να με σώσει.
Λίνα
Αγαπητή Λίνα,
Αρχικά, θα ήθελα να σε ευχαριστήσω που πήρες το θάρρος και μοιράστηκες μαζί μας την ιστορία σου. Εφόσον μπήκες σε αυτή τη διαδικασία, καταλαβαίνω ότι πρόκειται για κάτι που σε απασχολεί άμεσα και χαίρομαι που θα συζητήσουμε μαζί σχετικά με αυτό.
Λοιπόν, Λίνα, από αυτά που μου έχεις γράψει κατανοώ ότι βιώνεις μια αρκετά δύσκολη περίοδο για εσένα-μια περίοδο, μέσα στην οποία νιώθεις εγκλωβισμένη. Μια περίοδο που αν είχες τη δυνατότητα να πατήσεις το κουμπί «restart» θα το έκανες αμέσως χωρίς δεύτερη σκέψη. Λυπάμαι που σκέφτεσαι ότι έχεις φτάσει σε αδιέξοδο και καμία λύση δεν σου φαντάζει δυνατή. Επίσης, λυπάμαι αρκετά που αναφέρεις ότι έχεις ανάγκη από «μια καλύτερη μαμά». Αναρωτιέμαι τι είναι αυτό που έχεις περάσει στη ζωή σου, ώστε να έφτασες σε αυτό το σημείο; Συνήθως, από την οικογένειά μας περιμένουμε φροντίδα, στήριξη, σεβασμό, ανιδιοτέλεια, θυσίες. Με στεναχωρεί που κάτι (;) από όλα αυτά δεν τα έχεις βιώσει.
Η αλήθεια είναι πως τα σημαντικά πρόσωπα για εμάς (πχ. γονείς)-άτομα στα οποία βασιστήκαμε να μας αναθρέψουν μιας κι εμείς ήμασταν ευάλωτοι και «ανήμποροι»-παίζουν καθοριστικό ρόλο στη ζωή μας (είτε υπάρχουν είτε δεν υπάρχουν). Ειδικότερα, η παιδική ηλικία επηρεάζει την ανάπτυξη της προσωπικότητάς μας, τις σκέψεις , τα συναισθήματα, τις συμπεριφορές και, κυρίως, τις αλληλεπιδράσεις μας με άλλους. Μέσω αυτής της αναφοράς, ήθελα να σου πω ότι σε καταλαβαίνω. Καταλαβαίνω τις σκέψεις απογοήτευσης και ματαιοδοξίας που εκφράζεις. Είναι φυσιολογικό να αισθάνεσαι έτσι.
Επιπρόσθετα Λίνα, γράφεις ότι «μισείς τον εαυτό σου» και ότι νιώθεις «πάντα ανεπιθύμητη». Με στεναχωρεί που έχεις αναπτύξει αυτές τις σκέψεις για τον εαυτό σου που είναι το μοναδικό σπίτι που κουβαλάμε εφ’ όρων ζωής. Από αυτά που μου λες καταλαβαίνω ότι αυτές οι σκέψεις σου προκαλούν έντονα αρνητικά συναισθήματα που δυσκολεύεσαι να ανεχτείς και διαχειριστείς, με αποτέλεσμα να «κλαις και να «υποφέρεις».
Επίσης, κάτι στο οποίο πιστεύω αξίζει να σταθούμε είναι στο ότι ενώ οι γύρω σου συνήθως δεν σε βλέπουν ως ανεπιθύμητη, εσύ η ίδια παρόλ’ αυτά το πιστεύεις σε υψηλό βαθμό. Αναρωτιέμαι Λίνα, τι αποδείξεις ή αλλιώς στοιχεία έχεις από τις εμπειρίες σου ότι αυτή η σκέψη σου όντως ισχύει (δηλαδή είσαι όντως ανεπιθύμητη); Ή τι αποδείξεις έχεις που σου λένε ότι αυτό που σκέφτεσαι («Είμαι πάντα ανεπιθύμητη») δεν ισχύει; Πιο συγκεκριμένα, προηγουμένως μου ανέφερες τη λέξη «συνήθως», οπότε τι είναι αυτό που κάνουν οι γύρω σου που σου δείχνουν ότι είσαι επιθυμητή; Θα μπορούσε αυτό να αποτελέσει απόδειξη κατά της αρχικής σου σκέψης;
Ακόμη περισσότερο γράφεις ότι «χρειάζεται να προσπαθήσεις πάρα πολύ για να νιώσεις μέτρια», κάτι που σε θλίβει έντονα και σε βάζει σε διαδικασία να συγκρίνεις τον εαυτό σου με άλλες κοπέλες, συμπεραίνοντας ότι εκείνες είναι καλύτερες από εσένα πχ. πιο όμορφες (επηρεάζοντας την αυτοεκτίμησή σου). Αναρωτιέμαι Λίνα, τι σημαίνει για εσένα να είσαι μέτρια; Έστω κι αν κάποιος/-α σε θεωρεί μέτρια, τι είναι αυτό που σε φοβίζει; Ποιές είναι οι σκέψεις που περνούν από το μυαλό σου; Αν φτάσουμε μαζί στο χειρότερο σενάριο που είναι δυνατόν να συμβεί, πώς πιστεύεις θα μπορούσες να το διαχειριστείς; Αν ένας φίλος ή φίλη σου βρισκόταν-στην ίδια ακριβώς θέση-με εσένα, τι είναι αυτό που θα τον συμβούλευες; Διαφέρει από αυτά που λες στον ίδιο σου τον εαυτό; Αν ναι, τι είναι αυτό που σε κάνει να αντιδράς διαφορετικά;
Επίσης, λες ότι είσαι αρκετά ευαίσθητη και καταφεύγεις στο κλάμα όταν κάποιος/-α σου δείξει ότι κάτι δεν του/της αρέσει σε εσένα έστω και σε ελάχιστο βαθμό. Τι σημαίνει για εσένα να μην αρέσεις στους άλλους; Αφού εντοπίσεις ποιες είναι οι σκέψεις που σου προκαλούν δυσφορία (τι συναισθήματα και πόσο έντονα είναι), καθώς και τις συμπεριφορές σου προκειμένου να διαχειριστείς, αυτά θα ήθελα να σκεφτείς πόσο πολύ σε ωφελούν οι τρόποι που έχεις επιλέξει. Μπορεί σε κάποια στιγμή της ζωής σου να σε είχαν βοηθήσει, αλλά τώρα σε τι σε εξυπηρετούν; Ποιό είναι το κόστος και ποιό το όφελος;
Τέλος, θα ήθελα να σχολιάσουμε μαζί το κομμάτι της ψυχοθεραπείας, κατά το οποίο «φοβάσαι» ότι δεν θα δεις αποτελέσματα. Εστίασε, σε παρακαλώ, σε αυτή τη λέξη-«φοβάμαι». Συνήθως, καταστάσεις που δεν είναι οικείες για εμάς μας προκαλούν την αίσθηση του φόβου και είναι λογικό να αισθάνεσαι έτσι. Αν αυτός ο φόβος είχε λόγια τι θα σου έλεγε; Προσωπικά, το ακούω ως έντονες δυσφορικές σκέψεις άγχους που εξετάζουν την πιθανότητα της αποτελεσματικότητας-και όχι-ως σκέψεις που πιστεύεις 100%.
Άλλωστε, σκέψου ότι ήδη έκανες ένα βήμα και μοιράστηκες μαζί μας αυτό που σε βασανίζει. Μήπως άραγε ένα μέρος σου θέλει να ξεκινήσει Ψυχοθεραπεία και πιστεύει ότι μπορεί να βοηθηθεί, απλά διστάζει; Βέβαια χρειάζεται να επισημάνουμε ότι το ψυχοθεραπευτικό ταξίδι είναι μακρινό και απαιτεί επένδυση, προτεραιότητα. Στην αρχή, είναι λογικό να αισθανόμαστε έντονο άγχος και θλίψη, καθώς ερχόμαστε σε επαφή με ζητήματα, σκέψεις, συναισθήματα που τόσο καιρό αποφεύγαμε (γιατί όταν τα αγγίζαμε νιώθαμε έντονο μη διαχειρίσιμο συναισθηματικό φορτίο).
Θα σε συμβούλευα απλά ο ειδικός Ψυχική Υγείας στον οποίο θα απευθυνθείς να έχει εκπαιδευτεί σε κάποιο είδος ψυχοθεραπείας (πχ. Γνωσιακή Συμπεριφορική, Υπαρξιακή, Συστημική, Ομαδική)-είναι στη δική σου ευχέρεια τι προσέγγιση θα προτιμήσεις! Έτσι, θα καταφέρεις να δώσεις νόημα σε αυτό που σου συμβαίνει, να δεις τι σημαίνει για εσένα ότι πχ. δεν είσαι αρκετή και να αντικαταστήσεις αυτές τις σκέψεις με πιο λειτουργικές για εσένα! Αγαπώντας τον εαυτό μας, αφήνουμε το περιθώριο να μας αγαπήσουν και οι άλλοι! Αν δεν το κάνεις εσύ Λίνα για τον δικό σου εαυτό, γιατί να το κάνουν εκείνοι; Ίσως τελικά με αυτόν τον τρόπο, θα καταφέρεις να πατήσεις το «restart» που τόσο λαχταράς!
* Υ.Γ: Μη πιστεύεις όλα όσα σκέφτεσαι! Πολλές φορές στις σκέψεις μας εντοπίζονται στερεοτυπικά πρότυπα επεξεργασίας όσων συμβαίνουν μέσα κι έξω μας! Στόχος είναι να βρούμε αυτά τα «γνωσιακά λάθη» (πχ. διπολικός τρόπος σκέψης, υπεργενίκευση, καταστροφοποίηση, αυθαίρετα συμπεράσματα) και να τα αντικαταστήσουμε!
Εύχομαι να είσαι καλά,
Ιωάννα
