Ξυπνάω κάθε πρωί με ταχυκαρδία και είμαι σφιγμένη γιατί σκέφτομαι διαφορα πράγματα!! Πολλές φορές ξυπνάω και μες τον ύπνο μου έτσι… έχω έντονα συναισθήματα για έναν που θέλω και δεν μπορώ να τα ελέγχω! Τον βλέπω στον ύπνο μου και παθαίνω τα παραπάνω τον σκέφτομαι και με πιάνει ταχυκαρδία… Πως μπορώ να το ελέγχω δεν μπορώ να ηρεμήσω!!!
Από τον/την: Maria
Αγαπημένη Μαρία,
καταρχάς θα ήθελα να σε ευχαριστήσω για αυτό το μοίρασμα σου μαζί μου! Είναι σημαντικό αλλά όχι και πολύ εύκολο και οικείο να μιλάμε για αυτά που σκεφτόμαστε και νιώθουμε, για αυτό σε ευχαριστώ πολύ!
Διαβάζοντας τα όσα γράφεις, σκέφτομαι πόσο δύσκολο είναι για σένα να βρίσκεσαι σε μια διαρκή ανησυχία, ακόμα και στον ύπνο σου, σωματικά και συναισθηματικά. Ακούγεται πραγματικά πολύ δύσκολο και αναρωτιέμαι πως τα καταφέρνεις…; Πως τα καταφέρνεις εννοώ, πως παρά την έντονη ανησυχία και την κούραση σου που από ότι καταλαβαίνω υπάρχει συνέχεια, εσύ παραμένεις σε έναν επαρκή βαθμό λειτουργική στην καθημερινότητα σου. Μάλλον διαθέτεις ισχυρά και ανθεκτικά «ψυχικά αποθέματα»!
Τώρα πιο συγκεκριμένα, αναφορικά με την κατάσταση που περιγράφεις, θα ήθελα να σου πω, πως πολλές φορές οι σκέψεις που κάνουμε για μια κατάσταση – άνθρωπο είναι αυτές που μας προκαλούν και συγκεκριμένα συναισθήματα. Εν συνεχεία τα έντονα αυτά συναισθήματα, όπως η ανησυχία, το άγχος, το στρες που μπορεί να νιώθεις, είναι ικανά να προκαλέσουν και κάποια σωματικά συμπτώματα, όπως η ταχυκαρδία και το σφίξιμο που περιγράφεις. Επομένως τα σωματικά αυτά συμπτώματα που συμβαίνουν, είναι απολύτως εναρμονισμένα με τα συναισθήματα που βιώνεις. Στη συνέχεια τα συναισθήματα και τα σωματικά που προκύπτουν, ενισχύουν ακόμα περισσότερο τις αρχικές σου σκέψεις, προκαλώντας εντονότερα αυτά τα συναισθήματα- σωματικά…, και ούτω καθεξής, βάζοντας σε σε έναν φαύλο κύκλο, τον οποίο όπως λες δυσκολεύεσαι να ελέγξεις… Ακούγεται κάπως σαν να σε παρασύρει και να σε εμποδίζει από το να ξεφύγεις και να βρεις την ηρεμία σου…..Σαν να έχεις χάσει τον έλεγχο και να μην μπορείς να κάνεις κάτι για αυτό…..
Ένας βοηθητικός τρόπος για να μπορέσουμε να σπάσουμε το φαύλο κύκλο και να πάρουμε τον έλεγχο της κατάστασης είναι αρχικά να παρατηρήσουμε όλη αυτή τη διεργασία. Δηλαδή: Τί σκέψεις κάνεις? Τί ακριβώς σκέφτεσαι? Αναφέρεις πως σκέφτεσαι διάφορα πράγματα…. Τι ακριβώς? Μπορείς να τα συγκεκριμενοποιήσεις? Η συγκεκριμενοποίηση και η κατονομασία των σκέψεων μας, μας βοηθά από διάχυτες που είναι να γίνουν πιο οργανωμένες και άρα όχι τόσο χαοτικές. Στη συνέχεια θα βοηθούσε να αναρωτηθείς αν αυτές οι σκέψεις που παρατήρησες πως κάνεις, μπορούν να αντικατασταθούν με άλλες, «πιο λειτουργικές» (πχ τι άλλο θα μπορούσα να σκεφτώ για αυτή την κατάσταση?). Σε αυτό πιθανόν να βοηθούσε να ρωτούσες τον εαυτό σου τι θα έλεγε σε ένα φίλο του που βιώνει μια αντίστοιχη κατάσταση? Όταν βγαίνουμε από το βίωμα και γινόμαστε παρατηρητές, συνήθως βλέπουμε τα πράγματα ολιστικότερα, με περισσότερες ίσως εναλλακτικές. Τέλος χρειάζεται να θυμάσαι πως εσύ και η δυσκολία σου δεν είστε «ένα», η δυσκολία σου δεν είσαι εσύ…, αλλά εσύ είσαι μια ολόκληρη οντότητα που αντιμετωπίζει στην παρούσα φάση μια δυσκολία. Σκέψου λοιπόν πως αφενός πρόκειται για μια παροδική κατάσταση και όχι μόνιμη, αφετέρου με ποιους πιθανούς τρόπους θα μπορούσες να διαχειριστείς τη δυσκολία σου , τις πολλαπλές σκέψεις και τα έντονα συναισθήματα (π.χ. τι θα τους έλεγες αν τα έβλεπες έτσι απέναντι σου? Τι θα ήθελες να κάνεις?).
Επιπλέον τις στιγμές που νιώθεις τόσο έντονα αυτά τα συναισθήματα, θα βοηθούσε να κλείσεις τα μάτια σου και να μεταφέρεις τη σκέψη σου σε κάτι όμορφο, που σε κάνει να νιώθεις ήρεμα και θετικά.. Έτσι οι πιο δύσκολες σκέψεις σου θα διακοπούν και όταν επιστρέψεις, πιθανόν δεν θα είναι τόσο έντονες όσο στην αρχή. Ακόμα είναι πολύ χρήσιμες οι αναπνοές, ώστε να αποφορτιστείς και να χαλαρώσεις. (Βαθιά εισπνοή από την μύτη, σπρώχνεις τον αέρα στην κοιλιά, σαν να φουσκώνεις ένα μπαλόνι και έπειτα αδειάζεις αέρα από το στόμα.)
Σίγουρα βοηθάει πολύ και αυτό που έκανες ήδη! Να επικοινωνείς και να εξωτερικεύεις αυτό που σε δυσκολεύει. ! Ωστόσο αν νιώθεις πως η κατάσταση είναι αρκετά δύσκολη, σε βαθμό που δεν μπορείς να τη διαχειριστείς, σίγουρα θα βοηθούσε να μιλούσες και με κάποιον ειδικό ψυχικής υγείας.
Για οτιδήποτε χρειαστείς εννοείται μπορείς να ξαναστείλεις.
