Καλησπέρα σας, σε αυτό που θα ήθελα μια γνώμη από εσάς είναι το εξής. Κάθε φορά που συμβαίνει κάτι σημαντικό για μένα στην ζωή μου (είτε καλό είτε κακό) κυρίως στο καλό έχω το πρόβλημα, Κάθε φορά που συμβαίνει κάτι σημαντικό για μένα στην ζωή μου όχι με την σωματική έννοια. Μια ταραχή που δεν μπορώ να την διαχειριστώ. Ακούγεται απλό αλλά είναι βασανιστικό. Και τέλος, κάθε φορά που σε προσωπικό ζήτημα ξέρω απόλυτα ποιο είναι το σωστό ,σε κάθε μικρό πράγμα, για παράδειγμα ξέρω ότι πρέπει να στείλω μεθαύριο ένα μήνυμα και θα έχω τα αποτελέσματα που ευελπιστώ, εξακολουθώ με πλήρη γνώση να το κάνω πιο νωρίς απ’ ότι πρέπει. Σαν να μην μπορώ να ησυχάσω, και με πιάνει το “δεν με νοιάζει θα κάνω αυτό που θέλω στην τελική”. Ενώ στην πραγματικότητα με νοιάζει και θα στεναχωρηθώ αν δεν έχω το αποτέλεσμα που θέλω. Δεν ξέρω τι είναι αυτό που με πιάνει, αλλά είναι έντονο και αν δεν το κάνω ακόμα κι ας ξέρω ότι είναι λάθος π.χ, το μυαλό μου σταματάει να σκέφτεται οτιδήποτε άλλο μέχρι να στείλω αυτό το μήνυμα. Εκεί χαλαρώνω προς στιγμή, αλλά μετά μπαίνει η λογική και σκέφτομαι αφού ξέρω το σωστό γιατί δεν μπορώ να το κάνω, και με πιάνει αυτή η “εμμονή”; Δεν ξέρω πως να το ονομάσω… Ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας!
Από την: Κωνσταντίνα
Αγαπημένη Κωνσταντίνα,
απ’ όσα μας περιγράφεις διακρίνω την ανησυχία σου για την κατάσταση αυτή που φαίνεται να σε προβληματίζει αρκετά. Μας περιγράφεις ως βασανιστικό αυτό που αντιμετωπίσεις και δεν αντιλέγω, ενδεχομένως πολλές φορές όντως να είναι για εσένα.
Ας δούμε λίγο από την αρχή τις πληροφορίες που μας δίνεις. Αυτή η ταραχή που σε προβληματίζει είναι κάτι που μάλλον συμβαίνει σε κάθε τι καινούργιο, σημαντικό ή και μια αναμενόμενο ίσως στη ζωή σου. Χρησιμοποιώ την λέξη μάλλον αφενός διότι δεν έχω όλες τις πληροφορίες που χρειαζόμαστε για να κατανοήσω ακριβώς την δυσκολία σου και αφετέρου, είναι μια δυσκολία που δεν ακούμε συχνά να προβληματίζει. Τουλάχιστον όχι με τον τρόπο που την θέτεις εσύ τουλάχιστον. Προσωπικά αν με ρωτάς, είναι πολύ ενδιαφέρουσα η κατάσταση που περιγράφεις και θα ήθελα πολύ να μάθω περισσότερα.
Το βασικό, λοιπόν φαίνεται να είναι πως εσύ δεν κατανοείς από τη μία αυτή την ταραχή και από την άλλη δεν είσαι σε θέση να γνωρίζεις πως να την διαχειριστείς. Αυτή η ταραχή, αναρωτιέμαι πότε έγινε αντιληπτή από εσένα; Προηγουμένως πώς αντιδρούσε σε νέες καταστάσεις; Είναι μερικές μόνο από τις πτυχές που χρειάζονται διερεύνηση για την καλύτερη κατανόηση του ζητήματός. Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να επισημάνω πως η ταραχή είναι μια υγιής αντίδραση του οργανισμού, μια συμπεριφορά που ελέγχεις άλλοτε λιγότερο και άλλοτε περισσότερο. Σύμφωνα με τις θεωρίες μάθησης, για τις οποίες μπορείς να βρεις και να μελετήσεις σχετικά άρθρα και ευκολονόητα κείμενα, οποιαδήποτε συμπεριφορά μας μαθαίνεται. Με εξελικτικούς μηχανισμούς, επιλέγουμε να διαιωνίζουμε τις συμπεριφορές που μας ευνοούν, που έχουν κάποιο όφελος για τη ζωή μας με κάποιον τρόπο. Με απλά λόγια, η ταραχή στις συγκεκριμένες περιπτώσεις που σε προβληματίζουν δεν παύει να είναι μια συμπεριφορά που ενδεχομένως έχεις μάθει να κάνεις και υπάρχει κάτι θετικό το οποίο κερδίζεις. Τι θα μπορούσε να είναι αυτό το θετικό που σου προσφέρει; Τι περνά από το μυαλό σου;
Ό,τι κι αν είναι αυτό που σε πιάνει, είναι κάτι που έχει μάθει ο οργανισμός σου να κάνεις. Αποτελεί μια συνήθεια κιόλας αν θέλεις. Με προσπάθεια και επιμονή μπορείς να αναιρέσεις αυτό το επίπονο σχήμα που έχει δημιουργηθεί και σε βασανίζει και να δοκιμάσεις ή να μάθεις και νέους τρόπους αντιμετώπισης των γεγονότων που να φέρουν λιγότερο πόνο για εσένα. Μια τέτοια πορεία μπορείς να ακολουθήσεις με την κατεύθυνση κάποιου ψυχοθεραπευτή ειδικευμένου στην γνωσιακή συμπεριφοριστική προσέγγισης, όπου οι θεωρίες μάθησης έχουν καίριο ρόλο και σημασία.
Εύχομαι με τα όσα είπα να σε βοήθησα να δεις το ζήτημα έξω από το κουτί. Δεν υπάρχει νόημα στο να δούμε τι είναι ή πως ονομάζεται αυτή η δυσκολία που σε προβληματίζει αν δεν εξετάσουμε και σχεδιάσουμε τρόπους για να βγούμε από αυτή αντιμετωπίζοντάς τη. Παραμένω στη διάθεσή σου για ό,τι χρειαστείς.
