|
Αγαπητή Μαρίνα, Καλή χρονιά με σωματική και ψυχική υγεία! Σ’ ευχαριστούμε που επέλεξες την σελίδα μας για να εκφράσεις τον προβληματισμό σου για τις σχέσεις στην οικογένειά σου. Η οικογένεια παίζει καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξή μας (και την ψυχική και την σωματική) καθώς οι γονείς αλλά και τα υπόλοιπα μέλη της είναι εκείνοι που μας διαμορφώνουν και είναι υπεύθυνοι για την επιβίωσή μας στα πρώτα χρόνια της ζωής μας αλλά και κατά τη διάρκειά της γενικότερα. Μέσα στην οικογένεια, λοιπόν, δημιουργούνται τριβές κι εντάσεις καθώς οι σχέσεις μεταξύ των μελών της είναι στενές, οι επενδύσεις μεγάλες, το συναίσθημα πολύ οπότε είναι σχεδόν αναπόφευκτο να μην υπάρξουν αυτές οι εντάσεις. Είναι κάτι αναμενόμενο και λογικό. Όμως εξαρτάται και το πόσο μεγάλες είναι εντάσεις και τι μορφή παίρνουν ώστε να μην καταλήγουν σε κακοποιητικές συμπεριφορές. Μας αναφέρεις ότι η μητέρα σου και η γιαγιά σου (η πεθερά της δηλαδή) έρχονται συχνά σε σύγκρουση και καυγαδίζουν χωρίς να έχουν κάποιο σημαντικό, στην ουσία, λόγο. Χωρίς να μας αναφέρεις περισσότερες λεπτομέρειες δεν μπορώ να γνωρίζω το γενικότερο υπόβαθρο της σχέσης τους. Δηλαδή παλαιότερα η σχέση τους ήταν πιο αρμονική και τώρα τελευταία διαταράχθηκε; Συνέβη κάτι κάποια στιγμή που μπορεί να άλλαξε την σχέση τους; Οι λόγοι μπορεί να είναι πολλοί. Κατά την γνώμη μου, εικάζω πως ναι μεν οι λόγοι για τους οποίους καυγαδίζουν είναι ασήμαντοι αλλά μάλλον είναι και η αφορμή. Πιστεύω πως κάτι μπορεί να έχει συμβεί μεταξύ τους είτε στο παρελθόν είτε πιο πρόσφατα που να τις οδήγησαν να έχουν αυτή την συμπεριφορά. Μας λες κιόλας ότι η γιαγιά σου ερχόταν σε ρήξη και με τον πατέρα σου (τον γιο της δηλαδή) οπότε καταλαβαίνω ότι γενικότερα έχει μια πιο επιθετική συμπεριφορά. Όσον αφορά στην δική σου αντίδραση σε αυτή την κατάσταση αναφέρεις πως σωματοποιείς το συναίσθημά σου γιατί νιώθεις σφίξιμο στο στομάχι και θέλεις να βάλεις τα κλάματα γιατί φοβάσαι ότι θα επέλθει μια οριστική ρήξη στην σχέση τους. Είναι λογικό να αισθάνεσαι έτσι καθώς οι εντάσεις γενικότερα μας προκαλούν αναστάτωση πόσο μάλλον όταν αυτή η ένταση υπάρχει ανάμεσα σε αγαπημένα και σημαντικά πρόσωπα. Κατά τη γνώμη μου θα πρότεινα να προσπαθήσεις να αποστασιοποιηθείς λίγο από την κατάσταση αυτή. Να μην υπερεμπλέκεσαι. Με αυτό εννοώ ότι επειδή έχεις συναισθήματα και για την γιαγιά σου και για την μητέρα σου να μην δίνεις χώρο σε αυτή την κατάσταση και να επηρεάζει το συναίσθημά σου γι’ αυτά τα πρόσωπα. Το ότι μεταξύ τους δεν τα πηγαίνουν καλά δεν σημαίνει ότι αυτό αφορά εσένα. Δηλαδή εσύ συνεχίζεις να αγαπάς και τις δύο όπως και να ‘χει. Το ότι εκείνες μπορεί να έχουν κάτι να χωρίσουν αυτό εσύ χρειάζεται να το κάνεις στην άκρη για να μην επηρεάζεσαι. Είναι ενήλικες και συμπεριφέρονται όπως εκείνοι μπορεί να νιώθουν. Εσύ την στιγμή ενός έντονου καυγά μπορείς να αποχωρείς για να εκφράζεις με αυτό τον τρόπο την δυσαρέσκειά σου γι’ αυτή την κατάσταση κι επίσης μπορείς να εκφράσεις αυτό που νιώθεις στις ίδιες. Την ώρα της έντασης, με ηρεμία, μπορείς να τους πεις ότι αυτή η κατάσταση σε ενοχλεί και θα ήθελες να σταματήσει. Γενικά το να εκφράζουμε αυτά που νιώθουμε πάντα βοηθάει. Και εμάς τους ίδιους καθώς είμαστε ειλικρινείς αλλά και τις σχέσεις μας με τους άλλους. Η αλήθεια είναι ότι για την μεταξύ τους σχέση εσύ δεν μπορείς να κάνεις κάτι για να γίνει καλύτερη, αν οι ίδιες δεν το θέλουν. Αυτό που μπορείς να κάνεις για εσένα είναι να προσπαθήσεις να οχυρωθείς ψυχικά ώστε να μην σε επηρεάζει τόσο. Έκφρασε την δυσαρέσκειά σου, διαχώρισε την θέση σου και απομακρύνσου από αυτή την συνθήκη. Δεν χρειάζεται να αναλάβεις εσύ τον ρόλο του “κυματοθραύστη” ή του διαμεσολαβητή. Δεν μας αναφέρεις και την ηλικία σου αλλά σε όποια ηλικία και να είσαι θα μπορούσες να ακολουθήσεις αυτή την συμβουλή για να δεις και πώς θα λειτουργήσει. Πώς θα λειτουργήσει σε ‘σένα ψυχικά πρωτίστως. Θα μπορούσες να κάνεις και μια ειλικρινή συζήτηση με τους γονείς σου γι’ αυτή την κατάσταση, αν δεν την έχεις κάνει ήδη. Κοντολογίς, τα όρια που ίσως να χρειάζεται να μπουν στις σχέσεις μεταξύ των μελών της οικογένειάς σου δεν θα τα βάλεις εσύ, με την έννοια ότι εσύ είσαι το παιδί σε αυτή την συνθήκη. Τα όρια τα βάζουν οι γονείς. (τους ρόλους τους αναφέρω όχι ως κάτι δεσμευτικό αλλά για να γίνουν πιο ξεκάθαρα αυτά που θέλω να πω). Εσύ άρα αν θέλεις, εκφράζεις τα συναισθήματα που σου δημιουργεί αυτή η κατάσταση και προσπαθείς να ελέγξεις το δυναμικό που δημιουργείται. Όπως ανέφερα και προηγουμένως, απομακρύνεσαι από τον χώρο όταν συμβαίνει ο τσακωμός και με αυτό τον τρόπο διαχωρίζεις και την θέση σου. Να θυμάσαι ότι εσύ δεν έχεις μερίδιο ευθύνης για την μεταξύ τους σχέση. Ελπίζω να σε βοήθησα κάπως με αυτά που σου είπα. Κλείνοντας, θα ήθελα να σου πω πως η ωριμότητα και η ενηλικίωση έρχεται μέσα από τον “διαχωρισμό” μας από την οικογένεια. Με τον “διαχωρισμό” δεν εννοώ συναισθηματικό ή πρακτικό αλλά τον εσωτερικό διαχωρισμό με την έννοια του να βλέπουμε ποιοι είμαστε εμείς, τι αισθανόμαστε εμείς, ποια είναι τα όριά μας και τι εντέλει επιζητάμε από την οικογένεια και τα μέλη της. Και πάλι σου εύχομαι να έχεις μια γεμάτη χρονιά, με υγεία και πολλές ευκαιρίες. Να είσαι καλά. Για οτιδήποτε άλλο, μπορείς πάντα να επικοινωνήσεις πάλι με την σελίδα μας. *Η στήλη Ψtalk έχει περισσότερο συμβουλευτικό χαρακτήρα και δεν αντικαθιστά την Ψυχοθεραπεία ή οποιονδήποτε άλλο τρόπο παρέμβασης.
Στείλε και εσύ τον δικό σου προβληματισμό ανώνυμα πατώντας στο κουμπί της αρχικής και λάβε απάντηση από ειδικό ψυχικής υγείας. |