Η ερώτηση που έχω είναι γιατί με κουράζουν και με πλήττουν αφάνταστα άτομα που θέλουν μόνο να μιλάνε και ψάχνουν έναν ακροατή. Εξίσου με κουράζουν τα αυτονόητα που επαναλαμβάνονται σε συζήτηση. Δεν έχω το κουράγιο να ακούσω κανέναν. Και είναι δυστυχώς πολλοί αυτοί τριγύρω μου. Δεν βρίσκω τρόπο να το αντιμετωπίσω πιστεύοντας ότι ίσως εγώ έχω θέμα. Επίσης τελευταία έχω θέμα με τον χρόνο. Δεν υπάρχει χρόνος… Τρέχει και δεν προλαβαίνω να αντιληφθώ τι γίνεται. Και εποχές και χρονολογίες αρχίζουν και μου φαίνονται να έχουν εξαντληθεί. Έχω γενικά την αίσθηση ότι ο χρόνος δεν υπάρχει. Ευχαριστώ!
Από την: Μαρί
Αγαπητή Μαρί,
αρχικά θα θέλαμε να σε ευχαριστήσουμε γι’ αυτό το μοίρασμα και την έκφραση ενός βαθύτερου προβληματισμού που φαίνεται να έχει δεσμεύσει αρκετή από τη σκέψη σου το τελευταίο διάστημα. Είναι πολύ σημαντικό που διεκδικείς αυτόν τον χώρο και χρόνο για ‘σένα στο βαθμό που εσύ επιθυμείς.
Αντιλαμβάνομαι μέσα από την περιγραφή σου ένα διάχυτο συναίσθημα δυσφορίας που κυρίως εκδηλώνεται στις διαπροσωπικές σου σχέσεις. Ακούγεται αρκετά δύσκολο. Κάπως σαν να καταλαβαίνω πως αρκετά πράγματα που σε δυσαρεστούν εδώ και καιρό έχουν αρχίσει να συσσωρεύονται και να ψάχνουν διέξοδο. Ξεκινώντας από την κατάσταση που παρατηρείς να συμβαίνει στο περιβάλλον σου, παρατηρώ πως στέκεσαι απέναντι από αυτό το δυσάρεστο συναίσθημα με έναν τρόπο ενοχικό, καθώς αναρωτιέσαι αν έχεις εσύ κάποιο πρόβλημα. Θα πρότεινα να δοκιμάσεις να το αποδεχτείς και να το καλωσορίσεις. Η εμφάνιση όλων των συναισθημάτων έχει ένα νόημα και μια σημασία για εμάς και εμείς οφείλουμε να ξεδιπλώσουμε το νόημα που κρύβουν και αυτό που θέλουν να μεταφέρουν σε εμάς με την εκδήλωσή τους . Στην προκειμένη περίπτωση ίσως υποδηλώνει ότι κάτι δεν σου αρέσει, δεν είναι σύμφωνο με τις παρούσες ανάγκες σου και αντοχές σου και επιθυμείς να αλλάξει. Δεν υπάρχει κάτι αρνητικό σε αυτό, ούτε κάτι για το οποίο θα πρέπει να συμπεριφέρεσαι με αυστηρότητα και να προσπαθείς να το αποβάλλεις αλλά μπορείς να το αφουγκραστείς, να το ακούσεις και να το κατανοήσεις. Η συναισθηματική κατάσταση που αναφέρεις δείχνει μια ψυχική εξάντληση. Ίσως για αρκετό καιρό έδινες από τα αποθέματά σου, χωρίς να επικοινωνείς και να διεκδικείς χώρο για τις δικές σου ανάγκες.
Θα πρότεινα -όπως έκανες το πολύ σημαντικό βήμα και μοιράστηκες μαζί μας- τη δυσαρέσκεια σου για αυτό που διαπιστώνεις να συμβαίνει, να προσπαθήσεις να το επικοινωνείς άμεσα και με όσους εκείνη τη στιγμή υπερβαίνουν τα δικά σου όρια αντοχής. Με ευγενικό και ευθύ τρόπο μπορείς να θέσεις και να ενημερώσεις το συνομιλητή σου για την ανάγκη που ανακύπτει. Για παράδειγμα: “θα ήθελες να ακούσεις και τα δικά μου νέα ή τους δικούς μου προβληματισμούς; Θα ήθελα να μοιραστώ κι εγώ κάποια πράγματα μαζί σου”, “Χαίρομαι να σε ακούω αλλά χρειάζομαι κι εγώ λίγο χρόνο να με ακούσεις “. Η επικοινωνία και η γνωστοποίηση των δικών σου ορίων και αναγκών είναι βοηθητικές τόσο για σένα αλλά και για τους άλλους, καθώς προσθέτουν σαφήνεια στη σχέση δίνοντας ένα συγκεκριμένο πλαίσιο συνύπαρξης.
Είναι πολύ σημαντικό οι σχέσεις μας να χτίζονται σε ισότιμες βάσεις και να νιώθουμε και ότι λαμβάνουμε συναισθηματικά αλλά και ότι δίνουμε κι εμείς σε αυτές. Αν κάτι είναι μονόπλευρο μάλλον δεν είναι υγιές ή ειλικρινές για εμάς και εξαντλεί τα ψυχικά αποθέματα που έχουμε διαθέσιμα. Εφόσον οι σχέσεις είναι μία συνθήκη αλληλεπίδρασης, ο καθένας συνεισφέρει σε αυτήν με τον δικό του τρόπο, δεν είναι λήπτης μόνο. Αισθάνομαι πως αυτό που σε δυσκολεύει είναι το να βιώνεις κάτι μονόπλευρα, κάτι όπου οι δικές σου ανάγκες παραγκωνίζονται και δεν γίνονται αντιληπτές. Κάπως αντιλαμβάνομαι ότι παρατηρείς να υφίστασαι μια αδικία. Προσπάθησε αρχικά να εκφράσεις τη δυσαρέσκειά σου και έπειτα αν δεν βρεις την κατανόηση που χρειάζεσαι, να αναζητήσεις καταστάσεις που ταιριάζουν με τις δικές σου ανάγκες και σε εμπνέουν .
Σε ό,τι αναφέρεις σχετικά με το χρόνο, αντιλαμβάνομαι ότι ίσως έχεις μπει σε έναν αυτόματο πιλότο στην προσπάθειά σου να φέρεις εις πέρας την καθημερινότητά σου. Πολλές φορές το μυαλό μας εισέρχεται σε μια διαδικασία να εκτελεί μηχανικά και χωρίς ενσυνειδητότητα τα όσα κάνουμε, με αποτέλεσμα να δημιουργείται η αίσθηση πως ο χρόνος φεύγει χωρίς να τον καταλαβαίνουμε. Χάνεται το τι συμβαίνει στο εδώ και τώρα και η αίσθηση του χρόνου μεταφέρεται μπερδεμένα στο τι θα κάνουμε μετά. Είναι μια δυσάρεστη αίσθηση που εντείνει συναισθήματα όπως το άγχος, ο θυμός, η λύπη. Η εξάσκηση της ενσυνειδητότητας( mindfullness) – που σημαίνει να δίνεις προσοχή σε κάτι στοχευμένα, με πρόθεση, στην παρούσα στιγμή και χωρίς να κρίνεις την εμπειρία – μπορεί να σε βοηθήσει να επαναφέρεις το μυαλό σου στο εδώ και τώρα και να μειώσει αυτήν την αίσθηση που έχεις.
Θα σου πρότεινα ως αφετηρία την αυτοπαρατήρηση: την παρατήρηση των αναπνοών σου, την καταγραφή των συναισθημάτων σου και των σκέψεών σου στο τέλος της μέρας, τη νοερή καταμέτρηση όσων προκύπτουν από τις αισθήσεις σου (ήχους, οσμές κλπ) όταν θέλεις να κάνεις ένα σύντομο διάλειμμα από τη ροή μιας δραστηριότητας με ταχύτητα, άσκηση εστίασης στις αναπνοές, παρατήρηση των κινήσεών σου την ώρα που κάνεις κάτι και τα όσα βιώνεις από τις αισθήσεις σου. Αυτή φυσικά είναι η αρχή στο ταξίδι της ενσυνειδητότητας που ελπίζω να απολαύσεις.
Όσα περιέγραψα παραπάνω είναι γενικές καθοδηγήσεις που έκρινα ως δυνάμει βοηθητικές. Ωστόσο τα θέματα που μοιράστηκες χρήζουν περαιτέρω διερεύνησης και συζήτησης. Σε αυτό το σημείο θα θέλαμε να σε ευχαριστήσουμε που μας εμπιστεύτηκες τις σκέψεις σου και ελπίζω κάτι από όσα ανέφερα να λειτουργήσει θετικά και βοηθητικά για σένα.
