Καλησπέρα. Είμαι 26 και από τα 18 και μετά έχω ακραίο άγχος. Ήμουν και πριν αγχώδης και τελειομανής. Ξέρω τι φταίει γι’ αυτό. Μεγάλωσα σε οικογένεια με ενδοοικογενειακή βία προς τη μητέρα μου. Όμως ξεσπάει στον ύπνο μου όλα αυτό. Για μέρες δεν κοιμάμαι καθόλου. Το ‘χα ξεπεράσει κάπως πριν την κατάσταση που ζούμε. Τώρα, κάνω κάποια ιδιαίτερα όμως δεν είναι αυτό που θέλω ούτε επαρκούν για να ζήσω αξιοπρεπώς. Οπότε έχω και το άγχος της επιβίωσης. Νιώθω ότι δεν ζω. Έχω ξεκινήσει ψυχοθεραπεία αλλά δεν μπορώ να δω προφανώς άμεσα αποτελέσματα σε αυτό το θέμα. Νιώθω ότι βουλιάζω κάθε μέρα. Κουράστηκα να πηγαίνω σε δουλειές κι εξεταστικές άυπνη. Θέλω να ηρεμήσω.
Από την: Χρύσα
Αγαπητή Χρύσα,
Διάβασα με προσοχή και σεβασμό όσα μοιράστηκες και σ’ ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη σου.
Από ο, τι καταλαβαίνω ταλαιπωρείσαι πολύ από ένα έντονο- και ακραίο όπως αναφέρεις- άγχος. Ένα άγχος για καθημερινά θέματα, ένα άγχος σχετικό με την οικονομική σου κατάσταση καθώς και από μη ικανοποίηση από την δουλειά, με συνέπειες στην ίδια σου την ηρεμία και στον ύπνο σου.
Όπως πολύ σωστά σκέφτεσαι, είναι χρήσιμο να αναρωτηθείς και να εντοπίσεις τη ρίζα του προβλήματος. Όλα αυτά τα συμπτώματα άγχους, η αυπνία και η έλλειψη ηρεμίας είναι σαν τα κλαδιά ενός δέντρου που μεγαλώνουν και μεγαλώνουν, αλλά ξεκινούν από πολύ βαθιά στη γη. Το άγχος μπορεί να έχει πολλές αιτίες, οι οποίες βρίσκονται είτε στο παρελθόν μας είτε στο παρόν μας και οι οποίες έχουν διάφορες μορφές, όπως γεγονότα και σκέψεις. Μπορεί, για παράδειγμα, να προκαλέσει άγχος η σκέψη «Πρέπει να τα κάνω όλα τέλεια» ή το γεγονός ότι δεν περνάμε καλά στη δουλειά μας ή το ότι βιώσαμε δύσκολες εμπειρίες ως παιδιά. Χρειάζεται, λοιπόν, σε πρώτη φάση να εντοπίσεις και να καταλάβεις τι σε αγχώνει, προκειμένου να το δεις καλύτερα και σφαιρικά. Αφού ανακαλύψεις τις αιτίες, θα χρειαστεί μέσα στη θεραπεία σου να δουλέψεις με κάθε μία από αυτές ξεχωριστά, να τις γνωρίσεις και να δεις τι μπορείς να αλλάξεις, ώστε να αλλάξεις τελικά τη ζωή σου.
Αντιλαμβάνομαι από όσα μοιράστηκες πόσο δύσκολες εμπειρίες βίωσες, οι οποίες μάλιστα αισθάνεσαι ότι σε έχουν επηρεάσει ως προς την τάση σου για άγχος και τελειομανία. Αναρωτιέμαι, με ποιο τρόπο σε έχουν επηρεάσει μεγαλώνοντας αυτές οι εμπειρίες; Η ενδοοικογενειακή βία είναι από τις δυσκολότερες και πιο τραυματικές καταστάσεις που μπορεί κανείς να βιώσει και είναι λογικό να έχει αφήσει ίχνη στην καθημερινότητά σου. Θέλω, ωστόσο, να θυμάσαι πως είναι μόνο ένα κομμάτι της ζωής σου. Δεν είσαι οι εμπειρίες σου, δεν είσαι το άγχος σου, δεν είσαι ο φόβος σου. Αυτά είναι καταστάσεις και συναισθήματα με τα οποία συνυπάρχεις. Εσύ έχεις τον έλεγχό τους, ακόμα κι αν αισθάνεσαι ότι τον έχεις χάσει.
Θα σου πρότεινα να συνεχίσεις, λοιπόν, το ταξίδι προς τον εσωτερικό σου κόσμο με έναν ψυχολόγο που εμπιστεύεσαι και που αισθάνεσαι πως σε καταλαβαίνει . Κατανοώ τη λαχτάρα σου να δεις άμεσα διαφορά στη διάθεσή σου, εντούτοις η ψυχοθεραπεία δε λειτουργεί όπως ένα παυσίπονο, με την έννοια ότι δεν είναι τόσο άμεση και ταχύτατη η «βελτίωση». Χρειάζεται χρόνος για να βουτήξουμε στα βαθιά νερά της ψυχής μας, να αντικρίσουμε σημεία και μνήμες που είναι καλά κρυμμένες και δύσκολες να ιδωθούν και να καταλάβουμε πέντε πράγματα για τον εαυτό μας και για το πως –και κυρίως το γιατί- λειτουργούμε όπως λειτουργούμε.
Θέλω να σου πω ένα μεγάλο μπράβο για το κουράγιο και το θάρρος σου να αναζητήσεις βοήθεια. Καταφέρνεις και αποδεικνύεις πρώτα στον εαυτό σου ότι είσαι εκεί γι’ αυτόν.
Και να θυμάσαι: Δεν πνίγεσαι αν πέσεις στο νερό. Πνίγεσαι αν μείνεις εκεί!
Είμαστε στη διάθεσή σου για οτιδήποτε θελήσεις.
