Καλησπέρα σαςΠαρακαλώ θα ήθελα τη βοήθειά σας όσο αυτό είναι εφικτό από εδώ. Εδώ και 4 μήνες έχασα το σύντροφό μου αιφνίδια. Παρότι είμαι ένας άνθρωπος αισιόδοξος και πάντα χαμογελαστός το γεγονός αυτό με καταρράκωσε. Και δεν έχω περάσει εύκολα στη ζωή μου. Έχω διαχειριστεί δύσκολα γεγονότα από παιδί και τα κατάφερα. Παρόλα αυτά μέχρι πριν 4 μήνες πάλευα και τα κατάφερνα να χαμογελάω και να μη με “παίρνει” από κάτω, με ανεργία, οικονομικές δυσκολίες.Μαζί τα περνούσαμε όλα και τα καταφέρναμε. ‘Εχω ζήσει και άλλες απώλειες αλλά τώρα νιώθω χαμένη. Δε μέναμε μαζί με τον σύντροφό μου παρά μόνο 3 μέρες της εβδομάδας, για 3 χρόνια ήμασταν αχώριστοι και είχαμε βρει πια στα 50 μας ο ένας τον άλλο απόλυτα. Πήρα τόση αγάπη. ‘Ενιωθα ασφάλεια. Μου έφευγε κοντά του το άγχος της καθημερινότητας. Με στήριζε. Ταιριάζαμε σε όλα. Ήταν ότι ήθελα από ένα σύντροφο και ξαφνικά…. έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου. Χρήματα δεν υπάρχουν για να ζητήσω τη βοήθεια ειδικού. ‘Εχω οικογένεια. Μεγάλα παιδιά. Μια μητέρα. Που με χρειάζονται. Το παλεύω κάθε μέρα. Αλλά δε μπορώ να σκεφτώ ότι εκείνος δεν είναι εδώ. Να του τηλεφωνήσω να τον αγκαλιάσω να μιλήσουμε… Διαπιστώνω ότι έχω γίνει κυκλοθυμική. Μία είμαι αισιόδοξη και μία είμαι ράκος. Ενώ νιώθω ότι θέλω κάποιον να με βοηθήσει σε αυτό μετά πάλι αλλάζω σκέψη και λέω “αποκλείεται να είσαι όπως εκείνος. Δε θέλω κανέναν”. Ξέρω ότι είναι μόνο 4 μήνες. Και ότι η απώλεια χρειάζεται χρόνο. Σας παρακαλώ πως θα μπορούσα να βοηθήσω τον εαυτό μου χωρίς να περιμένω το χρόνο που είναι “γιατρός”.Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων για το χρόνο σας
Από τον/την: Μαίρη ετών 51
Αγαπητή Μαίρη,
Θα ήθελα να σε ευχαριστήσω που πήρες την απόφαση να μας στείλεις και να μοιραστείς μαζί μας όσα σε απασχολούν.
Αρχικά, νιώθω την ανάγκη να σε συλλυπηθώ για το χαμό του συντρόφου σου. Μπορώ να κατανοήσω ότι περνάς μια δύσκολη περίοδο. Νιώθεις ότι έχεις χάσει το στήριγμά σου. Φαίνεται ότι ήταν ένας άνθρωπος πολύ σημαντικός για σένα.
Αναφέρεις ότι αισθάνεσαι πως κάποιες φορές γίνεσαι κυκλοθυμική. Από αυτό καταλαβαίνω ότι εννοείς ότι η διάθεσή σου αλλάζει απότομα και συχνά. Αυτό είναι κάτι λογικό και φυσιολογικό σε αυτή τη φάση της ζωής σου. Περνάς σιγά σιγά τα στάδια του πένθους, τα οποία θα σε βοηθήσουν να σταθείς δυνατή και συνειδητοποιημένη απέναντι σε αυτό που έχει συμβεί. Όταν στην Ψυχολογία αναφερόμαστε στα 5 στάδια του πένθους, αυτά είναι η άρνηση, ο θυμός , η διαπραγμάτευση, η κατάθλιψη και η αποδοχή.
Είναι χρήσιμο να σου πω ότι για να κατορθώσεις να χτίσεις μια υγιή ψυχική κατάσταση μετά την απώλεια του συντρόφου σου, χρειάζεται να περάσεις από όλα αυτά τα στάδια και να τα ζήσεις. Ίσως να τα φοβάσαι ή να σου φαίνεται μια δύσκολη διαδικασία. Δε θα σου πω ότι αυτό δεν ισχύει, αλλά αξίζει την προσπάθεια. Είναι έναν δύσκολος, αλλά υγιής τρόπος για να αντιμετωπίσεις το πένθος σου.
Αισθάνομαι από τα λεγόμενά σου ότι έχεις την ανάγκη να μιλήσεις σε κάποιον για όσα βιώνεις. Θα σου πρότεινα να ξεκινήσεις να εκφράζεσαι στα αγαπημένα σου πρόσωπα, στους κοντινούς σου ανθρώπους. Μην κρύβεις όσα αισθάνεσαι. Σε δεύτερη φάση, θα μπορούσες να απευθυνθείς σε έναν ειδικό ψυχικής υγείας, όπως ένα ψυχολόγο, ο οποίος θα σε στηρίξει και θα σε βοηθήσει στο δύσκολο δρόμο στον οποίο βρίσκεσαι. Έχεις, βέβαια, καταστήσει σαφές ότι οικονομικά θα σου ήταν δύσκολο να επισκεφτείς έναν ψυχολόγο. Ωστόσο, οφείλω να σε ενημερώσω ότι υπάρχουν συνάδελφοι είτε ιδιωτικά είτε σε δημόσιους φορείς είτε σε ηλεκτρονικές πλατφόρμες, οι οποίοι προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σε χαμηλότερο κόστος ή/και δωρεάν. Πιστεύω ότι αξίζει να κάνεις μία έρευνα.
Η βασική μου συμβουλή είναι να εκφράζεις όλα όσα αισθάνεσαι χωρίς να τα καταπιέζεις. Εφόσον το επιθυμείς, αναζήτησε βοήθεια. Θα έρθουν καλύτερες μέρες και θα είσαι ξανά χαμογελαστή και αισιόδοξη. Το υπόβαθρο το διαθέτεις και προσπάθησε να το εκμεταλλευτείς. Ο ειδικός θα σε βοηθήσει να διασχίσεις αυτό το δρόμο.
Ελπίζω να έρθουν στη διάθεσή σου καλύτερες μέρες! Είμαι στη διάθεσή σου για ό,τι χρειαστείς!
