Μετά από σοβαρό θέμα υγείας του μπαμπά μου και απώλεια αλλού συγγενικού ανθρώπου, εμφανίζω έκτακτες συστολές, άγχος για τα πάντα και πανικό για τα πάντα… Είμαι συνεχώς σε υπερένταση και νευρικότητα… Δεν ξέρω πώς να διαχειριστώ γενικότερα το θέμα της απώλειας… Πρόβλημα υγείας παθολογικό δεν υπάρχει, έχω κάνει όλες τις εξετάσεις. Θέλω να βρω τρόπους να ηρεμήσω, δεν είμαι ευχαριστημένη με τίποτα… Αρραβωνιάστηκα κ δε μπορώ να χαρώ τίποτα…
Από τον/την: Σοφία
Αγαπητή Σοφία,
Σε ευχαριστούμε πολύ για το θάρρος σου να μοιραστείς μαζί μας τις ανησυχίες σου.
Από τα όσα μας γράφεις καταλαβαίνω, πως διανύεις μία δύσκολη περίοδο. Η αλήθεια είναι πως όταν προκύπτει κάτι δυσάρεστο (πχ. ασθένεια, ατύχημα, απώλεια) το οποίο αφορά ένα αγαπημένο μας πρόσωπο, αυτό αποτελεί μία από τις πιο περίπλοκες καταστάσεις στη ζωή μας, τόσο επειδή αναζητούμε τρόπους για να το βοηθήσουμε, όσο και επειδή προσπαθούμε να διαχειριστούμε τα δικά μας αρνητικά συναισθήματα (πχ φόβος, ανησυχία, άγχος, θλίψη). Είναι επίσης αληθές, πως οποιαδήποτε μεγάλη ανατροπή συμβαίνει στη ζωή μας, επιφέρει και τις επιπτώσεις της, βγάζοντάς μας από την κανονική μας ροή και καθημερινότητα, προκαλώντας μας πληθώρα σκέψεων και συναισθημάτων. Ωστόσο είναι πιθανό, σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό, όλοι να φοβόμαστε την απώλεια, καθώς αποτελεί μέρος της ζωής και όσο αυτή προχωρά, όλο περισσότερο ερχόμαστε αντιμέτωποι με σκέψεις απώλειας/θανάτου, οι οποίες ενδέχεται να επηρεάζουν το συναίσθημά, τη συμπεριφορά και τα σωματικά μας συμπτώματα.
Ένα μεγάλο χρονικό διάστημα της ζωής μας, λόγω των αναγκών της καθημερινότητας, παρασυρόμαστε και λειτουργούμε στον «αυτόματο πιλότο», χωρίς να έχουμε πλήρη συνείδηση του τι συμβαίνει γύρω μας. Αυτό από τη μία πλευρά, εξυπηρετεί τον εγκέφαλο και τον οργανισμό μας από την εξάντληση, όμως από την άλλη πλευρά ίσως μας στερεί την απόλαυση της στιγμής. Οπότε αυτό το οποίο θα πρότεινα, είναι να ξεκινήσεις να παρατηρείς και να επικεντρώνεσαι περισσότερο στο παρόν και στην κάθε δραστηριότητα που κάνεις. Οι ανησυχίες που έχουν οι περισσότεροι άνθρωποι αφορούν το μέλλον και όχι το παρόν, οπότε θα ήταν βοηθητική η περισσότερη επικέντρωση στο «εδώ και τώρα».
Επίσης, με βάση τα όσα έχεις γράψει, θα σου πρότεινα να εκφράζεις ανοιχτά τις σκέψεις και τις ανησυχίες σου στα αγαπημένα σου πρόσωπα. Ο καθένας αντιμετωπίζει την κάθε κατάσταση διαφορετικά και βοηθάει όταν μοιραζόμαστε τα όσα σκεφτόμαστε και δεν τα αφήνουμε να περιπλανώνται μόνο στο νου μας.
Ακόμα, θα ήταν ωφέλιμο να κρατάς ένα ημερολόγιο, στο οποίο να καταγράφεις τις σκέψεις που περνούν από το μυαλό σου και τα συναισθήματα που σου προκαλούνται. Η καταγραφή έχει αποδειχθεί ιδιαίτερα χρήσιμη, καθώς το να διαβάζουμε συνολικά τις σκέψεις μας, αποτελεί έναν οδηγό.
Τέλος, θα ήταν χρήσιμο να αναζητήσεις υποστήριξη από κάποιον ειδικό ψυχικής υγείας, ώστε να σε καθοδηγήσει περαιτέρω για τη διαχείριση των σκέψεών σου και να συζητάς με μία συχνότητα για ο,τι σε απασχολεί.
Ελπίζω να κατάφερα να σε βοηθήσω έστω και λίγο μέσα από το κείμενό μου και να σου έδωσα τροφή για σκέψη.
.