Είμαι 19 χρονών και οι γονείς μου μου κάνουν την ζωή δύσκολη και επεμβαίνουν ακόμη σε αυτή. Μου απαγορεύουν πράγματα όπως το να πηγαίνω να κοιμάμαι στο σπίτι της κοπέλας μου, όπως και το να μου απαγορεύουν να οδηγήσω το αυτοκίνητο ώστε να πάω να την δω. Επίσης γκρινιάζουν για τυχόν έξοδα που κάνω. Απ την άλλη η αδερφή μπυ είναι 16 και την αφήνουν να κάνει ότι θέλει και όποτε θέλει. Οταν τους παραπονιέμαι για διακρίσεις, ρίχνουν το φταίξιμο σε εμένα και δεν μπορω να βγάλω ακρη. Σηκώνομαι και φεύγω και μου λένε πάντα την φράση «όταν δεν σε συμφέρει σηκώνεσαι και φεύγεις, ποσό εγωιστής είσαι πια.» Μου ζήτησαν να βρω δουλειά και όταν σκεφτηκα μια επιχειρηματική ιδέα για να την αναπτύξω, όχι μόνο δεν με ενθάρρυναν αλλά με απέτρεψαν κιολας απ το να την κάνω. Πλεον εχω καταντήσει να μην κάνω τίποτα και να κάθομαι όλη μέρα στο σπίτι, ώστε να μην τους δίνω αφορμές να μου την λένε.
Από τον/την: Μιχαηλ
Αγαπητέ Μιχαήλ,
“Ανέλαβε δράση”!
Το πρώτο πράγμα που πρέπει να συνειδητοποιήσεις είναι πως έχεις το δικαίωμα να εισαι ο εαυτός σου, να διαφωνείς με τους γονεις σου ακόμα και να κάνεις πράγματα που δεν εγκρίνουν. Εχεις δικαίωμα στην ιδιωτική σου ζωή.
Α. Θέσε τα όρια σου. Για την καλλιέργεια της αυτογνωσίας και των υγιών ορίων, μπορείς να κρατάς ημερολόγιο. Η καταγραφή των σκέψεων σου και των συναισθημάτων σου, θα σε βοηθήσει να διατηρήσεις υγιή αίσθηση της ταυτότητας σου και να βρεις τι πραγματικά θες.
Β. Προσπαθησε να εξαρτάσαι λιγότερο απο τους γονείς σου, εστιάζοντας στο να βρεις μια δουλειά για αρχή , η οποια θα σου εξασφαλίσει αυτονομία – ανεξαρτησία.
Γ. Η συζήτηση με φίλους-οικεία πρόσωπα θα σε βοηθήσει.
Δ. Σε κάθε περίπτωση προκείμενου να ανακουφιστείς μπορείς να ζητήσεις βοήθεια απο ειδικο.
Να θυμάσαι: τον κόσμο σου εσωτερικο- εξωτερικο τον καθορίζει εσυ! Κανενας δεν μπορεί να μας ελέγξει αν δεν τον αφήσουμε.
