Δίνω πανελλήνιες κι έχω γίνει άθελά μου ανταγωνιστική. Συνέβησαν πολλά πράγματα φέτος και με έχουν κάνει να θέλω να κλειστώ στον εαυτό μου χωρίς ,όμως, να μου δίνεται η δυνατότητα λόγω των μαθημάτων. Παρατηρώ έτσι μια προσπάθεια του εαυτού μου για αποστασιοποίηση από τα πάντα, που βγαίνει με άσχημο τρόπο. Γίνομαι ξινή, με αποτέλεσμα να ντρέπομαι να αντικρίσω δια ζώσης τον κόσμο. Τι να κάνω;
Από την: Μαρία
Απάντηση:
Αγαπητή Μαρία,
Σε ευχαριστούμε πολύ για το μοίρασμα της δυσκολίας σου.
Απ’ ό,τι καταλαβαίνω, ανήκεις στους μαθητές που συμμετείχαν στις πανελλήνιες εξετάσεις κατά τη διάρκεια μιας από τις πιο σκληρές χρονιές, λαμβάνοντας υπόψη όλες τις προκλήσεις που αντιμετωπίσατε λόγω της πανδημίας. Διαβάζοντας πως παράλληλα με αυτό σου συνέβησαν πολλά, φαντάζομαι πόσο ο συνδυασμός όλων αυτών μπορεί να σε επηρέασε, σε μια τόσο κομβικής σημασίας χρονιά για σένα.
Δυστυχώς, πολύ συχνά δεν μπορούμε να ελέγξουμε τα γεγονότα που θα συμβούν στη ζωή μας. Είναι όμως σημαντικό, να θυμόμαστε πως η ίδια η δυσκολία είχε κάτι να μας μάθει και πως το ότι εμείς προσπαθήσαμε παρά την ύπαρξη της, μας κάνει δυνατότερους και την προσπάθειά μας, ακόμα πιο σπουδαία! Ελπίζω σήμερα, να αισθάνεσαι καλύτερα έχοντας περάσει από αυτή τη δοκιμασία, ανεξαρτήτως αποτελέσματος και να χαράζεις μια πορεία που σε κάνει ευτυχισμένη.
Αναφορικά με την τάση σου να γίνεσαι άθελά σου ανταγωνιστική και απόμακρη, θα ήταν πολύ βοηθητικό να προσδιορίσεις τι είναι αυτό που σε κάνει να εκδηλώνεις αυτές τις συμπεριφορές. Ίσως είναι σημαντικό να προσπαθήσεις να θυμηθείς αν και πότε είχες ξανά αυτή την ανάγκη στο παρελθόν και πως το διαχειρίστηκες τότε.
Πάντα υπάρχει ένας λόγος, διαφορετικός για τον καθένα μας, για τον οποίο συμπεριφερόμαστε με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Κι αυτός ο λόγος, έχει πολύ μεγάλη αξία διότι μπορεί να μας δώσει απαντήσεις για μελλοντικές αντίστοιχες καταστάσεις. Άλλωστε, το να είσαι ανταγωνιστικός ή απόμακρος, ίσως να μην έχει μόνο μειονεκτήματα αλλά και κάποια οφέλη. Για παράδειγμα, μεταξύ των μαθητών, ο ανταγωνισμός κάποιες φορές λειτουργεί και σαν προσωπικό κίνητρο για μεγαλύτερη προσπάθεια- αρκεί αυτό να παραμένει σ’ έναν υγιή βαθμό-. Ή η διατήρηση μιας απόστασης, μπορεί να δώσει το χώρο και το χρόνο που χρειάζεται κανείς για να αναγνωρίσει τα συναισθήματα του και τις ανάγκες του και να συγκεντρωθεί στο στόχο του. Σε κάθε περίπτωση, κάθε συμπεριφορά που υιοθετούμε έχει ένα νόημα και χρειάζεται να το αναζητήσουμε προκειμένου να την τροποποιήσουμε, αν αυτή μας προκαλεί δυσφορία ή δυσλειτουργία στην καθημερινότητά μας.
Αν λοιπόν σκέφτεσαι πως η αποστασιοποίηση και η ανταγωνιστικότητα που έδειξες χρειάζονται τροποποίηση, να θυμάσαι πως δε χρειάζεται να διανύσεις μεγάλες αποστάσεις αμέσως. Μικρά- μικρά βήματα μέσα από σχέσεις στις όποιες αισθάνεσαι ασφάλεια, εμπιστοσύνη και τις απολαμβάνεις, είναι μια καλή αρχή για να έρθεις πάλι, πιο κοντά σε ανθρώπους που σε ενδιαφέρουν. Αν, για παράδειγμα, νιώθεις πως έχεις απομακρυνθεί σημαντικά από κοντινά πρόσωπα, ίσως το μοίρασμα των συναισθημάτων σου προς εκείνα να έχει να προσφέρει κάτι στη σχέση σας, να μειώσει την απόσταση που έχει δημιουργηθεί και φυσικά, το συναίσθημα της ντροπής που περιγράφεις σαν απόρροια των παραπάνω. Η ντροπή είναι ένα πολύ φυσιολογικό και ανθρώπινο συναίσθημα, το οποίο ενίοτε είναι επίπονο και εξαντλητικό. Και καθώς συνήθως τείνει να μεγαλώνει όσο αποφεύγουμε την επαφή με άλλους ανθρώπους, η σταδιακή έκθεση στις συνθήκες τις όποιες νιώθεις πως αποφεύγεις, θα είναι ένα βασικό βήμα.
Να υπενθυμίζεις στον εαυτό σου πως κάθε άνθρωπος χρειάζεται διαφορετικό χρόνο και έχει διαφορετικό τρόπο για να αντιμετωπίσει μια δυσκολία. Δεν υπάρχει σωστό και λάθος. Όπως και αν βίωσες την έντονη αυτή χρόνια, είναι απολύτως εντάξει.
Εύχομαι να είσαι καλά και να περάσεις ένα καλό υπόλοιπο καλοκαιριού. Παραμένω στη διάθεση σου.
