Γεια σας! Τον τελευταίο καιρό είμαι σε μόνιμη κατάσταση εκνευρισμού. Είμαι 28. Μένω με τους γονείς μου. Τους αγαπώ πολύ, αλλά δεν αντέχω άλλο την μεταξύ μας συμβίωση. Θέλω να μείνω με τον/την σύντροφό μου, αλλά προς το παρόν είμαι άνεργος/η και, επομένως, η “τακτοποίηση” της ζωής μου έχει πάρει παράταση. Το δυσκολότερα διαχειρίσιμο πρόβλημα, που αντιμετωπίζω, είναι οι μόνιμες ερωτήσεις του περίγυρου σχετικά με το με τι ασχολούμαι, πότε σκοπεύω να βρω δουλειά, αν στέλνω βιογραφικά και αν το κυνηγάω. Κι έπειτα, τα δικά τους συμπεράσματα, ότι τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα, ότι το επάγγελμά μου είναι πολύ κορεσμένο, ότι ΠΡΕΠΕΙ να βρω κάτι άλλο να κάνω και ότι δεν έπρεπε να σπουδάσω αυτό το αντικείμενο που σπούδασα. Όλα αυτά με ενοχλούν, με εκνευρίζουν. Δεν έχω το ψυχικό σθένος να επικοινωνήσω με τους ανθρώπους, ακόμα και με τους οικείους, γιατί βλέπω τα προβλήματά τους ως “πολυτέλειες”. Ξέρω πολύ καλά πως η λύση είναι να βρω κάτι να κάνω. Όμως, το παλεύω, προσπαθώ, χτυπάω πόρτες και δεν βλέπω αποτέλεσμα. Επομένως, εφ’όσον το βασικό πρόβλημα δεν είναι εύκολο να λυθεί, μήπως μπορείτε να μου πείτε πώς να σταματήσω να εκνευρίζομαι με τους συνανθρώπους; Υπάρχει κάποιο κόλπο για να απομονώνω τις αρνητικές σκέψεις; Ευχαριστώ.
Από τον/την:Κ.
Αγαπητέ/ή Κ.,
Σε ευχαριστούμε για το μήνυμά σου.
Αισθάνομαι την αγανάκτησή σου, γι αυτό και θα σου πρότεινα τα παρακάτω:
– Κόλπο δεν υπάρχει. Χρειάζεται δουλειά με τον εαυτό σου.
-Κοίταξε τους πιο σημαντικούς τομείς στη ζωή σου και άρχισε να αξιολογείς πόσο ικανοποιημένος/η είσαι με κλίμακα 0-10. Τί έχεις αμελήσει; Σε τί έχεις επενδύσει;
– Η αξιολόγηση, όμως, δεν αρκεί. Συχνά κάνουμε θεωρητικές αξιολογήσεις αλλά μένουμε στη θεωρία. Χρειάζεται πράξη. Η πράξη οδηγεί σε πρακτικές αλλαγές. Ξεκινήστε με την πιο μικρή δράση. Είναι δύσκολο να υπομείνεις μια κατάσταση που σε δυσαρεστεί και ίσως να μην έχεις καταλάβει πόση ενέργεια σπαταλάς για να το καταφέρεις. Δεν είναι τυχαία η κόπωση. Επένδυσέ την σε κάτι που τουλάχιστον θα σε ικανοποιήσει.
– Αλλάζοντας τις σκέψεις σου, ό,τι κι αν συμβαίνει γύρω σου, δεν θα έχει πια τη δύναμη να σε επηρεάσει!
-Ρώτησε τον εαυτό σου, «σε ποιον ανήκει αυτό το συναίσθημα που νιώθω;»
– Πες στον εαυτό σου ότι η προσέγγιση του άλλου ανθρώπου, μπορεί να είναι υπό μια διαφορετική οπτική γωνία και εσύ να αντιμετωπίζεις τα πράγματα διαφορετικά. Αυτό, σε εμποδίζει να πάρεις πολύ προσωπικά αυτό που συμβαίνει.
-Αποδέξου, αντί να αντισταθείς- ουδετερότητα. Άφησε την αρνητικότητα ή την επίκριση που έρχεται στο δρόμο σου να γλιστρήσει προσπερνώντας σε.
-Διάλεξε μια διαφορετική οπτική- Ανάλαβε δράση επιλέγοντας μια διαφορετική οπτική γωνία. Αν αφήσεις τον αρνητισμό να σε καταλάβει, επιλέγεις να πάρεις μια δύσκολη κατάσταση στα σοβαρά και να σε επηρεάσει. Κάνε μια διαφορετική επιλογή. Ρώτησε τον εαυτό σου, τι επιλέγω να βιώσω τώρα;
Να θυμάσαι τον έλεγχο τον έχεις εσύ!
