Καλησπέρα σας, έχει περάσει ενας χρόνος από τότε που ήθελα να πείσω τον εαυτό μου ότι έχω χάσει το μυαλό μου, δεν ξέρω γιατί να θέλω να το κάνω αυτό, συνέχεια κάνω σκέψεις που δεν θέλω, φοβάμαι ότι μπορεί να γίνω παιδοφιλος, η ότι μπορεί να σκοτώσω η να βιάσω κάποιον ότι θα έχω ενα βίαιο ξέσπασμα που θα αποδείξει ότι είμαι τέρας, είμαι πεπεισμένη ότι τρελενομαι, συνέχεια κυκλοφορούν τέτοιου είδους σκέψεις και νιώθω ενοχή και δεν θέλω να βγαίνω στον έξω κόσμο και αφού υπάρχει αυτό, υπάρχει και η απόπραγματοποίηση, πολλες φορές ακούω φωνές η έχω παραισθησεις, δεν αναγνωρίζω τον εαυτό μου στον καθρέφτη, το σωμα μου δεν το νιώθω δικό μου, δεν μπορώ να ξεχωρίσω τι είναι αληθινό και τι όχι, νιώθω συνεχώς ότι με παρακολουθούν, δεν μπορώ να απολαύσω τίποτα πια, τίποτα δεν έχει αλλάξει εδώ και ένα χρόνο και απλα γίνεται χειρότερα.
Από τον/την: Chris
Αγαπητή Chris,
Αρχικά θέλω να σε ευχαριστήσω που αποφάσισες να μοιραστείς τις ανησυχίες σου και θα προσπαθήσω να σου απαντήσω όσο πιο ουσιαστικά μπορώ.
Αντιλαμβάνομαι πόσο δύσκολο και συνάμα τρομακτικό είναι αυτό που βιώνεις. Ωστόσο, αναρωτιέμαι τί ήταν αυτό που σε έκανε να θέλεις να πείσεις τον εαυτό σου οτι έχεις χάσει το μυαλό σου; Τι σκοπό εξυπηρετούσε μία τέτοια προσπάθεια;
Πριν ξεκινήσω να μοιράστω τις σκέψεις μου μαζί σου, επετρεψέ μου να σου παρουσιάσω εν συντομία τον τρόπο που λειτουργεί ο ανθρώπινος νους. Στη διάρκεια της ημέρας περνούν άπειρες σκέψεις από το μυαλό μας. Μερικές είναι λογικές, άλλες είναι παράλογες. Τον περισσότερο χρόνο μπορούμε να ξεσκαρτάρουμε τις σημαντικές σκέψεις από τις ασήμαντες. Το μυαλό μας δεν έχει τρόπο να κρίνει τη σκέψη μας τελείως και περιμένει από εμάς να την αξιολογήσουμε. Στην πράξη, μας πετάει τυχαίες σκέψεις και περιμένει να δει πώς θα αντιδράσουμε. Αν δεν αντιδράσουμε έντονα, η σκέψη φεύγει μακριά και δεν ξαναεπιστρέφει. Αν η αντίδραση μας είναι πολύ έντονη τη σημειώνει το μυαλό μας ως σημαντική. Στη συνέχεια, μας επαναλαμβάνει αυτή τη σκέψη ξανά και ξανά. Αν συνεχώς αντιδράμε σε αυτή τη σκέψη, το μυαλό συνεχώς θα μας στέλνει παρόμοιου τύπου σκέψεις. Ετσι λοιπόν, ίσως είναι βοηθητικό για εσένα να ξέρεις πως όλοι οι άνθρωποι κάνουν άσχημες σκέψεις μέσα στην ημερα τους. Η διαφορά, ωστόσο, έγκειται στην αξία που δίνουμε στις σκέψεις αυτές και στο κατά πόσο πιστεύουμε οτι είναι αληθείς.
Ακούγεται οτι οι σκέψεις που έχεις είναι επαναλαμβόμενες και παρεισφρητικές και σου προκαλούν έντονο άγχος και δυσφορία. Παράλληλα, σε φοβίζουν και πολύ καθώς εξισώνεις την σκέψη με την πράξη, δηλαδή αφού σκέφτομαι ένα βίαιο ξέσπασμα είμαι ικανή και να το κάνω κιόλας. Εύλογη συνέπεια αυτού, είναι το αίσθημα ενοχής που νιώθεις για το περιεχόμενο τους και κυρίως οταν προκειται για σεξουαλικό και βίαιο περιεχόμενο όπως αυτό που αναφέρεις. Τις περισσότερες φορές, τέτοιου είδους σκέψεις προκύπτουν μετα από ένα ψυχοπιεστικό γεγονός που ηταν ιδιαίτερα τραυματικό. Αναρωτιέμαι λοιπόν πότε προέκυψαν αυτές οι σκέψεις για εσένα και τί είναι αυτό που τις πυροδότησε; Επίσης, είναι σημαντικό να γνωρίζεις πως οι σκέψεις μας συνδέονται άμεσα με τα συναισθήματα μας και τον εσωτερικό μας κόσμο και προκύπτουν καθώς θέλουν κάτι να μας πουν. Συνήθως τα άτομα που αντιμετωπίζουν σκέψεις με βίαιο περιεχόμενο, είναι ανθρωποι που έχουν μάθει να καταστέλλουν τον θυμό τους και γενικά οποιοδήποτε αρνητικό και δυσάρεστο συναίσθημα όπως π.χ η ζήλεια. Ο μόνος τρόπος για να εκτονώσουν λοιπόν τα συναισθήματα αυτά είναι μόνο μέσω εικόνων, σκέψεων και φανταστικών διαλόγων μέσα στο κεφάλι τους. Ετσι λοιπόν, ο εγκέφαλος νομίζει ότι η επιλογή σου να αντιδράσεις με τόσο άγχος προέρχεται από πραγματικό κίνδυνο. Για αυτό και σου στέλνει διάφορες παραλλαγές από την ίδια σκέψη. Επετρεψέ μου λοιπόν να μοιραστώ μαζί σου κάποια ερωτήματα που μου γεννιώνται. Ποια είναι η σχέση σου με τον θυμό και γενικά με τα δυσάρεστα συναισθήματα; Πόσο επιτρεπτό είναι μέσα στην οικογένεια σου να εκφράζονται τετοιους είδους συναισθήματα; Εχεις μοιραστεί τις ανησυχίες σου με κάποιο άλλο πρόσωπο;
Εκτός όμως από τις επίμονες αυτές σκέψεις, παρατηρώ πως αναφέρεσαι και σε άλλες δυσκολίες που αντιμετωπίζεις οπως π.χ η αίσθηση της αποπραγματοποίησης. Όλα αυτά αγαπητή Chris, φανερώνουν πως συναισθηματικά βιώνεις μια περίοδο έντονου άγχους που δεν σου επιτρέπει να απολαύσεις την καθημερινότητα σου.
Σημαντικό κλειδί για την αντιμετώπιση τέτοιους είδους σκέψεων είναι αποδοχή τους. Συχνά, τα άτομα με παρεισφρητικές σκέψεις επειδή νιώθουν πολύ άγχος μπροστά σε αυτές, τείνουν να προσπαθούν να τις εμποδίσουν και να τις εξαφανίσουν. Στην πραγματικότητα όμως, αυτό που καταφέρνουν είναι το αντίθετο από αυτό που αναμένουν καθώς η σκέψη όχι μόνο δεν εξαφανίζεται αλλά αντίθετα έρχεται πιο ορμητική και έτσι το επίπεδο του άγχους είναι περισσότερο. Κάθε φορά που θα έρχεται λοιπόν μία τέτοια σκέψη είναι πολύ βοηθητικό να την αποδέχεσαι, οτι δηλαδή αυτήν την στιγμή κάνω αυτήν την σκέψη που ωστόσο δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα και δεν μπορεί να με κάνει να προβώ σε πράξεις που δεν θέλω. Σημαντική σε αυτήν την προσπάθεια θα είναι και η επίσκεψη σε κάποιον καταρτισμένο επαγγελματία ψυχικής υγείας. Η Γνωσιακή – Συμπεριφοριστική Θεραπεία θεωρείται πιο αποτελεσματική στο να βοηθήσει το άτομο να αλλάξει τον τρόπο που σκέφτεται, αισθάνεται και συμπεριφέρεται.
Μέχρι τότε, να θυμάσαι πως οι σκέψεις σου δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα και δεν σε καθορίζουν.
