Καλημέρα σας και συγγνώμη για την ενόχληση.
Ο δικός μου αγώνας εχει να κανει με την συναισθηματική υπερφαγια. Προσπαθώ να βρω μια λύση στο πως μπορω να διαχειριστώ τα συναιςθηματα μου προκειμένου να μην ξεσπω στο φαγητό. Δεν ξερω πως να το διαχειριστώ γιατι καθε φορά ειμαι δυσαρεστημένη με κατι έπειτα καταφεύγω στην υπερκατανάλωση τροφίμων και μετα ειμαι απογοητευμένη γι αυτο και ετσι δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος που δεν ξερω πως να τον «σπάσω».
Ευχαριστώ προκαταβολικά.Από τον/την: Ελένη
Αγαπητή Ελένη,
Ευχαριστούμε για το μοίρασμα της προσωπικής σου ιστορίας.
Φαίνεται πως έχεις αναγνωρίσει πλήρως την σχέση που έχεις αναπτύξει με το φαγητό και έχεις κατανοήσει σε μεγάλο βαθμό πώς λειτουργεί η συναισθηματική υπερφαγία. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό αυτό, καθώς η αναγνώριση και η αποδοχή μιας δυσκολίας μας φέρνει πιο κοντά στην καλύτερη αντιμετώπισή της.
Όπως λες και η ίδια, είναι ένας φαύλος κύκλος. Για παράδειγμα νιώθω θλίψη ή κάποιο άλλ δυσφορικό συναίσθημα. Για να μετριάσω το συναίσθημα αυτό και να απαλλαχθώ από συναφείς σκέψεις, καταφεύγω στην κατανάλωση φαγητού, κυρίως υψηλής θερμιδικής αξίας, θεωρώντας πως έτσι θα ανακουφιστώ. Μπορεί να υπάρχει μια ευχαρίστηση ή ανακούφιση, να ξεχνιέμαι, αλλά μόνο προσωρινά. Καθώς όταν καταναλώσω το φαγητό μου, θα επανέλθουν όσα με προβληματίζουν και μάλιστα τώρα θα ενταθούν τα συμπτώματα της θλίψης και θα προστεθούν και άλλες αρνητικές σκέψεις που θα αφορούν τον εαυτό μου και τον τρόπο που διαχειρίζομαι τα συναισθήματα μου. Εσωτερικές φωνές τύπου «Πάλι το έριξα στο φαγητό, είμαι τόσο λαίμαργη!» «Θα καταλήξω χοντρή» «Πάλι δεν κατάφερα να συγκρατηθώ» και άλλες τέτοιες φράσεις είναι κάποιες από αυτές που ενδεχομένως παρεισφρείουν στο κεφάλι μου έπειτα από κατανάλωση φαγητού χωρίς να νιώθω βιολογική πείνα. Για να «αντιμετωπίσω» τώρα αυτές τις σκέψεις και τις ενοχές, καταφεύγω ξανά στο φαγητό και κάπως έτσι κυλάει η κατάσταση.
Όπως και η ίδια αναφέρεις αυτό συμβαίνει γιατί δυσκολεύεσαι να έρθεις αντιμέτωπη με τα συναισθήματα σου.
Να επιτρέπεις στον εαυτό σου να αναγνωρίζει και να βιώνει το κάθε συναίσθημα που έχεις την εκάστοτε στιγμή. Έπειτα, αφού το κάνεις αυτό, θα σου πρότεινα να βρεις τον τρόπο να το εκτονώσεις. Για παράδειγμα νιώθεις ένταση ή κάποια σωματική ενόχληση. Ίσως να έχεις άγχος. Αλλά ακόμη και αν σε πρώτη φάση δεν μπορείς να αναγνωρίσεις ποιο συναίσθημα έχεις, αρκεί να πάρεις λίγο χρόνο, ώστε να δεις ότι κάτι αλλάζει στη διάθεση σου. Η πρώτη σκέψη σου είναι να φας κάτι. Εκείνη την ώρα λες στοπ στον εαυτό σου και αναρωτιέσαι. Πεινάω πραγματικά; Πριν πόση ώρα έφαγα ξανά; Αν λοιπόν δεν υπάρχει πείνα, τότε καταλαβαίνεις πως είσαι έτοιμη ξανά, να γεμίσεις με φαγητό, το κενό που σου δημιουργεί το συναίσθημα σου. Μην το κάνεις. Επίλεξε να κάνεις κάτι άλλο, όπως να βγεις μια βόλτα, να πάρεις τηλέφωνο μια φίλη να μιλήσεις, να κάνεις γυμναστική ή ό,τι άλλο σε κάνει να αποφορτίζεσαι.
Υπάρχει μια γενικότερη πεποίθηση ότι δεν είναι σωστό ή δεν είναι επιτρεπτό να νιώθουμε δυσάρεστα συναισθήματα. Αυτό δεν είναι εφικτό. Όλοι μας νιώθουμε και ευχάριστα και δυσάρεστα συναισθήματα. Όλα τα συναισθήματα υπάρχουν για κάποιο λόγο. Δεν είναι βοηθητικό να αγνοώ τα δυσάρεστα συναισθήματα ή να προσποιούμαι πως δεν τα νιώθω. Αυτό προκαλεί τρομερή εσωτερική ένταση και ξεσπάει άσχημα αργότερα. Είναι εντάξει να νιώσω στενοχώρια ή άγχος. Το επιτρέπω στον εαυτό μου. Όπως αντίστοιχα επιτρέπω να το βιώσω. Το αφήνω να κάνει τον κύκλο του, να ξεθυμάνει, μέχρι να εξατμιστεί.
Σε γενικές γραμμές, μην τιμωρείς τον εαυτό σου με δίαιτες εξαντλητικές ή με στέρηση συγκεκριμένων τροφών, να σέβεσαι και να φροντίζεις τον εαυτό σου. Προσπάθησε να γεμίσεις το πρόγραμμα σου με δραστηριότητες που αγαπάς, να τρως στο τραπέζι και όχι μπροστά από την τηλεόραση που συχνά οδηγεί στην κατανάλωση μεγαλύτερων ποσοτήτων φαγητού. Επίσης, να επιλύεις άμεσα οποιαδήποτε τυχόν σύγκρουση υπάρχει στις σχέσεις σου, να επικοινωνείς τα συναισθήματα σου σε ανθρώπους που νοιάζονται για εσένα και προπάντων να φροντίζεις τον εαυτό σου προσφέροντας σου αυτά που έχεις ανάγκη. Αναρωτήσου αν η κατανάλωση φαγητο.
ΧΩΡΙΣ να πεινάς βοηθάει όντως κάπου, αναρωτήσου πως νιώθεις μετά από αυτή την συμπεριφορά και τί σε ωθεί σε αυτή.
Η αναζήτηση υποστήριξης από έναν ψυχολόγο όπως και από έναν διατροφολόγο, θα βοηθήσει σημαντικά να δημιουργήσεις μια ισορροπημένη σχέση με το φαγητό, και θα έχεις τον χρόνο και τον χώρο, να έρθεις σε επαφή με τις εσωτερικές σου ανάγκες και τα συναισθήματα σου, ενώ παράλληλα θα είσαι σε θέση, να αναγνωρίζεις και να αντιμετωπίζεις τα συναισθήματα σου, με έναν πιο υγιή τρόπο. Όπως κάθε αλλαγή, χρειάζεται χρόνο και υπομονή από μέρος σου. Να το θυμάσαι σε περιπτώσεις που απογοητεύεσαι.
Καλή δύναμη!
