Εισαγωγή στη Ψυχιατρική Οργονοθεραπεία.

Εισαγωγή στη Ψυχιατρική Οργονοθεραπεία.

Γράφει ο Νάσος Τεόπουλος, ψυχίατρος και ομοιοπαθητικός, ιδρυτικό μέλος του ΕΛ.ΙΝ.ΟΡ.

Τί είναι η ψυχιατρική οργονοθεραπεία;

Η ψυχιατρική οργονοθεραπεία είναι μια ολοκληρωμένη και επιστημονικά τεκμηριωμένη ψυχοθεραπευτική προσέγγιση με την οποία αντιμετωπίζονται αποτελεσματικά όλες οι ψυχιατρικές και ψυχοσωματικές (βιοπαθητικές) διαταραχές, χωρίς να είναι στις περισσότερες περιπτώσεις απαραίτητη η χορήγηση ψυχοδραστικών φαρμακευτικών ουσιών, δηλαδή των γνωστών ψυχοφαρμάκων. Πρόκειται για έναν συνδυασμό ανάλυσης του χαρακτήρα (χαρακτηρανάλυση) και βιοφυσικής παρέμβασης. Με την τελευταία επιτυγχάνεται η αποδυνάμωση ή και διάλυση των μυϊκών εντάσεων και ακαμψιών του σώματος, με τις οποίες δεσμεύονται και καταστέλλονται οι συγκινήσεις, αποκλείοντας τον ασθενή από τη συνειδητοποίηση, τη βίωση και τη λυτρωτική έκφρασή τους. Απαραίτητη προϋπόθεση για τη θεραπεία αποτελεί η εδραίωση συναισθηματικής επαφής μεταξύ του ψυχοθεραπευτή και του θεραπευόμενου (ονομάζεται οργονοτική επαφή), ώστε στο πλαίσιο της θεραπευτικής σχέσης όλες οι άμυνες, οι ανάγκες, οι αναστολές και οι ματαιώσεις του δεύτερου, να κατανοούνται και να γίνονται πλήρως αποδεκτές από τον πρώτο.

Στόχος της θεραπείας

Στόχος της θεραπείας είναι η βαθμιαία λύση των ψυχικών αντιστάσεων ή αμυνών, τις οποίες στην οργονοθεραπεία ονομάζουμε ψυχική θωράκιση, και των χρόνιων μυϊκών σπασμών, τους οποίους ονομάζουμε μυϊκή ή σωματική θωράκιση. Η ανάπτυξη θωράκισης οφείλεται στη συστηματική ματαίωση των συναισθηματικών αναγκών του παιδιού κατά τα πρώτα 4-5 χρόνια της ψυχικής του ανάπτυξης, και έχει ως τελικό αποτέλεσμα τη διαμόρφωση του χαρακτήρα του (χαρακτηροδομή), δηλαδή του ιδιαίτερου τύπου της νεύρωσής του. Ενώ η θωράκιση αρχικά αποσκοπεί στο να προστατεύσει το παιδί από το άγχος και τον ψυχικό πόνο μετά την ανάπτυξή της, στη συνέχεια παγιώνεται υπό τον φόβο τιμωριών και ενοχών που του ενσταλλάσονται από το περιβάλλον. Με την ψυχιατρική οργονοθεραπεία η θωράκιση και οι παθολογικές (νευρωτικές) στάσεις και συμπεριφορές του χαρακτήρα που εμποδίζουν τη συγκρότηση και την υγιή λειτουργικότητα του οργανισμού γίνονται συνειδητές και αποδομούνται. Κατά τη σταδιακή αποδυνάμωση και διάλυση της σωματικής και ψυχικής θωράκισης —πάντα με σεβασμό στις ιδιαιτερότητες, ανάγκες και δυνατότητες του κάθε ανθρώπου— αναδύονται πρώιμες μνήμες τραυματικών εμπειριών και μαζί τους τα απωθημένα και δυσάρεστα συναισθήματα που τις συνόδευαν. Η εμφάνιση αυτών των ασυνείδητων μέχρι τότε συγκινήσεων και η ελεύθερη έκφραση και εκφόρτισή τους βιώνονται λυτρωτικά από τον ασθενή και του επιφέρουνι βαθιά ανακούφιση. Ο ασθενής αποκτά καλύτερη αίσθηση του εαυτού του και του περιβάλλοντος, διότι αντιλαμβάνεται και συνειδητοποιεί —βιωματικά πλέον— πληρέστερα την εσωτερική και την εξωτερική πραγματικότητα. Βαθμιαία οδηγείται στην αποδόμηση και απαλλαγή των νευρωτικών συμπεριφορών, υπερβαίνει τις ενδοψυχικές συγκρούσεις του και εδραιώνει μια υγιή λειτουργικότητα, που βιώνεται ηδονικά. Σε συμφωνία με τον εαυτό και με τα συναισθήματά του, αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα όπως ακριβώς είναι, δηλαδή χωρίς νευρωσικές προβολές και διαστρεβλώσεις, και αλληλεπιδρά ώριμα και αποτελεσματικά με το περιβάλλον του, ως υπεύθυνη, υγιής, συναισθηματικά ανεξάρτητη προσωπικότητα.

Πού ενδείκνυται και εφαρμόζεται

Με την παγίωση της θωράκισης διαταράσσεται η αυθόρμητη βιοενεργειακή λειτουργικότητα του οργανισμού και, ως αποτέλεσμα, εμφανίζονται χρόνιες ψυχικές και σωματικές δυσλειτουργίες, που ονομάζονται βιοπάθειες. Με τη μεθοδική αποδυνάμωση και εξάλειψη της ψυχικής και σωματικής θωράκισης, η ψυχιατρική οργονοθεραπεία έχει πολύ καλά αποτελέσματα σε όλες τις ψυχικές βιοπάθειες και σε ευρύ φάσμα σωματικών βιοπαθειών από όλο τον χώρο της κλινικής παθολογίας.

Ο ψυχίατρος – ψυχοθεραπευτής που ασκεί την ψυχιατρική οργονοθεραπεία μπορεί να παρέμβει καθοριστικά στην πρόληψη των βιοπαθειών, αποτρέποντας την παγίωση της πρώιμης θωράκισης στα νεογέννητα και στα νήπια.
Επίσης, γνωρίζοντας τις βαθύτερες συγκινησιακές ανάγκες των παιδιών, όπως διαμορφώνονται σε κάθε στάδιο της ψυχοσωματικής τους ανάπτυξης και σε κάθε ηλικία, και αφού αποκαταστήσει την κατάλληλη συναισθηματική επαφή μαζί τους, συμβουλεύει τους γονείς για όλα τα πρακτικά, καθημερινά θέματα ανατροφής, όπως ο θηλασμός, ο απογαλακτισμός, η αγωγή τουαλέτας για τον έλεγχο των σφιγκτήρων, η σχολική προσαρμογή και η μάθηση, η συμπεριφορά στο σπίτι και οι κοινωνικές συναναστροφές.
Ο ρόλος του μπορεί να είναι καταλυτικός σε κρίσιμα και πολλές φορές εκρηκτικά προβλήματα ακραίας συμπεριφοράς που παρουσιάζουν οι έφηβοι, κατά τη μετάβασή τους προς την ωριμότητα, προς την ανεξαρτησία και προς τη συγκινησιακή τους ενηλικίωση.
Με τη συμβουλευτική ψυχοθεραπευτική παρέμβασή του σε ζευγάρια, οικογένειες ή ομάδες, σε συνδυασμό με την ατομική θεραπεία, βελτιώνεται τόσο η ικανότητα κατανόησης και αποδοχής του άλλου, όσο και η δυνατότητα αμοιβαίας επικοινωνίας και συναισθηματικής επαφής, ώστε κάθε ένας να ζει μια πιο ισορροπημένη, συναισθηματικά υγιή και ευτυχισμένη ζωή, να απελευθερώνει όλο το δυναμικό και τις δεξιότητές του και να πραγματώνει τα όνειρά του.

Ιστορική Αναδρομή

Η τεχνική της οργονοθεραπείας αναπτύχθηκε από τον ψυχίατρο και ερευνητή Βίλχελμ Ράιχ (1897-1957) κατά την τριανταπεντάχρονη πρωτοποριακή επιστημονική του εργασία. Ο Ράιχ υπήρξε εκλεκτός μαθητής του Φρόυντ και ενεργό μέλος του ψυχαναλυτικού κινήματος της δεκαετίας του 1920. Διετέλεσε υποδιευθυντής της Ψυχαναλυτικής Πολυκλινικής της Βιέννης μεταξύ 1928-1930 και διευθυντής του Τεχνικού Σεμιναρίου Ψυχαναλυτικής Θεραπείας του ίδιου ιδρύματος. Οι κλινικές παρατηρήσεις του τον έφεραν σύντομα σε σύγκρουση με τις θεωρητικές προσεγγίσεις του δασκάλου του και με το ψυχαναλυτικό κατεστημένο της εποχής. Η ρήξη ήταν αναπόφευκτη και ο Ράιχ αποχώρησε από το ψυχαναλυτικό κίνημα το 1934. Αποκάλυψε τη σημασία της σεξουαλικής λίμνασης στη γένεση των νευρώσεων, διατύπωσε τη θεωρία του οργασμού και αναγνώρισε την ύπαρξη της θωράκισης και τον τρόπο συγκρότησής της στον οργανισμό, εισήγαγε στην ψυχαναλυτική σκέψη την έννοια του χαρακτήρα, προσδιόρισε τις συνθήκες διαμόρφωσής του και, αποκαλύπτοντας την αντίσταση που προβάλλει στην πρόοδο της θεραπείας, θεμελίωσε την τεχνική της χαρακτηρανάλυσης (1920-1930). Κατέδειξε εργαστηριακά την επίδραση της θωράκισης τόσο στη νευροφυτική λειτουργικότητα του οργανισμού, όσο και στη διαμόρφωση του χαρακτήρα και ανακάλυψε τεχνικές αντιμετώπισης της σωματικής θωράκισης (χαρακτηραναλυτική νευροφυτοθεραπεία, 1933-1939). Μετά την ανακάλυψη και πειραματική απόδειξη της οργόνης (1939-1940), ενός συμπαντικού, πρωταρχικού ενεργειακού υποστρώματος —η οποία ταυτίζεται με τη βιολογική ενέργεια (βιοενέργεια) που διέπει τον οργανισμό— μετονόμασε τη θεραπευτική τεχνική του σε ιατρική οργονοθεραπεία.


Σύντομο Βιογραφικό

Ο Νάσος Τεόπουλος ζει στη Θεσσαλονίκη και εργάζεται ως οργονοθεραπευτής και ομοιοπαθητικός στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη.
Ακαδημαϊκοί τίτλοι και σπουδές: Πτυχίο πολιτικού μηχανικού από το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο (1980). Πτυχίο ιατρικής από την Ιατρική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (1988) και τίτλος ειδικότητας στην ψυχιατρική (1995). Πτυχίο ομοιοπαθητικής ιατρικής, μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Ομοιοπαθητικής Ιατρικής και της Liga Medicorum Homeopathica Internationalis (1995). Πτυχίο του Τμήματος Ελληνικού Πολιτισμού από το Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο (2017).
Εκπαιδεύτηκε στην ψυχοθεραπευτική τεχνική της Οργονοθεραπείας από το Αμερικάνικο Κολέγιο Οργονομίας (ACO), του οποίου υπήρξε κλινικός συνεργάτης (clinical associate) μέχρι το 2011, συμμετέχοντας στο Εκπαιδευτικό Πρόγραμμα Ιατρικής Οργονομίας του Κολεγίου (1997-2011).
Είναι μέλος της Ελληνικής Ψυχιατρικής Εταιρείας, συνιδρυτής, μαζί με τον παιδοψυχίατρο Γιώργο Αργυρέα, της Ελληνικής Εταιρείας Ψυχιατρικής Οργονοθεραπείας και Χαρακτηρανάλυσης και μέλος του ΕΑΒΡ (European Association for Body Psychotherapy – Ευρωπαϊκού Οργανισμού Σωματικής Ψυχοθεραπείας).
Από το 2002 διευθύνει τα εργαστήρια βιοφυσικής έρευνας και μικροσκοπικής παρατήρησης «Ηράκλειτος», στο οποίο μελετά και επαναλαμβάνει το πειραματικό έργο του ψυχιάτρου και φυσικού επιστήμονα Βίλχελμ Ράιχ.
Από το 2013 διδάσκει σε σεμινάρια σχετικά με την Οργονομία και από το ακαδημαϊκό έτος 2019 -2020 στο σεμινάριο για επαγγελματίες της ψυχικής υγείας, ιατρούς και ψυχολόγους, οι οποίοι επιθυμούν να ασκήσουν ψυχιατρική οργονοθεραπεία και χαρακτηρανάλυση. Κατά διαστήματα δίνει διαλέξεις για τη διάδοση της Οργονομίας στο ευρύτερο κοινό.


Ελληνικό Ινστιτούτο Οργονομίας

Website

Facebook

Youtube

 

ΚοινοποίησηFacebookLinkedIn
Συμμετοχή στη συζήτηση

Archives

Categories

WP2Social Auto Publish Powered By : XYZScripts.com