Αυτοπεποίθηση είναι η θετική αντίληψη του ατόμου για τον εαυτό του και η ικανότητά του να χρησιμοποιεί τα εκάστοτε προσόντα του, προς όφελος του στην καθημερινότητα όταν αυτό χρειαστεί.
Όσον αφορά τα παιδιά, το χτίσιμο της εικόνας του εαυτού, και της αυτοπεποίθησης στη συνέχεια, απαιτεί μεγαλύτερη προσπάθεια και περισσότερο χρόνο. Ελλοχεύει μεγάλος κίνδυνος τα παιδιά να παρασυρθούν από τα «κανακέματα» των μεγάλων, να σχηματίσουν πλαστή εικόνα του εαυτού τους, να θέτουν μη ρεαλιστικούς στόχους και ως εκ τούτου να απογοητεύονται.
Στο άλλο άκρο, η παράβλεψη των θετικών στοιχείων του παιδιού, η αγνόηση των επιτευγμάτων του, η σύγκριση με άλλα παιδιά, η διαρκής πίεση και η μη αναγνώριση και εκτίμηση των όποιων προσπαθειών, μπορεί να οδηγήσει σε χαμηλή αυτοεκτίμηση και αυτοσεβασμό.
Ο Plummer αναφέρει πως συγκεκριμένες φράσεις όπως «οφείλεις να…» ή «πρέπει να…» έχουν απόλυτο χαρακτήρα και επηρεάζουν αρνητικά την αυτοπεποίθηση του παιδιού. Στο ίδιο μοτίβο είναι και οι φράσεις που χαρακτηρίζουν άμεσα το παιδί και πρέπει να αντικατασταθούν από άλλες που χαρακτηρίζουν την πράξη του παιδιού (π.χ. «Αυτό που έκανες ήταν ανόητο» αντί για «Είσαι ανόητος που έκανες αυτό».)
Η χρυσή τομή βρίσκεται στη μέση. Οικογένεια και εκπαιδευτικοί οφείλουν να στέκονται στο πλευρό των παιδιών, να τα βοηθούν, να συμβάλλουν στην ανάπτυξη της προσωπικότητας και των δυνατοτήτων τους, να αναγνωρίζουν τις αδυναμίες τους και να τα βοηθούν να τις ξεπεράσουν. Τελειότητα δεν υπάρχει και ακριβώς αυτή είναι η ομορφιά του κόσμου μας!
Βιβλιογραφία:
Plummer, D. (2001). Helping Children to Build Self- Esteem. A Photocopiable Activities Book. London: Jessica Kingsley Publishers.