Η έκφραση αυτή περιγράφει μια κουλτούρα, μέσα στην οποία η σεξουαλική βία είναι καθημερινή, αποδεκτή και δικαιολογημένη.
Η κουλτούρα του βιασμού ορίζεται από συμπεριφορές, πατριαρχικές νοοτροπίες και στερεότυπα.
Έτσι, η γυναίκα φταίει, γιατί φορούσε πολύ προκλητικά ρούχα ή γιατί ήταν σεξουαλικά απελευθερωμένη ή ήταν ηθοποιός, τραγουδίστρια, χορεύτρια. Επειδή, ήταν παντρεμένη και όφειλε να είναι σεξουαλικά διαθέσιμη στον σύζυγό της. Επειδή, ήταν δικηγόρος και τα γυαλιά της ανέδιδαν σεξουαλικότητα.
Την επόμενη φορά που θα χαρακτηρίσεις μια κοπέλα στο δρόμο βάσει της εμφάνισής της ή της συμπεριφοράς της, συμβάλεις σε αυτή την κουλτούρα, την υιοθετείς και την αποδέχεσαι.
Το catcalling στην Ελλάδα θεωρείται κοπλιμέντο. Γιατί άλλωστε, τί καλύτερο από το να σου κορνάρουν και να σου αναβοσβήνουν τα φώτα; Τί καλύτερο από το να σου φωνάζουν «ψιτ-ψιτ»; Από το να σε ακουμπούν στη μέση, χαιδεύοντάς σε, για να περάσουν, πηγαίνοντας στην τουαλέτα του μαγαζιού; Από το να είσαι 13 χρονών και 50χρονοι να σε κοιτούν στο στήθος;
Εξαιτίας αυτών, μια γυναίκα φοβάται να ακολουθήσει τον πιο σύντομο δρόμο, επειδή δεν έχει αρκετό φως. Παίρνει τηλέφωνο κάποιον, για να μιλάει, όταν επιστρέφει. Ίσως, κουβαλάει σπρέι πιπεριού. Ίσως, μαθαίνει πολεμικές τέχνες για να μπορέσει να αμυνθεί. Δένει μια ζακέτα πάνω από το σορτσάκι της, για να κρύψει το σώμα της. Κοιτάει πίσω από τον ώμο της. Δεν φοράει ακουστικά, για να ακούσει μουσική στη διαδρομή της. Νιώθει ανασφάλεια, όταν στέκεται και κρατά τη χειρολαβή στο λεωφορείο.
Το γελοίο της υπόθεσης είναι ότι η κουλτούρα του βιασμού, είναι ένας φαύλος κύκλος. Ένα αγόρι, που θα γαλουχηθεί με αξίες και ιδέες που θα τον κάνουν να νιώθει, ότι όλα του ανήκουν. Ένα κορίτσι, που θα μάθει να προσέχει πώς θα ντύνεται και θα γυρνάει νωρίς, γιατί τα αγόρια έχουν ορμές.
Από τον Αντώνη του Big Brother, την Τούνη, τον φοιτητή στο ΑΠΘ και την εκπομπή του Λιάγκα, μέχρι την Τοπαλούδη και πολλά-δυστυχώς παλαιότερα περιστατικά συνειδητοποιούμε την πραγματική πηγή. Το σύστημα στο οποίο μεγάλωσαν οι προηγούμενοι και μεγαλώνουμε σήμερα εμείς, η πατριαρχία, ο σεξισμός, η θρησκεία, το σχολείο, η οικογένεια, τα ΜΜΕ.
Ο ρόλος των φύλων καλά κρατεί. Όλα είναι προδιαγεγραμμένα. Οι άντρες δεν κλαίνε. «Η δέ γυνή ἵνα φοβῆται τόν ἄνδρα».
Σταματήστε να χρησιμοποιείτε εξευτελιστικές λέξεις/φράσεις.
Μιλήστε, μην αγνοείτε, λέγοντας ότι ήταν ένα αστείο.
Ακούστε, με κριτική σκέψη, το τί λέγεται γύρω σας για τις γυναίκες.
Σεβαστείτε τον προσωπικό χώρο του ατόμου, που έχετε δίπλα σας.
Επικοινωνείστε. Το όχι σημαίνει όχι.
Λάβετε υπόψιν βιώματα ατόμων, που το έχουν περάσει.
Φιλτράρετε, τα δεδομένα.
Αμφισβητήστε, αυτά που έχετε μάθει.
Διαβάστε.
Βιβλιογραφία:
16 ways you can stand against rape culture, UN Women, November 18, 2019, Η ανάκτηση έγινε 23/9/2020: www.unwomen.org/en/news/stories/2019/11/compilation-ways-you-can-stand-against-rape-culture
Rape Culture, Marshall University, Η ανάκτηση έγινε 23/9/2020: www.marshall.edu/wcenter/sexual-assault/rape-culture
Η κουλτούρα του βιασμού και το παράδειγμα του Big Brother!, Συμβουλευτικό Κέντρο Γυναικών Αλεξανδρούπολης, 12 Σεπτεμβρίου 2020, Η ανάκτηση έγινε 23/9/2020: www.gnomionline.gr/symvouleftiko-kentro-gynaikon-alexandroupolis-i-koultoura-tou-viasmou-kai-to-paradeigma-tou-big-brother
