Έρχονται κάποιες στιγμές στη ζωή μας που το μόνο που γυρνάει στο κεφάλι μας είναι αυτές οι ερωτήσεις: « Και τώρα; Τι γίνεται; Τι κάνουμε;».
Οι στιγμές αυτές είναι συνήθως σε περιόδους αλλαγών όπως για παράδειγμα:
- όταν παίρνεις το πτυχίο σου
- μετά από έναν χωρισμό
- όταν χάνεις την δουλεία σου
- όταν πεθάνει κάποιος δικό σου άνθρωπος
και άλλες τέτοιες καταστάσεις που έχουν ως αποτέλεσμα να σε βγάλουν από την γλυκιά αυτή καθημερινότητα/ ρουτίνα που είχες, να σε βγάλουν από τη «safe zone» σου με αποτέλεσμα να πρέπει να ξανά βρεις τους ρυθμούς σου από την αρχή και για αυτόν τον λόγο, αυτές οι φράσεις έχουν κατακλύσει το μυαλό σου.
Το αποτέλεσμα αυτών τον συμβάντων είναι να νιώθεις λίγο στα χαμένα, να νιώθεις ότι δεν ξέρεις τι να κάνεις από εδώ και πέρα και μπορεί κάποιες φορές να νιώθεις ότι δεν υπάρχει καμία διέξοδος και προοπτική. Αυτό που θέλω να καταλάβεις είναι, ότι λίγο ή πολύ όλοι μας περνάμε τέτοιες φάσεις στη ζωή μας και ότι τελικά μπορούμε να τις ξεπεράσουμε.
Ας πάρουμε λοιπόν τα πράγματα από την αρχή. Είναι απόλυτα λογικό και φυσιολογικό, όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με τέτοιες καταστάσεις να νιώθεις ότι παγώνεις, ότι μουδιάζεις και ότι όλα έχουν σταματήσει γύρω σου. Είναι λογικό όλο αυτό να σε ρίχνει και να νιώθεις ότι τίποτα δεν μπορεί να το αλλάξει. Είναι λογικό, να θέλεις απλά να χωθείς στο κρεβάτι σου και να κοιτάς το ταβάνι.
Αυτό που στα δικά μου μάτια δεν φαίνεται λογικό είναι να μην κάνεις την παραμικρή προσπάθεια για να ξεφύγεις από αυτήν την κατάσταση και να περιμένεις να εξαφανιστεί από μόνη της. Δεν εννοώ αμέσως να αρχίσεις την προσπάθεια, γιατί κάποια πράγματα θέλουν τον χρόνο τους για να μπορέσεις να τα συνειδητοποιήσεις και να τα αποδεχθείς.
Όμως τι είναι αυτό που μπορείς να κάνεις τελικά;
Το πρώτο και σημαντικότερο είναι να μιλήσεις με τον εαυτό σου, για να μπορέσεις έτσι να αρχίσεις να επεξεργάζεσαι τι έγινε και το πως μπορείς να συνεχίσεις από εδώ και πέρα. Θα μπορούσες, όλα αυτά που γυρνάνε στο κεφάλι και δημιουργούν ένα ατελείωτο χάος επιλογών και ερωτήσεων, να τα γράψεις κάπου. Με αυτό τον τρόπο είναι σαν να «αναγκάζεις» τον εαυτό σου να τα βάλει σε μια σειρά, για να μπορέσεις να τα γράψεις ξεκάθαρα.
Αυτό θα είναι βοηθητικό για να δεις τι έχει τελικά προτεραιότητα για σένα και τι όχι. Να δεις όλες τις επιλογές που έχεις ξεκάθαρα μπροστά σου, αλλά και κάποιους πιθανούς συνδυασμούς που μπορείς να κάνεις.
Επίσης, μπορείς απλά να γράψεις όλα αυτά τα συναισθήματα που σε έχουν κατακλύσει. Είναι και αυτός ένας τρόπος εξωτερίκευσης των συναισθημάτων για σένα που σου είναι δύσκολο ακόμα να τα εκφράσεις λεκτικά.
Γενικά σε τέτοιες καταστάσεις είναι πολύ ευεργετικό να δουλέψεις με τον εαυτό σου, να σκεφτείς τις επιθυμίες σου, τα όνειρά σου, τα θέλω σου, και ίσως και τρόπους για να μπορέσεις να τα κάνεις πραγματικότητα.
Κάτι ακόμα που θα σου προσφέρει μεγάλη βοήθεια είναι η συζήτηση με τους δικούς σου ανθρώπους. Να τους εκφράσεις τις ανησυχίες σου, τις σκέψεις σου, τις επιλογές σου, τα συναισθήματά σου και γενικά ό,τι υπάρχει και γυρνάει στο μυαλό σου. Με την συζήτηση πάλι είναι σαν να «αναγκάζεις» τον εαυτό σου να τα βάλει σε μια σειρά όλα αυτά για να μπορέσεις να τα εκφράσεις ή επειδή τα εξωτερικεύεις συνειδητοποιείς ακριβώς τι έχεις μέσα στο μυαλό σου.
Επίσης, λέγοντας όλα αυτά που σε απασχολούν σε κάποιον άλλον αυτός ως αντικειμενικός ακροατής/παρατηρητής μπορεί να σκεφτεί, να δει ή να αντιληφθεί κάτι που εσένα ούτε που σου είχε περάσει από το μυαλό. Αν καθίσεις λοιπόν και σκεφτείς αυτό που σου έδωσε σαν ιδέα και το προσαρμόσεις στα δικά σου δεδομένα μπορεί να είναι τελικά η λύση που χρειαζόσουν ή η αρχή για να μπορέσεις να οδηγηθείς στη λύση.
Άρα, το να μιλάς, να ανοίγεσαι και να εμπιστεύεσαι τους δικούς σου ανθρώπους μπορεί να σε βοηθήσει να βρεις μια άκρη ή να είναι το ίδιο η λύση που τελικά χρειαζόσουν.
Βέβαια υπάρχουν και καταστάσεις που όλα αυτά δεν αρκούν. Που παρόλο που τα συζήτησες με τον εαυτό σου, τα έβαλες σε μια σειρά, τα συζήτησες με τους ανθρώπους σου νιώθεις ότι όλα αυτά δεν ήταν αρκετά. Νιώθεις ότι λύση, για να φύγουν όλα αυτά τα ερωτήματα από το κεφάλι σου, δεν έχει βρεθεί. Σε αυτήν την περίπτωση, μπορείς να επισκεφτείς ένα ειδικό ψυχικής υγείας (ψυχολόγο, ψυχοθεραπευτή, σύμβουλο), που ίσως τελικά αυτός να μπορέσει να σε βοηθήσει.
Και να θυμάσαι δεν είναι καθόλου κακό να ζητάς βοήθεια, για να μπορέσεις να ξεπεράσεις κάποιες καταστάσεις. Αντιθέτως, δείχνει ότι έχεις συνειδητοποιήσει ότι έχεις φτάσει σε ένα σημείο που χρειάζεσαι μια μικρή ώθηση για να μπορέσεις να ξανά συνεχίσεις την ζωή σου.
