Εάν σας ζητούσαν να δώσετε τον ορισμό της γυναίκας, ποιος θα ήταν αυτός; Ενδεχομένως, κάποιοι να απαντούσατε πως είναι ένας άνθρωπος, γένους θηλυκού, που έχει τη δυνατότητα να φέρει μία άλλη ζωή στον κόσμο. Κάποιοι άλλοι ίσως να εστιάζατε στο ότι οι γυναίκες δεν έχουν την ίδια μυϊκή δύναμη με τους άντρες και πως είναι πλασμένες για να μένουν στο σπίτι και να μεγαλώνουν την οικογένειά τους. Και κάποιοι άλλοι, πάλι, να αναφερόσασταν στο ότι η γυναίκα έχει αλλαγμένα εξωτερικά, αλλά και οργανικά, χαρακτηριστικά, όπως μακριά μαλλιά, περιποιημένα νύχια, διαφορετικά γεννητικά όργανα, μεγαλύτερο στήθος, κ.α.. Τι γίνεται, όμως, αν μια γυναίκα έχει κάνει, λόγου χάρη, μαστεκτομή; Συνεχίζει να ανήκει στην κατηγορία «θηλυκό» ή, γενικά, αλλάζει ο τρόπος που αντιλαμβάνεται η ίδια τον εαυτό της αλλά και ο υπόλοιπος κόσμος την εμφάνισή της;
Τι είναι η μαστεκτομή;
Μαστεκτομή είναι μια χειρουργική αφαίρεση του ενός ή και των δύο μαστών, είτε εν μέρει είτε πλήρως. Αυτή η διαδικασία πραγματοποιείται, τις περισσότερες φορές, για τη θεραπεία του καρκίνου του μαστού. Αποτελεί μία πολύ επώδυνη περίοδο για μία γυναίκα, γιατί χρειάζεται να κάνει χημειοθεραπείες, που αυτό συνεπάγεται και απώλεια μαλλιών, αλλά ταυτόχρονα βρίσκεται και σε μία επιβαρυμένη ψυχολογική κατάσταση. Ας αναλύσουμε, λοιπόν, την ψυχολογική κατάσταση του ατόμου, η οποία χωρίζεται σε τρεις φάσεις. Στην πρώτη φάση, η γυναίκα αρχίζει να παρατηρεί κάποια συμπτώματα, τα οποία θεωρούνται ύποπτα και που μάλλον σχετίζονται με την ασθένεια. Εκείνη τη στιγμή, υπάρχουν αυτές που θα ενεργοποιηθούν και θα αρχίσουν να το ψάχνουν περισσότερο, ώστε να βρουν ακριβώς τι τους συμβαίνει και αυτές που δε θα ασχοληθούν καθόλου και θα πιστέψουν πως δεν έχουν τίποτα. Στη φάση της διάγνωσης τα πράγματα αλλάζουν, καθώς συνειδητοποιεί ότι το θέμα είναι σοβαρό. Αυτή η στιγμή είναι η πιο σημαντική για τη ζωή της γυναίκας, διότι περνά σε μία φάση αποδοχής, μέσα όμως, από μία τραυματική εμπειρία. Κάπου εδώ, οφείλει να λάβει σημαντικές αποφάσεις και να επαναπροσδιορίσει τη ζωή της, για τυχόν προβλήματα που μπορεί να προκύψουν στο μέλλον. Η χρόνια φάση, που αποτελεί και το μεγαλύτερο μέρος χρονικά, απαιτεί να γίνουν πολλές προσαρμοστικές προσπάθειες, τόσο από την πλευρά της γυναίκας, όσο και τη μεριά της οικογένειάς της, αφού τότε γίνεται πιο σαφές ότι η ασθένεια αποτελεί, πλέον, κομμάτι της ζωής της. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να υπάρχουν πολλές γυναίκες, οι οποίες να παρατάνε τη ζωή τους και την καθημερινότητά τους, ειδικότερα, να αισθάνονται αδύναμες και απεγνωσμένες, νομίζοντας πως δεν είναι τόσο αποδοτικές όσο ήταν πιο παλιά, αλλά ταυτόχρονα, να έχουν μόνο αρνητικές προσδοκίες και απαισιοδοξία και με αυτόν τον τρόπο να οδηγούν την υγεία τους και πόσο μάλλον την ψυχική τους υγεία, σε χειρότερη κατάσταση, όπως για παράδειγμα κατάθλιψη. Ωστόσο, υπάρχει και ο αντίποδας, όπου οι γυναίκες που αποδέχονται την ασθένεια θεωρούν ότι είναι μία «μάχη που πρέπει να δώσουν με τον εαυτό τους» και να βγουν νικήτριες και έτσι γίνονται πιο δυνατές και ανθεκτικές, έχοντας, παράλληλα, πίστη στον εαυτό τους. Αυτή η κατηγορία έχει καλύτερη ποιότητα ζωής και οι πιθανότητες για μελαγχολία ή και κατάθλιψη, είναι σαφώς μικρότερες. Επίσης, οι δεύτερες, εξαιτίας της θετικότητάς τους, έχουν και περισσότερα ενδεχόμενα να εξελιχθεί θετικότερα η ασθένεια, από αυτές που στεναχωριούνται.
Τι συμβαίνει στη γυναίκα μετά τη μαστεκτομή;
Και φτάνουμε στο χειρουργείο, όπου η γυναίκα αφαιρεί τον έναν ή και τους δύο μαστούς της. Όπως και στο στάδιο της διάγνωσης, περνά μία κατάσταση τραυματικής εμπειρίας, αφού διαφοροποιείται η εξωτερική της εμφάνιση και για αυτό μπορεί να αρχίσει να νιώθει λιγότερο γυναίκα, λιγότερο ελκυστική. Επιπλέον, δύναται να μειωθεί η αυτοπεποίθηση και η αυτοεκτίμηση της, να μην αισθάνεται «μητέρα» και να υπάρξει απώλεια της σεξουαλικής της διάθεσης. Τον πρώτο καιρό, θα περάσει από στάδια απώλειας, πένθους, καθώς θα αντιληφθεί ότι δεν υπάρχει επιστροφή. Ειδικότερα, στο πρώτο στάδιο, της άρνησης, θα πιστέψει πως είναι μία χαρά και πως δεν έχει νοσήσει η ίδια, αλλά κάποιος άλλος. Συναισθήματα που θα κυριαρχήσουν είναι το σοκ, λόγω του θεάματος που θα αντικρίσει, δυσπιστία, ότι δηλαδή κάποιος της κάνει πλάκα ενώ όλα είναι καλά και αποκοπή από την πραγματικότητα. Σε δεύτερο στάδιο, αυτό της διαμαρτυρίας, εντάσσονται το στρες, η μελαγχολία και η (κατά)θλίψη. Αρχίζει να έχει μυϊκούς πόνους, να μην κοιμάται σωστά και να αισθάνεται άβολα απέναντι στον σύζυγο και τα παιδιά της που θα την βλέπουν να τυραννιέται. Ακολουθεί το στάδιο του «αποπροσανατολισμού», στο οποίο η γυναίκα μπαίνει στη διαδικασία προσαρμογής στην νέα καθημερινότητα, κάτι που την κάνει να αισθάνεται σύγχυση και άγχος, καθώς προσπαθεί να φοράει ρούχα που να εφαρμόζουν ωραία πάνω στο καινούργιο και «ελλιπές» σώμα της. Στο τέταρτο και τελευταίο στάδιο, της αποσύνδεσης-πένθους, η γυναίκα απομονώνεται στον εαυτό της για να βιώσει την απώλειά της και τελικά αφήνεται στην νέα πραγματικότητα και καταβάλλει προσπάθεια να την αποδεχτεί.
ΝΑ ΣΕ ΑΓΑΠΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΣΕ ΑΓΑΠΑΝΕ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ, ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΑΝ ΕΙΣΑΙ!
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
https://www.lesvosnews.net/articles/news-categories/psyhologia/h-psyhologia-ton-gynaikon-me-karkino-toy-mastoy-grafei-i-eirini
