”Γιατί μια γυναίκα παραμένει σε μια κακοποιητική σχέση;”
Αναρτήθηκε από το www.istockphoto.com

”Γιατί μια γυναίκα παραμένει σε μια κακοποιητική σχέση;”


Ένα από τα πλέον συχνά ερωτήματα στα πλαίσια της συντροφικής βίας είναι : ‘’γιατί η γυναίκα παραμένει στην κακοποιητική σχέση;’’. Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα είναι αρκετά περίπλοκη. Έχει βρεθεί ότι το 38% των ζευγαριών που χώρισαν λόγω περιστατικού βίας, μετά από 30 ημέρες σχεδόν το 1/3 παρέμεινε σε σχέση. Οι πιο συνηθισμένοι λόγοι για την παραμονή της γυναίκας σε κακοποιητική σχέση είναι : οικονομική εξάρτηση, θρησκευτικοί λόγοι, ύπαρξη παιδιών. Τις περισσότερες φορές όμως, οι λόγοι δεν είναι τόσο προφανείς υποδηλώνοντας ότι συντρέχουν βαθύτερα ψυχολογικά αίτια (Raymond & Bruschi, 1989).

Αρχικά, είναι σημαντική η εξέταση των αντιλήψεων που έχει το θύμα για την κακοποίηση. Τα άτομα που δεν ορίζουν αυτό που τους συμβαίνει ως καταχρηστικό είναι λιγότερο πιθανό να φύγουν από την σχέση και να αναλάβουν δράση. Συχνό φαινόμενο είναι η χρήση των διπλών προτύπων. Δηλαδή πολλές γυναίκες ορίζουν ως κακοποιητικό κάτι που βλέπουν σε μια άλλη σχέση αλλά στην δική τους την αρνούνται. Αυτό συμβαίνει γιατί κρίνουμε πολλές φορές την δική μας συμπεριφορά και κατάσταση πολύ διαφορετικά από ότι κρίνουμε την συμπεριφορά άλλων. Έτσι δικαιολογούν τις κακοποιητικές συμπεριφορές των συντρόφων τους ως ακούσιες, ενώ  βλέπουν τις συμπεριφορές τρίτων ως σκόπιμες (Pipes  & LeBov-Keeler, 1997).

Οφείλουμε να κατανοήσουμε ότι, οι γυναίκες που κακοποιούνται λαμβάνουν ένα σταθερό μοτίβο αρνητικής ανατροφοδότησης αγνοώντας έτσι την καταχρηστική φύση μιας τέτοιας συμπεριφοράς και συχνά αντιδρούν σε αυτή με απόγνωση, φόβο, σύγχυση, θλίψη και μοναξιά. Η  χρόνια κακοποίηση έχει καταστροφικές επιπτώσεις στην αυτοεκτίμηση του θύματος  οδηγώντας το σε αισθήματα ανεπάρκειας, μειωμένου ελέγχου και σταδιακή απώλεια ταυτότητας. Όλα αυτά ενισχύουν τον κύκλο της βίας, καθιστώντας το πολύ δύσκολο από το άτομο να φύγει από την σχέση (Lammers, Ritchie & Robertson, 2005).

Ορισμένες γυναίκες ίσως παραμείνουν στην κακοποιητική σχέση καθώς έχουν συνηθίσει την επιθετικότητα ως τρόπο χειρισμού του θυμού και της απογοήτευσης. Επίσης αρκετά διαδεδομένα είναι η αντίληψη ότι όσοι σε αγαπούν σε χτυπούν. Μεγάλο ρόλο παίζει και η ύπαρξη κακοποίησης και στην παιδική ηλικία τόσο για την εκδήλωση επιθετικής συμπεριφοράς στο μέλλον όσο και για την παραμονή του ατόμου σε μια κακοποιητική σχέση.  Επιπλέον γυναίκες που βιώνουν ήπιες μορφές κακοποίησης μπορεί να αισθάνονται ότι τα οφέλη της σχέσης υπερτερούν της ζημιάς. Από την άλλη, συχνό είναι το φαινόμενο να χρησιμοποιούν την άρνηση ως μηχανισμό αντιμετώπισης στρεσογόνων καταστάσεων. Προσπαθεί να πιστέψει ότι τα πράγματα είναι και θα γίνουν καλύτερα από ότι είναι (Raymond & Bruschi, 1989).

Τέλος πολύ σημαντικό είναι να εξεταστούν παράγοντες που δυσχεραίνουν το θύμα να φύγει από μια κακοποιητική σχέση σε νεαρή κιόλας ηλικία. Οι νεαρές γυναίκες έχει βρεθεί ότι περιγράφουν πιέσεις από συνομήλικούς τους να αποκτήσουν σχέση σε μικρή κιόλας ηλικία. Αυτές οι πιέσεις φάνηκε ότι ενισχύουν την προθυμία τους να παραμείνουν σε σχέσεις που περιλαμβάνουν βία, προκειμένου να διατηρήσουν τις ρομαντικές αντιλήψεις για τον έρωτα, όπως αυτές προβάλλονται στα μέσα μαζικής ενημέρωσης.

Όλα τα παραπάνω σε συνδυασμό με την έλλειψη υποστηρικτικού πλαισίου, με τις απορριπτικές απαντήσεις δασκάλων, γονέων και των παροχών υγείας και της ανεπαίσθητης επικύρωσης βίας στα σχολεία και στα ΜΜΕ συμβάλλουν στην ομαλοποίηση της βίας και δυσκολεύει την έξοδο από τέτοιες σχέσεις (Ismail, Berman & Ward-Griffin, 2007).

Είναι λοιπόν σημαντικό να κατανοήσουμε την δυσκολία που εμπίπτει στην έξοδο από κακοποιητικές συμπεριφορές ιδιαίτερα όταν αυτές πραγματοποιούνται στα πλαίσια των συντροφικών σχέσεων. Είναι πολύ συχνό φαινόμενο η κοινή γνώμη να κατηγορεί το θύμα ότι φταίει γιατί παραμένει στην καταχρηστική αυτή σχέση αγνοώντας τους ουσιαστικούς λόγους που αυτό συμβαίνει. Η ενημέρωση γύρω από τέτοια θέματα αποτελεί καίριας σημασίας για την κατάλληλη αντιμετώπιση τέτοιων καταστάσεων.

Βιβλιογραφία:

Ismail, F., Berman, H., & Ward-Griffin, C. (2007). Dating violence and the health of Young Women: A Feminist Narrative Study. Health Care for Women International, 28(5), 453–477. https://doi.org/10.1080/07399330701226438

Lammers, M., Ritchie, J., & Robertson, N. (2005). Women’s experience of emotional abuse in intimate relationships. Journal of Emotional Abuse, 5(1), 29–64.

Pipes, R. B., & LeBov-Keeler, K. (1997). Psychological Abuse Among College Women in Exclusive Heterosexual Dating Relationships. Sex Roles, 36(9/10), 585–603.  https://doi.org/10.1023/a:1025665907856

Raymond, B., & Bruschi, I. G. (1989). Psychological abuse among college women in dating relationships. Perceptual and Motor Skills, 69(3_suppl), 1283–1297.  https://doi.org/10.2466/pms.1989.69.3f.1283

ΚοινοποίησηFacebookLinkedIn
Συμμετοχή στη συζήτηση

Archives

Categories

WP2Social Auto Publish Powered By : XYZScripts.com