Καλησπέρα. Είμαι 22 χρονών και νιώθω ότι πνίγομαι σε μια κουταλιά νερό. Αν και συνήθως είμαι άτομο αισιόδοξο, δυναμικο σε ότι αφορά αυτά που θέλω να κάνω στην ζωή μου και να τα κάνω όπως θέλω, ταυτόχρονα είμαι και ο άνθρωπος που δεν μπορώ να πω όχι. Δεν θέλω να κακοκαρδισω κανέναν… Δε θέλω να γίνω η κακια και η μη αρεστή υποθέτω! Ως αποτέλεσμα, κάνω πολλές φορές πραγματα που ίσως να μη θέλω, αναγνωρίζοντας ότι ίσως να μην δίνω στον εαυτό μου την προσοχή που χρειάζεται. Κάνω προσπάθειες να τα “φτιάξω” με τον εαυτό μου.
Παρατηρώ, όμως, ότι αυτό δεν συμβαινει στην πραγματικότητα, καθώς δεν κάνω απλά πράγματα που θα έδειχναν αγάπη προς εμένα. Η διατροφή μου είναι επικεντρωμένη στη ζάχαρη και στην σοκολάτα, δεν πίνω σχεδόν καθόλου νερό, δεν κάνω κανένα είδους άσκησης και επειδή πάντα είχα μια τάση να έχω περισσότερη ενέργεια το βράδυ, πλέον έχω και προβλήματα ύπνου.Το πρόβλημα είναι ότι, ενώ αναγνωρίζω αυτά τα θέματα και λέω από αύριο αλλάζουμε συνήθειες και παρότι πραγματικά το πιστεύω, μετά από μια – δύο μέρες βρίσκομαι και πάλι σε μια κατάσταση απάθειας. Δεν κάνω τίποτα! Αφήνομαι..
Αποδεικτικό στοιχείο είναι και το ότι αποφεύγω να απευθυνθώ σε κάποιον ειδικό, είτε αυτός είναι ο γιατρός για να κάνω αιματολογικές εξετάσεις μετά από ένα διάστημα χορτοφαγίας και συνεχούς ενόχλησης στο στομάχι, είτε κάποιος διατροφολόγος, είτε κάποιος ψυχολόγος.
Αναγνωρίζω τα προβλήματα, αποφασίζω πως μπορώ να τα λύσω και τελικά τα αφήνω να πολλαπλασιάζονται, απομακρύνοντας βουβά κάθε βοήθεια. Γιατί σαμποτάρω και βάζω εμπόδια μόνη μου στον εαυτό μου? Πώς μπορώ να προχωρήσω από την αποδοχή στην πράξη?
Από τον/την: Μ.
Αγαπητή Μ.
Αρχικά θα ήθελα να σου πω ότι ήδη ξεκίνησες να σε φροντίζεις με ένα τρόπο , γράφοντας για όσα σε εμποδίζουν να βιώσεις την αυτοφροντίδα και την αποδοχή στην πράξη που ζητάς από τον ίδιο σου τον εαυτό.
Αναφέρθηκες πως δυσκολεύεσαι στο να πεις όχι και ως αποτέλεσμα αυτό έχει να κάνεις και πράγματα τα οποία δεν σε βρίσκουν σύμφωνη ή ίσως να μην σου αρέσουν, σε αυτό το σημείο οφείλω να σου υπενθυμίσω κάτι που ίσως και να γνωρίζεις. Τοποθετώντας τα όρια σου και εκφράζοντας τις επιθυμίες σου και όσα πραγματικά θες τον δεδομένο χρόνο κάνεις μια εξαιρετική αρχή, ως προς τι σου ζητάει ο ίδιο σου ο εαυτός και η αρχή αυτή θα μπορούσε έχει τίτλο ‘’σταματώ να λέω όχι σε όσα πραγματικά επιθυμώ’’. Αυτό δεν θα σε κάνει ανεπιθύμητη παρέα, αντιθέτως θα έχεις τοποθετήσει τα όρια σου μέχρι εκεί όπου μπορείς να αντέξεις και θες.
Θα μπορούσε να είναι τίτλος και κάποιου βιβλίου , ενός βιβλίου όπου τα περιεχόμενα θα τα γράψεις εσύ, θα τα τοποθετήσεις με την σειρά την οποία πραγματικά εσένα εκφράζουν δίχως περιορισμούς, ακούγοντας μοναχά την εσωτερική σου φωνή, η οποία πίστεψε με είναι αλάνθαστη. Νιώθω ότι το επίκεντρο του ενδιαφέροντος σου έχει μετατοπιστεί στο πως θα καλύψεις και θα φροντίσεις τις ανάγκες των άλλων παραμερίζοντας τις δίκες σου. Μπαίνοντας σε αυτήν την διαδικασία η οποία μοιάζει να είναι αρκετά γνώριμη σε εσένα ξεχνάς την έννοια της αυτοφροντίδας καθώς είναι ζωτικής σημασίας για τον καθένα. Εσύ η ιδία γνωρίζεις πραγματικά τον τρόπο για να σε φροντίσεις, αν δεν το κάνεις εσύ τότε ποιος ;!
Η αναβλητικότητα η οποία εμφανίζεται στο κομμάτι της αυτοφροντίδας δείχνει πως δεν έχεις ενέργεια να σε φροντίσεις, διότι την καταναλώνεις χωρίς μετρό στην φροντίδα των άλλων και με αυτό τον τρόπο οι πήγες σου στερεύουν και ζητούν χρόνο να ξαναγεμίσουν και όταν είναι έτοιμες να προσφέρουν, μπαίνεις πάλι σε αυτή την τακτική. Αναρωτιέμαι γιατί θα πρέπει να έχεις τον ρόλο του φροντιστή όταν τον ίδιο χρόνο υπάρχει ένα κομμάτι μέσα σου να φωνάζει για φροντίδα αγνοώντας το. Είναι αρκετά μοναχική αυτή η θέση , παρόλο που μπορεί να δείχνει αρκετά γενναία, με δύναμη στον πυρήνα της, και διάθεση να κάνει το καλύτερο για τους άλλους ,μην ξεχνάς όμως πως γενναίος φροντιστής έχει ανάγκη από φροντίδα. Η διάθεση να προσφέρεις δεν θα χαθεί εάν ακούσεις την εσωτερική φωνή μέσα σου και να συνδεθείς μαζί της . Με αυτόν τον τρόπο θα έχεις αποκτήσει τον πρώτο σου σύμμαχο σε αυτό το ταξίδι και θα είναι ο ίδιος σου ο εαυτός, όπου θα βρίσκεστε σε συμφωνία και όχι σε ασυμφωνία όπως συμβαίνει τώρα .
Αναρωτιέμαι πως θα σου φαίνονταν η ιδέα να κάνεις μια αρχή να συνδεθείς με τις επιθυμίες σου στο εδώ και τώρα, κλείνοντας τα μάτια σου και ακούγοντας βαθιά μέσα σου την φωνή που ζητά, ξεκινώντας από κάτι μικρό για αρχή. Αναγνώρισε το συναίσθημα όπου θα δημιουργηθεί και ας είναι η πυξίδα στο ταξίδι της αυτοφροντίδας που μόλις ξεκινά .
