Τα καλά νέα είναι ότι τα στόματα ανοίγουν. Τα άσχημα νέα είναι ότι έχουν πολλές φρικιαστικές ιστορίες να μας αφηγηθούν. Ας περιοριστούμε όμως στην επικαιρότητα των τελευταίων ημερών.
Ο απολογισμός, είναι ένας νεκρός άνθρωπος που είχε εγκαταλειφθεί από γονείς, συγγενείς και φίλους, επειδή ήταν διαφορετικός.
Ο απολογισμός, των τελευταίων ημερών, φέρνει έναν ακόμα θάνατο. Μια νεαρή γυναίκα και μητέρα δολοφονείται από τον σύζυγο και πατέρα του παιδιού τους, το οποίο απομένει ορφανό και αβοήθητο στο έλεος της εγκληματικότητας και της διαστροφής του (πα)-τέρατος.
Έχουμε, όμως κι έναν ακόμη θάνατο, και αναφέρομαι στη δολοφονία ενός θηλαστικού/ζώου συντροφιάς/σκύλου, που σκότωσε ο ίδιος «άνθρωπος» (;) που δολοφόνησε τη γυναίκα του, μπροστά στο παιδί τους.
Και για να μην ξεχνιόμαστε, λίγες εβδομάδες νωρίτερα, ο απολογισμός, μαζί με τ’ άλλα, έφερε και σκάνδαλα με παιδεραστές – μέλη της υψηλής κοινωνίας που έκρυβαν για χρόνια τη διαστροφή με το πέπλο του «επιφανούς πολίτη/καλλιτέχνη» κ.λπ.
Όπου και να κοιτάξεις, θλίψη, πόνος, πένθος, στεναγμός. Γεγονότα που μόνο ερωτήματα και πληγές αφήνουν. Και σα να μην φτάνουν τα ερωτηματικά και η οδύνη, έρχονται και οι «δικαστές» του πληκτρολογίου να πάρουν το λόγο, για να δικάσουν και να καταδικάσουν, για να διαγνώσουν και να κατηγοριοποιήσουν, για να βάλουν, κι αυτοί, μια τάξη… Στο μυαλό τους.
Φαίνεται λοιπόν ότι οι άνθρωποι ξεκινάμε από και με λάθος βάσεις. Είναι σα να έχουμε αποδιοργανωθεί, σα να έχουμε χάσει το μέτρο, τη σειρά, το όριο και τον Νόμο. Είναι οξύμωρο ότι σε μια κοινωνία, που λέγεται, ότι πλήττεται από την πατριαρχεία, αυτό που κατά βάθος λείπει είναι ο Πατέρας, ο νόμος του Πατέρα. Σύμφωνα με την Κανελλοπούλου (1992), η λειτουργία του πατέρα – και η πατρότητα – δεν συνδέεται μόνο με την υποκειμενικότητα (…) αλλά και με το κοινωνικό πεδίο, εφόσον κάθε εξέλιξη της λειτουργίας του πατέρα γίνεται εμφανής ακριβώς στο κοινωνικό επίπεδο. Σε κάθε κοινωνία υπάρχει πάντα κάποιος/-οι που θα αναλάβει/-ουν τη θέση του πατέρα· είναι πάντα κάποιος με σάρκα και οστά· και η λειτουργία του πατέρα στην κοινωνία είναι να εγγυάται για τη δομή της συγγένειας· είναι το μόνο που έχει να κάνει κοινωνικά. Με πιο απλά λόγια, ο πατέρας πρέπει να είναι αυτός που απαγορεύει την αιμομιξία και επιβάλλει το νόμο, ώστε η σεξουαλικότητα να πηγαίνει έξω από την οικογένεια. Με μια φράση, ο πατέρας είναι αυτός που εκπροσωπεί τον νόμο.
Κι επανερχόμαστε στην παρούσα πραγματικότητα, όπου κανένας νόμος και προ πάντων καμία δικαίωση δεν υπήρξε για τον Δημήτρη/τη Δήμητρα, τον άνθρωπο τέλος πάντων, που εγκαταλείφθηκε από τη γέννηση ως το θάνατο.
Κι επανερχόμαστε στην παρούσα πραγματικότητα με τον «πατέρα» τέρας(!) που δολοφόνησε τη σύζυγό του, μπροστά στο παιδί τους, που για μέρες ήταν κι αυτός το «θύμα» γιατί ήταν «ο πιλότος», γιατί το αξίωμα την έλλειψη σκεπάζει.
Κι επανερχόμαστε στην παρούσα φρίκη, που το -τέρας συνεπιμέλεια ζητά, λες και δεν καταδίκασε ήδη αρκετές ψυχές, αιμοδιψάει κι άλλο.
Κι επιμένουμε στα παρόντα εγκλήματα, που με τις ευλογίες της νομοθεσίας το -τέρας, μπορεί να έχει δικαίωμα στο παιδί του.
Αν ο πατέρας εκπροσωπεί το νόμο, τόσο για το υποκείμενο, όσο και για την κοινωνία, οι ειδήσεις πια μαρτυρούν ότι πατέρας δεν υπάρχει, μιας και δεν υπάρχει ο νόμος.
Κι αν κάπου, σε κάποια σκοτεινή γωνιά του συλλογικού ασυνειδήτου υπάρχει πατέρας, σίγουρα είναι λαβωμένος και χτυπημένος και χαροπαλεύει με την ανομία, την ασυδοσία, τον παραλογισμό και τη σήψη.
Όσο για τους «δικαστές» και τους «ψυχολόγους» των social media είναι αυτοί που δεν συμφιλιώθηκαν ποτέ με τις ελλείψεις τους και προσπαθούν μέσα από την ανεπάρκειά τους να δώσουν ένα επιτακτικό νόημα στο παρόν χάος. Θα χαρακτήριζα, επιπλέον, τρομακτική τη σιγουριά με την οποία παίρνουν το λόγο για να «σκιαγραφήσουν» τα διάφορα προφίλ, για να ρητορεύσουν και να «νουθετήσουν» ή τέλος πάντων για να δείξουν το «διδακτορικό» τους στην κατάκριση, το στιγματισμό και τα «ηθικά» διδάγματα.
Όταν ο νόμος ψυχορραγεί το άμουσο πλήθος κυβερνάει!
«τὰ θέατρα ἐξ ἀφώνων φωνήεντ’ ἐγένοντο» (Πλάτων, Γ 11 1-4).
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Κανελλοπούλου, Β. (1992). Η λειτουργία του πατέρα. Αθήνα. Ανακτήθηκε από
https://eclass.uoa.gr/
