Άσε την ηλιοθεραπεία και πιάσε την… χοροθεραπεία!
Άσε την ηλιοθεραπεία και πιάσε την… χοροθεραπεία!

Άσε την ηλιοθεραπεία και πιάσε την… χοροθεραπεία!


Πόσες φορές έχουμε πιάσει τoν εαυτό μας να βρίσκει τις τέλειες δικαιολογίες για ν’ αποφύγει την σωματική άσκηση;

Πόσες φορές έχουμε πει: «Δούλευα 8 ώρες, πού ενέργεια για χορό;», «Δεν έχω διάθεση για τέτοια», «Δεν έχω χρόνο με τόσες υποχρεώσεις», «Δε βρίσκω παρέα», «Είμαι τελείως εκτός φόρμας», «Έχω μαύρα μεσάνυχτα από χορό, δεν έχει νόημα». Κι όμως ΈΧΕΙ!

Σπάσε τη ρουτίνα και το τείχος των προφάσεων και κάνε την αρχή. Το αξίζουν τόσο το σώμα, όσο και η ψυχική σου υγεία. Άλλωστε αυτά τα δύο συνδέονται πολύ περισσότερο απ’ όσο ίσως μέχρι τώρα πίστευες.

Δεν είναι λίγες οι έρευνες που έχουν δείξει πόσο σημαντική είναι η συμβολή του χορού στην υγιή εκτόνωση και την προσωπική ψυχική ανάταση.  Μία αρκετά πρόσφατη έρευνα, του 2015, που έγινε σε εφήβους στο Οχάιο, έδειξε ότι ο χορός βοηθάει τόσο στην άμβλυνση της κατάθλιψης, όσο και στην κοινωνικοποίηση του ατόμου και το αίσθημα του ανήκειν, χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει ότι ο χορός είναι μια θεραπεία που υποκαθιστά τον ρόλο του ειδικού. Σκαλίζοντας λίγο την ιστορική πορεία του, βλέπουμε ότι τα πρώτα βήματα στην ανάδειξη του χορού ως θεραπευτικού μέσου για τον άνθρωπο έγιναν μεταξύ 1940 και 1950 στις ΗΠΑ από Αμερικανούς χορευτές, οι οποίοι ανέπτυξαν μεθόδους αντιμετώπισης της κατάθλιψης. Το έναυσμα δόθηκε με τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, με στρατιώτες που επέζησαν και βρέθηκαν με τραύματα σωματικά, ψυχικά ή και τα δύο.

Κάπως έτσι βρήκε πρόσφορο έδαφος η ανάδειξη του χορού ως μέσου ίασης και βελτίωσης του τρόπου ζωής κι η χοροθεραπεία έγινε πεδίο προς περισσότερη διερεύνηση. Και πώς ορίζεται η χοροθεραπεία; Ο επιστημονικός όρος που η Ένωση Ψυχοθεραπείας του Ηνωμένου Βασιλείου έχει δώσει είναι ότι, χοροθεραπεία λέγεται: «Η ψυχοθεραπευτική χρήση της κίνησης και του χορού μέσω της οποίας ένα άτομο μπορεί να εμπλακεί δημιουργικά σε μια διαδικασία για να προωθήσει τις συναισθηματικές, γνωστικές, σωματικές ικανότητες, καθώς και την κοινωνική του ένταξη (ADMP UK 2012).

Ειδικότερα έχει καταφανεί, ότι ο χορός μέσω της κίνησης συνιστά μια μη συμβατική φυσική θεραπεία για άτομα με νευρολογικές ασθένειες. Ένα παράδειγμα είναι οι πάσχοντες από Πάρκινσον, του οποίου η συμπτωματολογία αμβλύνεται, χάρη στη δυναμική ισορροπία και τη συνεχή προσαρμογή στις περιβαλλοντικές απαιτήσεις (Hackney M. et al., 2010) που ο χορός εμπερικλείει. Δεδομένου μάλιστα ότι οι ηλικιωμένοι που ρωτήθηκαν σε έρευνα και δήλωσαν ότι χορεύοντας δεν ένιωσαν την ανία που στις ασκήσεις ένιωθαν, έχουμε άλλο ένα συν υπέρ του χορού, τουλάχιστον σε αυτήν την ηλικιακή ομάδα.

Ενδιαφέρον παρουσιάζει επίσης το ότι μορφές χορού που έχουν συχνή εναλλαγή κίνησης (έναρξη – παύση, πίσω βήματα), όπως το Τάνγκο, βελτιώνουν περισσότερο τα συμπτώματα κίνησης σε ασθενείς με Πάρκινσον. Προκαταρκτικά αποτελέσματα συνιστούν ότι ο χορός του τάνγκο είναι μια καινοτόμος και υποσχόμενη προσέγγιση, τόσο αποτελεσματικός όσο και ο διαλογισμός στη μείωση των επιπέδων κατάθλιψης και στρες. Η έρευνα αφορούσε ηλικιωμένες γυναίκες που παρακολουθούσαν μαθήματα διαλογισμού και τάνγκο κι έτσι βγήκαν συγκριτικά και τα αποτελέσματα.

Απευθύνεται η χοροθεραπεία μόνο σε ηλικιωμένους με άνοια, κατάθλιψη ή Πάρκινσον; Η απάντηση είναι ευνόητα αρνητική. Πέραν του ότι άνθρωποι με νευρολογικές παθήσεις έχουν ορατά θετικά αποτελέσματα στο σώμα και τη διάθεσή τους, άλλη μια τυχερή μερίδα ανθρώπων είναι τα παιδιά με αυτιστικό σύνδρομο (ASD) (Sara M. et al., 2014).

Σύνηθες φαινόμενο για τα παιδιά με ASD αποτελεί η κακή εικόνα του σώματος, πράγμα το οποίο αντικρούει η χοροθεραπεία, μέσα από την αυτό-εξερεύνηση  και την προσανατολισμένη διαδικασία μάθησης που επιτυγχάνεται απ’ τον χοροθεραπευτή, χρησιμοποιώντας τεχνικές όπως ο κατοπτρισμός και η επαφή με τα μάτια, η μουσική και τα σκηνικά. Μελέτη των Kristin H. et al., (2001), υπογραμμίζει την μείωση των συμπεριφορών στρες, των στερεοτυπικών αντιδράσεων, της αρνητικής απάντησης στην αφή και της αντίστασης στον δάσκαλο, με την αρωγή της θεραπείας κίνησης-χορού.

Είτε ανήκεις στην πρώτη είτε στη δεύτερη είτε σε καμία από τις παραπάνω ομάδες, με κίνητρο τις εκκρινόμενες στον εγκέφαλο ενδορφίνες, τη χαρά του να χορεύεις  με πρόσωπα γνωστά ή άγνωστα ή την ευεξία που νιώθεις μέσα σου και ξεχειλίζει κι έξω σου, απλώς ΧΟΡΕΨΕ και κάνε κάτι καλό για ‘σένα! ΣΗΜΕΡΑ κι όχι αύριο!

Όπως είχε πει κι ο Rabbi Nahman de Bratslav (18ος αιώνας):

«Κάθε μέρα, πρέπει να χορεύεις, ακόμη κι αν είναι μονάχα με τη σκέψη»

Βιβλιογραφία:

Depression, Social Isolation, and the Lived Experience of Dancing in Disadvantaged Adults, η πρόσκτηση έγινε στις 20/8/2020, http://www.elsevier.com/locate/apnu

Argentine tango dance compared to mindfulness meditation and a waiting-list control: A randomised trial for treating depression, η πρόσκτηση έγινε στις 20/8/2020, https://www.eu.elsevierhealth.com/

Alexander Lowen (1910–2008): reflections on his life, η πρόσκτηση έγινε στις 13/8/2020, https://www.tandfonline.com/doi/full/10.1080/17432979.2010.494854

Η εφαρμογή της χοροθεραπείας σε νευρολογικές παθήσεις  σε ενήλικες και παιδιά, η πρόσκτηση έγινε στις 13/8/2020, http://repository.library.teimes.gr/xmlui/bitstream/handle/123456789/6273/%ce%91%ce%9b%ce%92%ce%91%ce%9d%ce%9f%ce%a5.pdf?sequence=1&isAllowed=y

Χορός: Τέχνη ή θεραπεία, η πρόσκτηση έγινε στις 19/8/2020 https://www.bodyinbalance.gr/blog/horos-tehni-i-therapeia

 

 

ΚοινοποίησηFacebookLinkedIn
Συμμετοχή στη συζήτηση

Archives

Categories

WP2Social Auto Publish Powered By : XYZScripts.com