Πώς να αγκαλιάσουμε τις αλλαγές της ζωής.
Ο Ηράκλειτος έλεγε «Τα πάντα ρεί». Αντίστοιχα στην πλατωνική, αριστοτελική φιλοσοφία αλλά και σύμφωνα με την επιστήμη της βιολογίας, η κίνηση είναι συνδεδεμένη με την ζωή. Επομένως ζωή σημαίνει μεταβολές, περισσότερο ή λιγότερο φανερές, κι όχι στασιμότητα.
Ας πάρουμε για παράδειγμα τον άνθρωπο. Η αρχή της ύπαρξης του συναντάται στην κοιλιά της μητέρας του. Εκεί είναι έμβρυο, μικρό κι αδύναμο. Γεννιέται βρέφος, το οποίο μέσω της φροντίδας των γονέων του, αρχίζει να αναπτύσσεται, μαθαίνει να αυτονομείται και σταδιακά περνάει από όλα τα στάδια ανάπτυξης μέχρι να γίνει ενήλικας.
Η πλειοψηφία των ανθρώπων, θεωρεί αναμενόμενες, λογικές ή και απαραίτητες τις μεταβάσεις αυτές από το ένα στάδιο στο άλλο μέχρι να φτάσει κανείς στην ενηλικίωση. Συχνά όμως, φτάνοντας οι άνθρωποι εκεί και προχωρώντας ένα βήμα παρακάτω, όταν έχουν πετύχει κάποιους από τους στόχους τους (επαγγελματική καταξίωση, οικογένεια, δικό τους σπίτι κτλ), αρχίζουν να χάνουν την ανεκτικότητα και την δεκτικότητα τους απέναντι σε επικείμενες αλλαγές. Γιατί συμβαίνει άραγε αυτό;
Αδιαμφισβήτητα, υπάρχουν αλλαγές που μας κάνουν να χαιρόμαστε κι άλλες που μας στεναχωρούν. Μας φέρνουν αντιμέτωπους με άγνωστες καταστάσεις και το άγνωστο είναι κάτι που πάντα μας φοβίζει. Επίσης μας ξεβολεύουν από την ρουτίνα μας κι ενδεχομένως μας πιέζουν να δράσουμε και να πάρουμε πρωτοβουλίες που μέχρι τώρα αποφεύγαμε.
Ωστόσο, κάθε αλλαγή μας δίνει την ευκαιρία να «κινηθούμε» να «μετακινηθούμε», κάνοντας ένα βήμα πιο πέρα σε σχέση με το που βρισκόμασταν πριν. Η ζωή πέρα από την επιβίωση που μαθαίνει σε όλους μας, έχει να μάθει και στον καθένα μας κάτι διαφορετικό, κάτι ξεχωριστό που ανταποκρίνεται στην μοναδικότητα του καθενός μας. Ας την εμπιστευτούμε δεχόμενοι την αρχή ότι, ό,τι μας φέρνει, το φέρνει για να ενεργοποιήσει τις εσωτερικές μας κυρίως δυνάμεις, αυτές που μας βοηθούν να αντεπεξέλθουμε στην «τέχνη της ζωής» και στην ατέλειωτη πορεία της αυτογνωσίας μας.
Επομένως, όταν συναντάμε δυσκολίες, δεν σημαίνει ότι η ζωή θέλει να μας τιμωρήσει κι έτσι να οδηγούμαστε σε ένα ανεξάντλητο μοιρολόι. Τουναντίον μας δίνεται η δυνατότητα να ενισχύσουμε, να ενδυναμώσουμε κι έτσι να εξελίξουμε τους εαυτούς μας έτι περισσότερο. Ένας τέτοιος τρόπος αντιμετώπισης των δυσκολιών μας προετοιμάζει να «δούμε» αυτά που πριν δεν βλέπαμε, καθώς δεν είχαμε την ανάγκη να τα δούμε και που τώρα μας είναι απαραίτητα για να συνεχίσουμε την πορεία μας και να μην παραιτηθούμε. Άλλωστε δυστυχείς είναι όσοι αποφεύγουν την πραγματικότητα που βρίσκεται σε αέναη κίνηση, αντί να την αντιμετωπίζουν.
Συνεπώς, μάλλον ευλογημένοι θα πρέπει να νιώθουμε όταν καλούμαστε να ανταποκριθούμε σε νέες καταστάσεις, παρά άτυχοι και «χτυπημένοι» από την μοίρα, διότι η στασιμότητα ενέχει πολλούς κινδύνους. Είναι σαν τα λιμνάζοντα νερά που δεν ανανεώνονται κι έτσι αργά ή γρήγορα θα γεννήσουν μύκητες και βακτήρια.
Σαφώς πολλές αλλαγές συνοδευόμενες από δυσκολίες φαίνονται αξεπέραστες γιατί δεν έχουμε τα κατάλληλα εφόδια να τις αντιμετωπίσουμε. Τέτοια εφόδια είναι η αγάπη, η φροντίδα, το αληθινό ενδιαφέρον και η στήριξη ανθρώπων που είναι εκεί για μας. Αν από την άλλη βιώνουμε την φυσική απώλεια ή την συναισθηματική απουσία τέτοιων ανθρώπων, καλούμαστε να εμπιστευτούμε κι έτσι να αναπτύξουμε περαιτέρω τις δικές μας δυνάμεις, οι οποίες ενδεχομένως να είναι πιο ισχυρές από όσο νομίζουμε κι έχει έρθει η ώρα να τις απελευθερώσουμε, καθώς ό,τι συμβαίνει στον καθένα μας, του υποδεικνύει ότι ο ίδιος έχει κάπου μέσα του την δύναμη να το διαχειριστεί.
