Γιατί επιλέγω πάντα λάθος συντρόφους;
”Έλκω μόνο ακατάλληλους ανθρώπους” , ”Εχω έναν αόρατο μαγνήτη”. Πόσες φορές έχουμε ακούσει ή ενδεχομένως να έχουμε πει αυτές τις φράσεις ; Είναι άραγε τόσο ουτοπικό να περιτριγυρίζεται κάποιος από τους ‘ιδανικούς ‘ γι’ αυτόν ανθρώπους ή να συνάψει την σχέση που ονειρεύεται; Kαταρχάς η καταλληλότητα σαν έννοια είναι λιγότερο περίπλοκη απ’ ότι εκ πρώτης όψεως φαίνεται. Καταλαβαίνω ότι κάποιος είναι κατάλληλος για μένα επειδή με κάνει ευτυχισμένο-η και καλύπτει τις ανάγκες μου. Σήμερα ολοένα και περισσότεροι νέοι άνθρωποι κάνουν γνωριμίες πλάθοντας στο μυαλό τους μια ονειρεμένη κατάσταση , μετά από λίγο νιώθουν ότι η εικόνα του ιδανικού άλλου καταρρέει και έπειτα ακολουθεί απογοήτευση γι’ αυτόν τον θησαυρό που αποδείχθηκε… άνθρακες.
Λίγα λόγια για την συντροφικότητα – Είναι τόσο σημαντική ;
Από αρχαιοτάτων χρόνων η έννοια της συντροφικότητας πρωταγωνιστούσε .Λέγοντας συντροφικότητα εννοούμε την ύπαρξη συναισθηματικού δεσμού με έναν άλλο άνθρωπο. Η αίσθηση ότι ανήκουμε κάπου μας εφοδιάζει με ασφάλεια και είναι μια από τις ουσιαστικότερες ανθρώπινες ανάγκες. Υποσύνολο της γενικής συντροφικότητας (η οποία μπορεί να καλύπτεται από οικογένεια και φίλους) είναι η ερωτική συντροφικότητα. Δηλαδή οι άνθρωποι αναζητούν έναν άλλο άνθρωπο με τον οποίο θα αναπτυχθεί συναισθηματική και σεξουαλική σχέση .Πολύ συχνά όμως οι επιλογές τους δεν ανταποκρίνονται στα θέλω τους και εγκλωβίζονται σε μια κατάσταση που τους προκαλεί δυστυχία. Μάλιστα είναι σύνηθες αυτή η κατάσταση να διαιωνίζεται λόγω αδυναμίας να βάλουν τίτλους τέλους.
Πριν λοιπόν βγάλουμε συμπεράσματα περί μαγνητών ας εστιάσουμε σε εμάς και λιγότερο στους άλλους. Αυτή είναι η βάση για να επέλθει η πολυπόθητη αλλαγή!
Συχνά λάθη και μύθοι όσον αφορά τις σχέσεις
1) ”Mετά από κάποια ηλικία πρέπει οπωσδήποτε να είμαι με κάποιον”. Το να επενδύσει κάποιος συναισθηματικά σε μια σχέση είναι κάτι που πρέπει να θέλει ο ίδιος και γενικά να του το επιτρέπει η ιδιοσυγκρασία του ή η δεδομένη στιγμή της ζωής του .Όταν λοιπόν μπαίνω σε μια τέτοια διαδικασία μόνο και μόνο γιατί έτσι ‘πρέπει’ και έτσι κάνουν οι άλλοι έχει λιγότερες πιθανότητες να ευδοκιμήσει η σχέση.
2)Eπιλέγω με κριτήρια που δεν εμπίπτουν στα δικά μου θέλω .Πρόκειται για κάτι που γίνεται κατά βάση υποσυνείδητα. Μεγαλώνοντας έχουμε εσωτερικεύσει κάποια πρότυπα για το πως πρέπει να είναι οι άνθρωποι που μας περιβάλλουν χωρίς να τα φιλτράρουμε και να τα προσαρμόσουμε στις ανάγκες μας.
3)Σε κάθε γνωριμία ψάχνω το ‘άλλο μου μισό’ .Σίγουρα όταν ξεκινάει κάτι νέο το θεμιτό είναι να υπάρχει ενθουσιασμός άλλωστε κανένας δεν κάνει σχέση για να χωρίσει .Όταν όμως γεννάται στο μυαλό μας η ιδέα ότι μέσα από τον άνθρωπο αυτό θα ολοκληρωθούμε δημιουργούμε προσδοκίες- φάντασμα. Είμαστε ολότητες ανεξάρτητα της σχέσης και όταν φερόμαστε και σαν ολότητες γινόμαστε και πιο θελκτικοί.
4)Μπαίνουμε σε μια σχέση με το σκεπτικό ότι τα στοιχεία που δεν μας αρέσουν στον σύντροφό μας θα τα αλλάξουμε μετέπειτα. Επομένως δεν ερωτευόμαστε τον άνθρωπο που έχουμε απέναντι μας άλλα αυτό στο οποίο θα μπορούσε να εξελιχθεί . Το να θεωρούμε ότι με τον τρόπο μας θα παρέμβουμε στην προσωπικότητα κάποιου πέρα από υπερβολικά αισιόδοξο και χάσιμο χρόνου είναι και εν μέρει ανήθικο. Φυσικά κάποιος μπορεί να αλλάξει κάποια πράγματα που καταλαβαίνει και ο ίδιος ότι προβληματίζουν τον σύντροφό του αλλά επειδή όντως το θέλει .Άρα η πολυφορεμένη φράση -ο έρωτας είναι τυφλός- μάλλον είναι αβάσιμη .Ο έρωτας γενικά είναι ξεκάθαρος και αφοπλιστικά ειλικρινής από την πρώτη στιγμή , ούτε επί της ουσίας θολώνει τις αισθήσεις μας .Αντιθέτως ο αληθινός έρωτας έχει μόνο θετικό πρόσημο .Όλα τα αντιλαμβανόμαστε τις περισσότερες φορές και καμιά φορά επιλέγουμε για διάφορους λόγους να χαρακτηρίσουμε τα τρωτά σημεία απλά ως…άτυχες στιγμές.
Γιατί παραμένω με έναν-μία σύντροφο που με μειώνει;
Ποια είναι αυτή η δύναμη που κάνει ένα άτομο να παραμένει σε μια κατάσταση στην οποία δεν τυγχάνει σεβασμού ; Φυσικά δε μιλάω για περιπτώσεις όπου ο σύντροφος είναι απόλυτα χειριστικός και απαιτείται η παρέμβαση τρίτων για να επέλθει απεγκλωβισμός .Θα πρέπει να γνωρίζουμε όμως ότι και η υποτίμηση είναι μια μορφή βίας και ανάμεσα στις μορφές βίας οι γραμμές είναι πολύ λεπτές .Επίσης δε θα είναι λάθος προσέγγιση να μπούμε στην παγίδα να αναλογιστούμε πόσο σοβαρό ήταν αυτό που συνέβη και να βιαστούμε να αυτοχαρακτηριστούμε εύθικτοι .Το πως νιώθουμε κάθε φόρα είναι η καλύτερη ένδειξη .Συχνά λόγω διάφορων παραγόντων οι άνθρωποι ανέχονται προσβλητικές συμπεριφορές .Κύρια αίτια είναι ο φόβος της μοναξιάς και η χαμηλή αυτοεκτίμηση .Φοβόμαστε ότι θα μείνουμε μόνοι και δε θέτουμε τα όρια μας .Τότε όμως είναι που νιώθουμε πιο μόνοι από ποτέ γιατί χάνουμε το μόνο που μας ανήκει , τον εαυτό μας. Επιπλέον πολλοί άνθρωποί νιώθουν ότι δεν τους αξίζει κάτι καλύτερο και γι’ αυτό πρέπει να συμβιβαστούν στην υπάρχουσα κατάσταση .Από ψυχοθεραπευτική σκοπιά όταν μας έλκουν συνεχώς άνθρωποι που μας φέρονται με άσχημο τρόπο μια πιθανή ερμηνεία είναι ότι αυτοτιμωρούμαστε λόγω εσωτερικευμένων ενοχών που έχουμε από την παιδική ηλικία .
Παρά ταύτα ακόμα και έτσι να είναι τα πράγματα δεν μπορούμε να μείνουμε αδρανείς και να γίνουμε έρμαια του ασυνειδήτου μας.
Tι μπορώ να κάνω
Με μαθαίνω .Δε γίνεται μονομιάς , είναι ένα ταξίδι που ίσως να μην τελειώνει ποτέ αλλά όσο πιο κοντά φτάσεις τόσο πιο αρμονικά θα είναι όλα. Όσον αφορά τις σχέσεις γνωρίζοντας τι θέλω και συζητώντας εξαρχής τι ψάχνω έχω λιγότερες πιθανότητες να συναναστραφώ με ακατάλληλους.
Δίνω χρόνο. Είναι υπέροχο να κατακλύζομαι από ενθουσιασμό αλλά σε κάθε νέα γνωριμία οφείλω να δώσω χρόνο και να αξιολογώ κάθε φορά .Εξάλλου ο έρωτας χτίζεται σε θεμέλια .Θα δανειστώ τα λόγια του Ματθαίου Γιωσαφάτ ”ο ανακλητικός έρωτας δεν είναι τόσο έντονος αρχικά , ωριμάζει σιγά σιγά .Αυτόν λέω εγω πραγματικό έρωτα .Αντιλαμβάνομαι ότι ο άλλος είναι εξαιρετικός για μένα, γιατί με έπεισε και τον έπεισα γι’ αυτό.”
Έμφαση στα κοινά .Σίγουρα έχεις ακούσει ότι τα ετερώνυμα έλκονται .Ίσως πράγματι να έλκονται αλλά η έλξη , αν και απαραίτητη προϋπόθεση για τη σύναψη σχέσης, δεν αρκεί .Φυσικά σε καμία περίπτωση δεν ψάχνουμε κλώνους μας όμως κοινή ιδεολογία , στάση ζωής και κοινές αξίες είναι μια πολύ σταθερή βάση .
Με αγαπάω .Δεν είναι τόσο αυτονόητο κάποιες φορές όσο ακούγεται. Με αγαπάω σημαίνει με φροντίζω , θέτω τα όριά μου , με αποδέχομαι όπως είμαι. Μόνο όταν αγαπήσουμε βαθιά τον εαυτό μας και νιώσουμε την σπουδαιότητά του θα μας αγαπήσουν και οι άλλοι. Όταν με αγαπάω βρίσκω εκείνον τον σύντροφο που είμαι απόλυτα ο εαυτός μου μαζί του .Δεν δέχομαι να χωρέσω στα μέτρα κάποιου αφαιρώντας ή προσθέτοντας στοιχεία γιατί απλά δε χρειάζεται. H ευτυχία μας είναι δική μας υπόθεση και είναι στο χέρι μας να την κατακτήσουμε. Δεν προσωποποιείται πάντα με την όψη ενός συντρόφου φυσικά .Αλλά όταν συμβαίνει είναι υπέροχο!
Βιβλιογραφία:
Συνέντευξη Μ.Γιωσαφάτ για το βιβλίο του ”Μεγαλώνοντας στην ελληνική οικογένεια’
Πύλη Ψυχολογίας – Νάντια Νιώτη, Ψυχολόγος
Εκδόσεις Ψυχογιός – Μπορεί να ζήσει καλά ο άνθρωπος χωρίς συντροφικότητα ;
