Ενώ στη ζωή μου δόξα το Θεό δεν υπάρχουν σοβαρά προβλήματα, δεν αισθάνομαι απόλυτα ευτυχισμένη. Θέλω να επιτύχω επαγγελματικά χωρίς ακόμα να είμαι σίγουρη 100% σε ποιον τομέα ενώ είμαι ήδη 27 χρονών και εργάζομαι πάνω στο αντικείμενο που έχω σπουδάσει. Έχω τόσα πολλά πράγματα στο μυαλό μου για το μέλλον που θέλω να γίνουν(οικογένεια, γάμος, παιδί, επαγγελματική επιτυχία και αύξηση των εσόδων) και δεν με αφήνουν να χαρώ το τώρα. Μάλιστα, σε συνδυασμό με τους διαφορετικούς στόχους που έχω με τον επί 5 χρόνια σύντροφό μου αυτή η αίσθηση ανασφάλειας είναι ακόμα πιο έντονη.
Μαρία
Γεια σου Μαρία,
φαίνεται ότι βιώνεις τα πράγματα με αγωνία. Είναι πολύ ωραίο που υπάρχει μία πρώτη αίσθηση ικανοποίησης από τη ζωή σου και που το αναγνωρίζεις. Είναι σημαντικό επίσης, που δουλεύεις ήδη πάνω στο αντικείμενο σου και που έχεις όνειρα για τη ζωή σου.
Αυτό που βλέπω είναι ότι μάλλον έχεις βάλει πολλά πάνω στο μέλλον σου, το οποίο από μόνο του είναι πολύ όμορφο, όμως κάπως εμπεριέχουν μέσα τους ένα πρέπει. Δεν είναι μόνο το θέλω να γίνουν αλλά κάπως σαν να λες ότι πρέπει να γίνουν και να τα καταφέρεις.
Πολύ συχνά μπαίνουμε σε τέτοιο μονοπάτι και αποκτάμε μία ταχύτητα και μία αίσθηση ότι πρέπει να τα καταφέρουμε. Είναι κάπως μαθημένο μέσα μας αυτό από την οικογένεια μας, από το σχολείο, από την κουλτούρα μας γενικότερα. Πάμε από το ένα στο άλλο χωρίς να στεκόμαστε να αφουγκραστούμε που είμαστε τώρα, τι έχουμε καταφέρει μέχρι τώρα, που έχουμε φτάσει. Δεν στεκόμαστε να δώσουμε αξία σε όλα αυτά και να τα γιορτάσουμε , μόνο φτάνουμε εκεί που θέλουμε και αμέσως ξεκινάμε τον επόμενο στόχο.
Είναι πολύ αγχωτικός και δύσκολος αυτός ο τρόπος σκέψης. Δεν έχει παύση, δεν έχει γιορτή, δεν έχει μπράβο.
Μέσα σε αυτήν την τρεχάλα τα βάζουμε και όλα μαζί. Είναι ναι μεν τα θέλω μας αλλά καμιά φορά μέσα σε αυτά τα θέλω κρύβονται και όσα περιμένουν οι άλλοι από μας, είτε οι δικοί μας άλλοι, είτε οι αφηρημένοι άλλοι, δηλαδή η κοινωνία που ζούμε και η ευρύτερη κουλτούρα. Οι κοινωνικές απαιτήσεις μας θέλουν επιτυχημένους, οικονομικά άνετους, με δουλειά, με οικογένεια, με φίλους, κοκ.
Συχνά μπαίνουμε να ανταποκριθούμε σε όλα αυτά γιατί είναι ενσωματωμένα μέσα μας, γιατί τα κουβαλάμε χωρίς καν να το αναγνωρίζουμε, γιατί έχουμε εσωτερικεύσει όλες αυτές τις απαιτήσεις σαν δικά μας θέλω.
Νομίζω ότι είναι σημαντικό μιας που το αναγνωρίζεις και στέκεσαι σε αυτό να αναρωτηθείς πάνω σε όλα αυτά. Τα θες πραγματικά; και απ’ όλα όσα θες, ποια είναι τα πρώτα; ποιές είναι οι προτεραιότητες σου; και ακόμα, πως τα φαντάζεσαι; πως θες να είσαι μέσα σε αυτά;
Για παράδειγμα, θες να παντρευτείς, όμως πως φαντάζεσαι το γάμο; πως φαντάζεσαι τη σχέση; τι ποιότητες και αξίες θες να έχει; τι ρυθμό;
Αυτές οι ερωτήσεις δίνουν χρόνο στη διερώτηση και ίσως σε βοηθήσουν να καθαρίσεις το τοπίο μπροστά σου.
Επίσης, άλλη μία διερώτηση είναι τι θα γίνει αν δεν καταφέρεις να τα υλοποιήσεις όλα αυτά; τι θα πιστεύεις για σένα αν κάτι από αυτά δεν γίνει;
Το ρωτάω αυτό γιατί συνήθως πίσω από αυτά κρύβονται πεποιθήσεις και ιδέες για τον εαυτό μας, συχνά φορεμένες, στις οποίες πάμε να ανταποκριθούμε μπαίνοντας σε αυτόν το αγώνα και στην τρεχάλα.
Θα σου έλεγα κόψε ταχύτητα, πάρε ανάσα, διερωτήσου, φαντάσου τον εαυτό σου στα επόμενα χρόνια και μέσα σε διαφορετικά σενάρια, δες πόσα κατάφερες μέχρι τώρα, δώσε αξία στο σημείο που έχεις φτάσει.
Το ότι δεν βιώνεις το τώρα είναι ένα σύμπτωμα της αγωνίας, και της προσπάθειας να ανταποκριθείς σε όλα αυτά.
Η διαδικασία της ψυχοθεραπείας, εφόσον είσαι ανοιχτή σε αυτό, μπορεί να σε βοηθήσει να απλώσεις όλα αυτά τα ερωτήματα και να δώσεις χώρο και χρόνο στα πράγματα μέσα σου και στα επόμενα να ξεδιπλωθούν με εμπιστοσύνη και απόλαυση και όχι αγωνία και τρεχάλα.
Εύχομαι καλή συνέχεια στα βήματα σου!
