Το μεγάλο μου πρόβλημα είναι η χαμηλή αυτοεκτίμησή μου.
Μεγάλωσα σε ενα επικριτικό, αυστηρό οικογενειακό περιβάλλον στο οποίο, ό,τι και να έκανα ήταν λάθος. Δεχόμουν επίπληξη και υποτιμητικά σχόλια ακόμα και για τα πιο ασήμαντα πράγματα (πχ “Πάλι σου χύθηκε το νερό. Μα δε μπορείς να κάνεις τίποτα σωστά; Μια ζωή τη καταστροφή φέρνεις”). Ποτέ μου δεν άκουγα ενα καλό λόγο, ένα μπράβο, κάποια ενθάρρυνση. Έγινα ενα φοβισμένο άτομο, που ένιωθα τύψεις για το οτιδήποτε.Όταν μεγαλώνοντας δεχόμουν θετικά σχόλια, πχ απο κάποιον άντρα για την εξωτερική μου εμφάνιση ή για κάποια ικανότητα μου, δυσκολευόμουν να το πιστέψω.
Πάντα μέσα μου ένιωθα άσχημη, άχρηστη, βαρετή.
Η χαμηλή μου αυτοεκτίμηση, μου δημιουργεί πρόβλημα σε όλους τους τομείς της ζωής μου.Στις ερωτικές μου σχέσεις, που πάντα αποτυγχάνουν, στην εργασία μου, ακόμα και στα πιο απλά καθημερινά πράγματα.
Για παράδειγμα, φοβάμαι να οδηγήσω. Λίγο μετά αφού πήρα το δίπλωμα,τράκαρα και από τότε κάθε φορά που πιάνω τιμόνι τρέμω. Νιώθω, ότι τα κάνω όλα λάθος, ότι δημιουργώ πρόβλημα στους άλλους, ότι μπορεί να τρακάρω ξανά.
Έχω κάνει ψυχοθεραπεία,αθλητισμό και θέατρο, τα οποία με βοήθησαν πολύ να νιώσω ικανή, δημιουργική και άξια. Όμως παρ’ όλα αυτά, κάθε φορά που κάνω κάποιο λάθος, είναι σα να ακούω μια φωνή μέσα μου να μου λέει: “Είσαι άχρηστη. Τίποτα δε μπορείς να κάνεις καλά”.
Δεν κατηγορώ πλέον τους γονείς μου. Καταλαβαίνω, ότι φέρθηκαν με τον τρόπο που θεωρούσαν εκείνοι σωστό και αναπαρήγαγαν συμπεριφορές που οι ίδιοι είχαν δεχτεί στη δική τους παιδική ηλικία.
Αλλά εγώ δυσκολεύμαι να θεραπευτώ ολοκληρωτικά.Να αλλάξω όσες πεποιθήσεις είναι τόσο βαθιά ριζωμένες μέσα μου.Από τον/την: F.
Σε ευχαριστούμε για το θάρρος και τη τόλμη σου, να μοιραστείς μαζί μας την προσωπική σου ιστορία.
Αρχικά, θα ήθελα εκφράσω τον θαυμασμό μου απέναντι σου, αφενός για το γεγονός ότι έχεις συνειδητοποιήσει πλήρως, όλα όσα σου συνέβησαν, έχεις εκτιμήσει σφαιρικά τις καταστάσεις που ήρθες αντιμέτωπη και τον ρόλο που έπαιξαν στην διαμόρφωση της προσωπικότητας σου και αφετέρου, για την δυναμικότητά σου και το θάρρος σου να εμπλακείς σε μια ψυχοθεραπευτική σχέση.
Το περιβάλλον μέσα στο οποίο μεγαλώνουμε, διαδραματίζει σπουδαίο ρόλο στην διαμόρφωση της προσωπικότητας μας, της αυτοεκτίμησης μας και γενικότερα επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό τις πεποιθήσεις μας.
Αναφέρεις περιστατικά που εκτυλίχθηκαν στο οικογενειακό σου πλαίσιο, τα οποία φαίνεται να σε έχουν σημαδέψει. Η αλήθεια είναι, πως οι αυστηροί και επικριτικοί γονείς, δεν αφήνουν το παιδί να εξερευνήσει τον κόσμο μόνο του, παίρνοντας πρωτοβουλίες, ρίσκα, κάνοντας λάθη. Δεν του αφήνουν θα έλεγα το περιθώριο του λάθους. Συχνά, του δίνουν οδηγίες, επικρίνουν κάθε κίνηση του, καθώς θέλουν όλα να γίνονται με τον τρόπο που έχουν στον μυαλό τους και σπάνια ή καθόλου θα επιβραβεύσουν το παιδί για κάτι που κάνει. Ως αποτέλεσμα, το παιδί αμφιβάλλει για τις ικανότητες του, παρουσιάζει χαμηλή αυτοεκτίμηση και θεωρεί πως οι άλλοι αξίζουν περισσότερο και ότι κάτι κάνουν καλύτερα.
Ωστόσο νιώθω την ανάγκη να σου υπενθυμίσω, πως ο τρόπος που ανατράφηκες δεν ήταν δική σου ευθύνη. Ως παιδί, και αργότερα ως έφηβη και ενήλικη είχες και έχεις κάθε δικαίωμα, όπως όλοι οι άνθρωποι, να κάνουν λάθη. Έχεις το δικαίωμα και είναι πλήρως αποδεκτό να σου χυθεί το νερό, να μην φτιάξεις το ιδανικό φαγητό, να μην συμπεριφερθείς με τον καλύτερο τρόπο κλπ.
Χαίρομαι ιδιαίτερα και βρίσκω ώριμες τις αντιλήψεις σου σχετικά με τους γονείς σου και την στάση τους απέναντι σου. Η αλήθεια είναι ακριβώς αυτή. Οι γονείς συνήθως αναπαράγουν πρότυπα συμπεριφοράς που έλαβαν και οι ίδιοι από τους δικούς τους γονείς. Ωστόσο και έτσι να μην είναι, καθώς συμβαίνει επίσης, νέοι γονείς να συμπεριφέρονται τελείως αντίθετα, από τον τρόπο που τους φέρονταν οι δικοί τους γονείς, προσπαθούν συνήθως, να αναθρέψουν τα παιδιά τους με τον πιο «σωστό τρόπο» στα δικά τους μάτια.
Είναι ιδιαίτερα ωφέλιμο, προτού αξιολογήσουμε τους ανθρώπους και ιδίως τους ανθρώπους εκείνους που μας μεγάλωσαν, να ανατρέχουμε στα βιώματα τους και στη ζωή τους προκειμένου να έχουμε μια σφαιρική εικόνα για αυτούς. Δεν μπορούμε να επιλέξουμε τους γονείς μας. Μπορούμε όμως να επιλέξουμε τον τρόπο που εμείς θα χειριστούμε τις αντιδράσεις τους και τί στάση θα έχουμε απέναντί τους.
Είναι σημαντικό να θωρακίσουμε τον εαυτό μας, να βάλουμε τα όρια μας, να καταφέρουμε να διαχωρίσουμε τον εαυτό μας από τις δικές τους συμπεριφορές. Βέβαια, οι πεποιθήσεις που διαμορφώνονται για τον εαυτό μας και χτίζονται λίγο λίγο από την παιδική μας ηλικία είναι δύσκολο να μετατραπούν, όχι όμως ανέφικτο. Το σίγουρο είναι πως χρειάζεται να δώσεις χρόνο στον εαυτό σου.
Η βοήθεια ενός ειδικού μπορεί να βοηθήσει καταλυτικά σε αυτό. Δεν γνωρίζω το είδος της ψυχοθεραπείας που έκανες, θα σου πρότεινα όμως αν επιθυμείς να βαδίσεις ξανά στο δρόμο της ψυχοθεραπείας να προτιμήσεις αυτόν της γνωσιακής προσέγγισης που θεωρώ ότι μπορεί να εμβαθύνει στις πυρηνικές πεποιθήσεις , να τις ταρακουνήσει και ενδεχομένως να τις τροποποιήσει!
Αντιλαμβάνομαι πως οι συμπεριφορές που έλαβες από την οικογένεια σου, έχουν αφήσει κατάλοιπα. Είναι στο χέρι σου να απαλλαγείς από αυτά. Για παράδειγμα στο περιστατικό με το αυτοκίνητο και το τρακάρισμα, είσαι αυστηρή με τον εαυτό σου και αυτό επειδή έχεις «μάθει» να είσαι, λόγω του ότι έτσι μεγάλωσες, ενδεχομένως.
Όμως, επειδή έχουμε την ικανότητα να μπορούμε να ανασχηματίζουμε τον τρόπο που σκεφτόμαστε, και συγκεκριμένα για τον εαυτό μας, είναι σημαντικό να αποφεύγεις τις γενικεύσεις. Επειδή τράκαρες, βγάζεις το συμπέρασμα πως τα κάνεις όλα λάθος. Πόσο αντιπροσωπευτικό είναι αυτό το μοναδικό παράδειγμα;
Συνέχισε να κάνεις πράγματα που σε ευχαριστούν και σου ανεβάζουν την αυτοπεποίθηση, εστίασε σε αυτά που σε κάνουν να νιώθεις ζωντανή, σε αυτά που όταν προσφέρεις νιώθεις ολοκληρωμένη. Ο εθελοντισμός ακόμη θα σε βοηθήσει αρκετά. Να έχεις δίπλα σου ανθρώπους που σε κάνουν να νιώθεις καλά και όμορφα. Απομάκρυνε τοξικούς ανθρώπους από την ζωή σου.
Ξεκίνα να πιστεύεις εσύ στον εαυτό σου, γιατί αν δεν το κάνεις εσύ, τότε ποιος; Επίτρεψε στον εαυτό σου να κάνει λάθη, μαθαίνεις μέσα από αυτά, επιβράβευσε τον όταν χρειάζεται, αγκάλιασε τον και αγάπησε τον. Αξίζεις μόνο και μόνο επειδή υπάρχεις στη ζωή αυτή!
Τέλος, να θυμάσαι πως ο τρόπος που βλέπεις και αντιμετωπίζεις τα πράγματα γύρω σου αντικατοπτρίζει τον τρόπο που βλέπεις τον εαυτό σου. Δημιουργώντας μια σχέση αγάπης και συμφιλίωσης μαζί του, θα είσαι πιο σίγουρη για τις επιλογές που κάνεις στη ζωή σου είτε σε επαγγελματικό είτε σε προσωπικό επίπεδο.
Σου εύχομαι όμορφη συνέχεια!
