Επειδή είμαι σίγουρη ότι λαμβάνετε πολλά μηνύματα ειδικά αυτό το διάστημα με την πανδημία δε θέλω να επεκταθώ ιδιαίτερα. Το πρόβλημα μου είναι ότι είμαι 20 χρονών, χωρίς κάποιο εμφανές και “σοβαρό” πρόβλημα, ωστόσο είμαι παραπάνω αγχώδης και θλιμμένη απ’ ότι χρειάζεται για τις συνθήκες ζωής μου. Ξέρω ότι τα προβλήματα είναι κάπως υποκειμενικά αλλά επειδή όντως ο κόσμος έχει τόσα προβλήματα και εγώ ευτυχώς δεν έχω κάποιο σοβαρό, θέλω πάρα πολύ να ξεφύγω από αυτόν το δυσλειτουργική τρόπο σκέψης που έχω.
Από τον/την: Σ
Σ.,
Χαίρομαι πολύ που πήρες το θάρρος και αποφάσισες να επικοινωνήσεις μαζί μας. Λες πως το πρόβλημα που αντιμετωπίζεις είναι πως είσαι κάπως παραπάνω αγχώδης και θλιμμένη απ’ ότι χρειάζεται για τις συνθήκες ζωής σου. Για να το λες, ασφαλώς θα γνωρίζεις όλα τα δεδομένα που μπορούν να υποστηρίξουν μια τέτοια άποψη, ωστόσο δεν μπορώ παρά να αναρωτιέμαι. Πώς κρίνεις τι χρειάζεται αυτή η περίοδος της ζωής σου; Πώς είσαι σίγουρη ότι δεν σου ταιριάζει με έναν τρόπο να είσαι αγχωμένη ή θλιμμένη χωρίς να έχεις διερευνήσει ακριβώς αυτά τα συναισθήματα;
Αυτό που συμβαίνει συχνά είναι να θεωρούμε πως είτε έχεις κάποιο πρόβλημα είτε όχι. Όμως τα πράγματα δεν κυμαίνονται πάντα στις άκρες ενός δίπολου και είναι απόλυτα αποδεκτό αυτό. Δεν μας αφορά το αν έχεις ή όχι πρόβλημα, ούτε αν υπάρχει σε τελική ανάλυση ή όχι κάποιο πρόβλημα. Αυτό που έχει σημασία είναι το γεγονός ότι δεν σου αρέσει αυτό που αισθάνεσαι και αναζητείς έναν τρόπο να ξεφύγεις από τον δυσλειτουργικό τρόπο σκέψης που έχεις, όπως πολύ όμορφα τον αποκαλείς. Ο τρόπος που σκεπτόμαστε είναι κάτι που με κάποιο τρόπο μαθαίνουμε, ή μάλλον με πολλούς τρόπους! Είναι αυτή η εσωτερική μας φωνή που μας υπαγορεύει τη σκέψη, το σωστό ή το λάθος κατά περίπτωση. Πώς την αποκτούμε; Άλλοτε, μαθαίνεται από κάποιον γονέα, άλλοτε καλλιεργείται ή άλλες φορές κάποιος τρίτος έρχεται εμμέσως και μας την χαρίζει υπό μια έννοια. Το να σκέφτεσαι έτσι, με λίγα λόγια είναι κάτι που έχεις μάθει τα χρόνια της ζωής σου και όσο δεν αλλάζεις αυτό τον τρόπο σκέψης διαιωνίζεται, γίνεται πιο σταθερός και παγιώνεται.
Κλείνοντας, θα ήθελα να σε παραπέμψω να μιλήσεις με κάποιον ειδικό ψυχολόγο, για να σε βοηθήσει να ξεμάθεις αυτόν τον τρόπο και να μάθεις να σκέφτεσαι πιο προσαρμοστικά με τις υπόλοιπες καταστάσεις που βιώνεις, ώστε να αισθάνεσαι σε μικρότερο βαθμό αυτή τη δυσφορία που εκφράζεις. Πιστεύω και έχω δει την γνωστική συμπεριφοριστική προσέγγιση στην ψυχοθεραπεία να έχει τα μέγιστα αποτελέσματα σε ανθρώπους με αντίστοιχα με το δικό σου αιτήματα. Μπορείς να αναζητήσεις πληροφορίες και αν κρίνεις ότι σου ταιριάζει να το δοκιμάσεις. Δώσε χρόνο και προσπάθησε γι αυτή την αλλαγή και να είσαι σίγουρη πως δεν θα χάσεις!!
Σε ευχαριστούμε πολύ για την εμπιστοσύνη σου,
Στέλλα
