_______________________________________________________________________________
Εν έτει 2021 υπάρχουν άνθρωποι που μας λένε πώς πρέπει και πώς δεν πρέπει να είμαστε, πώς πρέπει και πώς δεν πρέπει να συμπεριφερόμαστε, ποια είναι η σωστή και ενδεδειγμένη εμφάνιση για μία γυναίκα και ποια η άσχημη και η αποκρουστική. Υπάρχουν γυναίκες που στρέφονται εναντίον άλλων γυναικών και αντρών, άντρες που επιτίθενται σε άλλους άντρες και σε γυναίκες, άνθρωποι χωρισμένοι σε στρατόπεδα που μάχονται για την επικράτηση των δικών τους απόψεων και των δικών τους πιστεύω, χωρίς να ενδιαφέρονται για τον αντίκτυπο που αυτά έχουν στους άλλους. Εν έτει 2021, όσες φωνές λογικής και αν ακούγονται, άλλες τόσες φωνές παραφροσύνης έρχονται να τις υπερκαλύψουν. Εν έτει 2021 μάλλον κάτι πάει πολύ στραβά…
Η κοινωνία του σήμερα, σε μεγάλο ποσοστό, χαρακτηρίζεται από παντελή έλλειψη συναισθηματικής νοημοσύνης, δηλαδή από την αδυναμία των ανθρώπων να αντιλαμβάνονται τα συναισθήματα των άλλων, να τα διακρίνουν και να καθοδηγούν κάθε πράξη και συμπεριφορά τους σύμφωνα με αυτά. Αυτή η έλλειψη έχει οδηγήσει σε όλα αυτά τα περιστατικά που ακούμε και βλέπουμε καθημερινά, περιστατικά στα οποία το ανθρώπινο είδος προσβάλλεται κατάφωρα. Παραδείγματα τέτοιων περιστατικών αποτελούν οι δημόσιες αναφορές στο πώς πρέπει να παρουσιάζεται και να προβάλλεται το σώμα μίας γυναίκας, στο πώς ο άντρας πρέπει να συμπεριφέρεται ώστε να μην χάσει τον κυρίαρχο ρόλο που τον διακρίνει, στο πότε πρέπει να καταγγέλλονται τα περιστατικά βίας και σε άλλα τόσα γεγονότα.
Όλοι αυτοί και όλοι εμείς που κρίνουμε, που συζητάμε και σχολιάζουμε, πολλές φορές χωρίς κακία, έχουμε, άραγε, σκεφτεί πώς κάνουμε τους συνανθρώπους μας να αισθάνονται; Έχουμε, άραγε, αναλογιστεί τις συνέπειες των όσων λέμε; Πράγματι, με τα όσα δηλώνουμε δημοσίως, συμβάλλουμε στην δημιουργία των προτύπων και των τάσεων μίας κοινωνίας, όπου δε χωρούν όσοι δεν τα ακολουθούν και όσοι δεν μπορούν να ταιριάξουν μέσα σε αυτά. Συμβάλλουμε στην περιθωριοποίηση των ανθρώπων, στη συναισθηματική τους κατάρρευση και τους κάνουμε ακόμα πιο εμφανές ότι το διαφορετικό είναι ανεπιθύμητο.
Έχοντας ως βασική αρχή τον σεβασμό απέναντι στα συναισθήματα των άλλων, απέναντι στη ζωή τους και στην υπόσταση τους, κάθε πράξη μας και κάθε δημόσια και ιδιωτική αναφορά μας θα ήταν καλό να καθοδηγείται από αυτή την αρχή. Ζούμε σε μία κοινωνία που θεωρείται ελεύθερη, όπου ο καθένας εκφράζει τον εαυτό του και τα όσα πρεσβεύει, ας μην ξεχνάμε όμως, πως «η ελευθερία του ενός σταματά εκεί που αρχίζουν να θίγονται τα όρια της ελευθερίας του άλλου» (Εμμάνουελ Καντ).
Βιβλιογραφία:
Salovey, P & Mayer, J. D. (1990). Emotional intelligence. SAGE Journals, 9(3), 185-211. https://doi.org/10.2190%2FDUGG-P24E-52WK-6CDG
