Ψtalk: “Έκανα το coming out μου, αλλά δεν ήμουν αυτός που οι άλλοι περίμεναν.”
Photo by Rick Bowmer . From AP (AP/ Photo)

Ψtalk: “Έκανα το coming out μου, αλλά δεν ήμουν αυτός που οι άλλοι περίμεναν.”

“Τα τελευταία 20 χρόνια παλεύω με διάφορες φάσεις ψυχικών διαταραχών από κρίσεις πανικού, ΓΑΔ και τα τελευταία τρία χρόνια με την κατάθλιψη από ήπια μέχρι πολύ ακραία μορφή με έντονο αυτοτραυματισμό και αυτοκτονικό ιδεασμό. Το οικογενειακό μου περιβάλλον προσπαθεί να με κάνει να επανέλθω χρησιμοποιώντας ως μέσο την ντροπή, χειριστικους τρόπους και ψυχολογικό εκβιασμό κάνοντας προφανώς τα πράγματα χειρότερα. Τον τελευταίο χρόνο δεν ήξερα ποιος ή τι είμαι είχα χάσει τελείως τον εαυτό μου και δεν ήξερα πως να το χειριστώ. Δυστυχώς ή ευτυχώς μέσα από πολλά καταθλιπτικά επεισόδια κοψίματα κλάματα κλπ βρήκα τον εαυτό που καταπίεζα τόσα χρόνια μέσα μου αλλά δεν ήταν αυτός που περίμεναν οι άλλοι. Πρόσφατα άρχισα να κάνω δειλά δειλά το coming out μου ως τρανς άντρας στους φίλους αρχικά και τώρα στους γονείς μου. Αυτοί για να μην τους κόψω επαφές γιατί τον τελευταίο καιρό είχα απομακρυνθεί λόγω του έντονου στρες που μου προκαλούσαν μου λένε ότι με αποδέχονται όπως είμαι χωρίς όμως να αναφέρονται σε εμένα ως άντρα και απαιτούν πλήρη σιωπή γύρω από αυτά τα ζητήματα να κρύψω κάτω από το χαλί οτιδήποτε γύρω από αυτό και από τη φυλομεταβαση και να λέω στους γνωστούς ότι άλλαξα το όνομα μου επειδή το είδα σε ένα βιβλίο. Στο επιχείρημα μου ότι αυτό δεν είναι στήριξη μου λένε ότι ζούμε σε μια χώρα που δεν μπορεί να δεχθεί έναν άνθρωπο σαν εμένα και αφού αυτό που νιώθω δεν αλλάζει ας εκφράζω αυτό που νιώθω στο στυλ μου αλλά να το παρουσιάζω ως ιδιαιτερότητα. Έχασα πολλά όλα αυτά τα χρόνια και το βασικό μου αίσθημα ήταν ότι δεν είχα ανθρώπους να με στηρίζουν ουσιαστικά. Δεν νομίζω ότι μπορώ να ζω έτσι εσαεί και δεν ξέρω τι μου επιφυλάσσει η ζωή για το μέλλον. Χαίρομαι που βρήκα τον εαυτό μου γιατί πλέον νιώθω πολύ ήρεμος ως προς αυτό αλλά φοβάμαι ότι θα χάσω τους δικούς μου ή εμένα”.

Από τον: Α.Γ.

 

Αγαπητέ μου Α.Γ.,

Αρχικά, θα ήθελα να σε ευχαριστήσω για την εμπιστοσύνη που μας δείχνεις μέσα από το μοίρασμα σου αυτό. Επίσης, θα ήθελα να τονίσω ότι η παρούσα σελίδα έχει καθαρά συμβουλευτικό χαρακτήρα, ώστε να είναι ξεκάθαρο το τί ακριβώς να αναμένεις. Αν συνεχίζεις ακόμα και σήμερα να βιώνεις δυσφορία και να είναι σε ισχύ συμπεριφορές αυτοτραυματισμού και ο αυτοκτονικός ιδεασμός, είναι απαραίτητο να απευθυνθείς είτε σε Ψυχιατρικό Τμήμα Nοσοκομείου, είτε σε κάποιο ειδικό ψυχικής υγείας (ψυχίατρο, ψυχολόγο- ψυχοθεραπευτή). Επίσης, μπορείς να καλέσεις στη γραμμή 1018, γραμμή η οποία είναι 24ωρη και αφορά την πρόληψη της αυτοκτονίας.

Διάβασα με μεγάλη προσοχή τα όσα μου περιγράφεις. Αν καταλαβαίνω σωστά, πέρασες ένα διάστημα αρκετών ετών βιώνοντας έντονο άγχος (κάνεις λόγο για κρίσεις πανικού και για γενικευμένη αγχώδη διαταραχή), όπως επίσης έχοντας και καταθλιπτική διάθεση τα τελευταία τρία έτη. Από ό,τι, αντιλαμβάνομαι μέσα σε όλο αυτό ήσουν μόνος, χωρίς να έχεις κάποια υποστήριξη. Θα ήθελα να μάθω πώς αντιμετώπισες τις παραπάνω δυσκολίες. Τί πιστεύεις ότι ήταν αυτό το οποίο σε βοήθησε να αντέξεις, μια μεγάλη και απαιτητική περίοδο; Σήμερα μοιάζει να είσαι πιο ήρεμος, καθώς όπως μου λες έχεις ανακαλύψει το ποιος είσαι, έναν εαυτό που για χρόνια καταπίεζες! Θα ήθελα να σταθώ σε αυτό και να το υπογραμμίσω! Μπράβο! Είναι πολύ σημαντικό, που βρήκες το θάρρος, παρά τον φόβο και το άγχος να παραδεχτείς το ποιος είσαι. Η κοινωνία μας, δυστυχώς, είναι δομημένη με τρόπο που δεν αφήνει χώρο σε όλους τους ανθρώπους να είναι ο πραγματικός τους εαυτός. Το ότι βρήκες το θάρρος να το κάνεις είναι σπουδαίο!

Ωστόσο, η συνειδητοποίηση αυτή, φαίνεται ότι σε έφερε αντιμέτωπο με μια άλλη στρεσογόνα κατάσταση: να το επικοινωνήσεις στα δικά σου άτομα. Μου αναφέρεις ότι το έκανες πρώτα σε φίλους και πρόσφατα στους γονείς σου. Από ό,τι περιγράφεις, οι γονείς σου έχουν αντιδράσει με έναν τρόπο όχι και τόσο ξεκάθαρο, τον οποίο δεν αντιλαμβάνεσαι ως υποστηρικτικό: από τη μια σου αφήνουν το χώρο να ντύνεσαι όπως θες, να αλλάξεις το όνομα σου. Όμως, από την άλλη, δεν αναφέρονται σε εσένα ως άντρα και ζητούν να αποδώσεις «την αλλαγή», για αυτούς, σε μια ιδιοτροπία. Πράγματι, τα μηνύματα που σου εκπέμπουν είναι διπλά και αντικρουόμενα. Αναρωτιέμαι τί σκέψεις περνούν από το μυαλό σου, σε σχέση με αυτό; Πώς σε κάνουν οι σκέψεις αυτές να νιώθεις; Οι φίλοι σου πώς αντιδρούν; Ποια είναι η στάση τους απέναντί σου; Το γεγονός ότι ο εαυτός σου δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες των άλλων για εσένα, πώς σε κάνει να σκέφτεσαι; Τί σημαίνει για εσένα αυτό;

Επίσης, μου αναφέρεις ότι τους απέφευγες για ένα διάστημα, καθώς ένιωθες στρες όταν βρισκόσουν σε επαφή μαζί τους. Τί είδους σκέψεις περνούσαν από το μυαλό σου; Μου αναφέρεις ακόμη ότι έχεις επικοινωνήσει τη δυσαρέσκειά σου, σε σχέση με τη στάση τους, δηλώνοντας ρητά ότι δεν εκλαμβάνεις την υποστήριξη που οι ίδιοι νομίζουν ότι παρέχουν. Είναι σημαντικό να θέτεις τα όρια σου και να εκφράζεις τις ανάγκες σου. Πώς έχεις την ανάγκη να συμπεριφερθούν; Τί θα ήθελες να ακούσεις; Θα ήθελα να μάθω αν και με ποιόν τρόπο έχεις επικοινωνήσει τις ανάγκες σου αυτές. Με ποιον άλλο τρόπο σου απαντούν; Η φράση «ζούμε σε μια χώρα που δεν μπορεί να δεχθεί έναν άνθρωπο σαν εσένα». Τί ακριβώς εννοούν με αυτό; Π.χ., θεωρείς ότι εκφράζουν την ανησυχία τους ή την μη αποδοχή τους; Τί σκέψεις έκανες; Πώς ένιωσες;

Νομίζω ότι είναι σημαντικό στην παρούσα φάση να θέσεις τα όρια σου (π.χ., με το πώς θες να σε προσφωνούν), π.χ., διόρθωνε τους ευγενικά όταν χρησιμοποιούν το παλιό σου όνομα ή όταν λένε «της», μπορείς να το αγνοείς ή μπορεί να αναλάβει ένα άτομο να τους διορθώνει. Δεν υπάρχει σωστή και λάθος επιλογή, το σημαντικό είναι να είναι κάτι με το οποίο θα νιώθεις ασφαλής, ενώ μπορείς να αλλάξεις τακτική.  Επικοινώνησε τις ανάγκες σου και τους τρόπους με τους οποίους μπορούν να ικανοποιήσουν αυτές σου τις ανάγκες. Ενημέρωσέ τους για πράγματα τα οποία τυχόν δεν γνωρίζουν, όπως το τί αφορά η φυλομετάβαση, απάντησε σε στερεότυπα και προκαταλήψεις που έχουν εσωτερικεύσει, με επιχειρήματα. Ίσως από διάφορα έγκυρα sites και φυλλάδια/βιβλία. Υλικό το οποίο μπορείς και εσύ να συμβουλευτείς και να ενημερωθείς, περαιτέρω. Σου αφήνω το link στο οποίο θα βρεις τον «Οδηγό για νέα τρανς άτομα».

Θέσε τα όρια στους γύρω σου, όρια τα οποία θα διαφυλάξουν τις ανάγκες και επιθυμίες σου, με ένα τρόπο όμως που δεν θα είναι άκαμπτος και ακυρωτικός προς τους άλλους, καθώς αυτό θα φέρει περισσότερα προβλήματα. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα πρέπει εσύ να κάνεις πίσω, ή ότι επειδή δεν συμφωνούν οι υπόλοιποι δεν έχεις το δικαίωμα να τα θέσεις. Προσπάθησε να στηρίζεις τη θέση σου ανοιχτά και άμεσα. Κάτι το οποίο θα ήθελα να πω, το οποίο αν δεν σου κάνει, μπορείς φυσικά να το «πετάξεις»: ίσως να έδινες λίγο χώρο και χρόνο στους δικούς σου να αποδεχτούν μια κατάσταση την οποία ίσως και να αγνοούσαν. Αγαπητέ Α.Γ, δυστυχώς δεν μπορείς να ελέγξεις το πώς οι γονείς ή οι φίλοι σου θα δράσουν και συμπεριφερθούν, μπορείς όμως να διαμορφώσεις τη δική σου στάση και θέση απέναντι σε αυτή την συμπεριφορά. Έχοντας πάντα στο μυαλό, το πόσο και τί αντέχεις εσύ και τί είναι αυτό που σε κάνει να νιώθεις ήρεμος και αποδεκτός.

Έχε στο μυαλό σου, όμως ότι υπάρχει η πιθανότητα η αρχική τους αντίδραση να είναι αποτέλεσμα φόβου, άγχους, ελλιπούς ενημέρωσης ή μια άγαρμπη αντίδραση σε κάτι που έμαθαν ξαφνικά. Όποια και αν είναι η αντίδραση τoυς, η διαδικασία του coming- out θέλει χρόνο. Μίλησε ανοιχτά για τα συναισθήματά σου και επικοινώνησε τις σκέψεις σου, σε κάποιον από τους δύο γονείς (με όποιον νιώθεις μεγαλύτερη ασφάλεια και αποδοχή) είτε με κάποιον/-α φίλο/η σου. Αυτό δεν σημαίνει, απαραίτητα, ότι με το πέρασμα του χρόνου και μόνο, θα αλλάξει η στάση τους προς το καλύτερο.

Ακούω το δίλημμα σου: να είσαι ο εαυτός σου με κίνδυνο την μην αποδοχή ή απόρριψη από τους δικούς σου ανθρώπους, ή τον συμβιβασμό με θυσία του ποιος πραγματικά είσαι. Είναι σαν να είσαι στα δύο σου πόδια και πότε να ρίχνεις το βάρος στη μια πλευρά και πότε στην άλλη, σαν εκκρεμές. Πώς νιώθεις με αυτό; Τί σκέφτεσαι;  Μεικτά συναισθήματα: από τη μια ανακούφιση και από την άλλη φόβος. Οι αλλαγές είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με την απώλεια: απώλεια της προηγούμενης σταθερότητας, κατάστασης, συνθηκών, ατόμων κ.ά. Είναι κάτι το οποίο είναι αναπόφευκτο:  μέσα από την αλλαγή κάτι θα χαθεί, και κάτι άλλο θα έρθει. Επίσης, κομμάτι της προσαρμογής είναι η εσωτερική σύγκρουση, όπως η παραπάνω που βιώνεις «Θέλω αλλά φοβάμαι».

Αγαπητέ μου Α.Γ., έχεις ταλαιπωρηθεί και υποφέρει πολύ. Λες, όμως ότι δεν είσαι διατεθειμένος να ζεις, όπως παλιά. Ακόμα φαίνεται να διαπιστώνεις πως τώρα είσαι αρκετά πιο ήρεμος. Δώσε λίγο χώρο και χρόνο σε εσένα, αλλά και στους γύρω σου. Αποδέξου τα αρνητικά συναισθήματα και διερεύνησε το τί θέλουν να σου πούν. Σε αυτό ίσως σε βοηθούσε να γράφεις τις σκέψεις και τα συναισθήματά σου. Σκέψου πώς θα ήθελες να ζεις από εδώ και πέρα και με ποιους τρόπους/βήματα μπορείς να φτάσεις εκεί.

Νομίζω πως στην παρούσα φάση θα ήταν καλό να απευθυνθείς σε ένα ειδικό ψυχικής υγείας, με ειδίκευση στα θέματα ταυτότητας φύλου. Η διαδικασία του coming out είναι μια διαδικασία, αν και απελευθερωτική, που φέρνει τα άτομα αντιμέτωπα με μια σειρά από απαιτητικές καταστάσεις, ως επί το πλείστον κοινωνικής φύσεως. Θα ήταν βοηθητικό να έχεις έναν άνθρωπο στο πλάι σου. Ακόμα, ίσως σε βοηθήσει το να κοινωνικοποιηθείς σε άλλα πλαίσια και να γνωρίσεις άτομα που έχουν περάσει ή περνούν τη διαδικασία του coming-out π.χ.,  συμμετέχοντας σε ομάδες αλληλοβοήθειας/αυτοβοήθειας διεμφυλικών ατόμων. Με αυτό τον τρόπο, θα αποκτήσεις ένα δίκτυο στο οποίο θα είσαι αποδεκτός, ασφαλής και, παράλληλα, να μπορείς να μάθεις μέσα από την ιστορία των άλλων και να βρεις «εργαλεία» που θα σου είναι χρήσιμα. Η υποστήριξη είναι σημαντική, πόσο μάλλον όταν κάποιος καλείται να διαχειριστεί μια απαιτητική συνθήκη. Πώς σου ακούγεται αυτό;

Αγαπητέ μου Α.Γ., αν και μου ακούγεσαι κουρασμένος και μπερδεμένος, μοιάζει να έχεις αποφασίσει μέσα σου τί είναι αυτό που θέλεις και τί σε κάνει να νιώθεις ήρεμα και όμορφα! Η αλήθεια είναι πώς ναι, δεν είναι εύκολο να ισορροπήσουν όλα αυτά. Είναι σημαντικό, όμως να έχεις στο νου σου ότι έχεις καταφέρει να σταθείς για πολλά χρόνια σε δύσκολες καταστάσεις, μοναξιάς, φόβου και πόνου. Βρήκες το θάρρος να αποδεχτείς το ποιος είσαι και το επικοινώνησες σε φίλους και γονείς. Προσπαθείς να διεκδικήσεις το να είσαι ο εαυτός σου. Δώσε έμφαση στις δυνάμεις σου, σε όλες τις δεξιότητες και ικανότητες που καλλιέργησες μέσα από τις απανωτές δοκιμασίες.

Για οτιδήποτε άλλο είμαι στη διάθεσή σου. Αν τυχόν έχεις απορίες ή επιθυμείς να επικοινωνήσεις είτε με εμένα είτε με την ομάδα, είμαστε στη διάθεσή σου. Μην διστάσεις να επικοινωνήσεις εκ νέου! Ελπίζω σύντομα να νιώσεις καλύτερα!

ΚοινοποίησηFacebookLinkedIn
Γραμμένο από
Μαρία Μούτα - Ψυχολόγος, Εκπ. Γνωστική Συμπεριφορική Ψυχοθεραπεύτρια
Συμμετοχή στη συζήτηση

Archives

Categories

WP2Social Auto Publish Powered By : XYZScripts.com