Ο ξάδελφος μου είναι 9 χρόνων και κατουριέται πάνω του, λέγοντας: “δεν πρόλαβα να πάω, ήταν άλλος στην τουαλέτα και δεν μπορούσα να περιμένω”. Τι μπορεί να συμβαίνει; Υπάρχει περίπτωση να επηρεάζεται και να παλινδρομεί εξαιτίας του μικρού αδελφού του, που είναι 3 χρόνων;
Από τον/την: Ανώνυμα
Αρχικά, θα θέλαμε να σε ευχαριστήσουμε για την εμπιστοσύνη που μας δείχνεις με την απόφασή σου να μοιραστείς το θέμα που σε προβληματίζει. Επίτρεψέ μου για αρχή να σου θέσω το πλαίσιο της επικοινωνίας μας. Η παρούσα σελίδα έχει συμβουλευτικό χαρακτήρα. Επίσης, η επικοινωνία μας είναι ασύγχρονη. Βάσει, λοιπόν, των παραπάνω και τον όποιων περιορισμών αυτά ενέχουν, θα μου επιτρέψεις να μην μπω σε μια διαδικασία ανάπτυξης υποθέσεων για το τι συμβαίνει με τον ξάδελφό σου.
Κατανοώ απόλυτα την ανησυχία σου, σε σχέση με τη δυσκολία του να πηγαίνει στην τουαλέτα και να μπορεί να έχει τον έλεγχο της ούρησης, δεδομένου ότι στην ηλικία των εννέα ετών, αναμένεται από τα παιδιά να είναι σε θέση να το κάνουν. Θα προσπαθήσω, λοιπόν, να θέσω σε ένα πλαίσιο τα όσα αναφέρεις και να δώσω δύο-τρεις κατευθυντήριες τις οποίες θα μπορούσες να ακολουθήσεις τόσο εσύ, όσο και οι γονείς του παιδιού (ενδεχομένως).
Η παιδική ενούρηση (δηλαδή η επαναλαμβανόμενη ούρηση στο κρεβάτι ή στα ρούχα, είτε εκούσια είτε ακούσια) είναι σχετικά συχνή στη ηλικία των 5-9 ετών. Υπάρχουν δύο είδη: (α) πρωτοπαθής, όταν το παιδί δεν έχει καταφέρει εξ αρχής να έχει τον έλεγχο της ούρησης και (β) δευτεροπαθής, στην οποία έχει προηγηθεί ένα διάστημα στο οποίο το παιδί είχε επιτύχει τον έλεγχο της ούρησης. Από όσα λες, καταλαβαίνω ότι ο ξάδερφος σου είχε κατακτήσει την ικανότητα αυτή μιας και ανησυχείς ότι ο ερχομός του αδερφού του θα μπορούσε να είναι ένας παράγοντας που συνέβαλε στην εμφάνιση των δυσκολιών.
Επίσης, καταλαβαίνω ότι έχετε προσπαθήσει να καταλάβετε γιατί μπορεί αυτό να συμβαίνει, μιας και αναφέρεις το τι σας έχει πει ο ίδιος («δεν πρόλαβα», «δεν μπορούσα να περιμένω»). Αλήθεια, ποια είναι η αντίδραση σας, των γονέων και των υπολοίπων, όταν αυτό συμβαίνει; Τι είναι αυτό που έχετε πει ή κάνει ως απάντηση και πώς πιστεύεις ότι αυτό λειτούργησε; Τι συνέπειες θα μπορούσε να έχει;
Η αλήθεια είναι ότι νιώθω πως λείπουν ορισμένες πληροφορίες, ώστε να αισθανθώ ότι έχω μια πιο ολοκληρωμένη (όσο γίνεται) εικόνα. Θα ήθελα, λοιπόν, στο σημείο αυτό να κάνω ορισμένες ερωτήσεις, οι οποίες ενδεχομένως να σας βοηθήσουν να παρατηρήσετε καλύτερα το πρόβλημα. Πόσο καιρό ο ξάδερφός σου εμφανίζει αυτή τη δυσκολία στον έλεγχο της ούρησης; Τι γινόταν στην ζωή του τότε ή τι είχε προηγηθεί από αυτό; Με τι συχνότητα συμβαίνει; Γίνεται μόνο τη μέρα ή και τη νύχτα, στη διάρκεια του ύπνου; Σε ποια πλαίσια συμβαίνει (π.χ., στο σπίτι, σχολείο, έξω). Υπάρχουν φορές που είναι πιο έντονη η δυσκολία (π.χ., όταν πίνει περισσότερα υγρά, όταν παίζει κλπ.);
Επίσης μοιάζει, έτσι όπως μου τα περιγράφεις, να προσπαθεί να πάει στην τουαλέτα και να μην προλαβαίνει. Καταλαβαίνω σωστά; Ή δεν επιδιώκει να πάει στην τουαλέτα και στη συνέχεια το παρουσιάζει ως δικαιολογία; Τις περιπτώσεις, που λέει ότι κάποιος άλλος ήταν μέσα στην τουαλέτα, ήταν όντως κάποιος άλλος;
Οι γονείς με ποιόν τρόπο έχουν αντιδράσει σε όλο αυτό; Σε λεκτικό επίπεδο, πώς έχουν επικοινωνήσει με το παιδί και πώς σε επίπεδο συμπεριφοράς. Με ποιόν τρόπο έχει επηρεαστεί η συμπεριφορά τους από τις δυσκολίες;
Πάμε τώρα στους παράγοντες που μπορεί να εμπλέκονται στην εκδήλωση των δυσκολιών. Εκφράζεις την υπόθεση ότι η ύπαρξη ενός μικρότερου αδερφού στην οικογένεια παίζει ρόλο. Η αλήθεια είναι πως ναι, θα μπορούσε αυτό να εμπλέκεται. Μπορεί και όχι, όμως. Αυτό θέλει μια διερεύνηση και μια εξατομικευμένη αξιολόγηση. Στην βιβλιογραφία φαίνεται ότι μια σειρά από παράγοντες εμπλέκονται: κληρονομικότητα, οργανικοί και ψυχολογικοί. Η πρωτοπαθής φαίνεται να συνδέεται πιο συχνά με βιολογικούς/οργανικούς παράγοντες, ενώ η δευτεροπαθής με ψυχολογικούς και κυρίως με στρεσογόνες συνθήκες: π.χ. ο ερχομός ενός νέου μέλους στην οικογένεια, σχολικές απαιτήσεις, συνθήκες που επικρατούν στο σπίτι και στην οικογένεια.
Η ενούρηση μπορεί να επηρεάζει το παιδί με αρνητικό τρόπο (π.χ. να βιώνει συναισθήματα ενοχής και ντροπής, να νιώθει αβοήθητος και δυσφορία). Για αυτό, θα ήταν καλό να γίνει μια ανοιχτή συζήτηση (αν δεν έχει ήδη γίνει) από τους γονείς ή κάποιο άτομο το οποίο είναι κοντά στο παιδί και υπάρχει μια σχέση εμπιστοσύνης, με έμφαση στο πώς νιώθει με την δυσκολία του αυτή.
Είμαι σημαντικό να λάβει το παιδί βοήθεια είτε από έναν ιατρό (παιδίατρο, ουρολόγο) είτε από έναν ειδικό ψυχικής υγείας. Καλύτερα θα ήταν, ίσως να γίνουν οι απαραίτητες ιατρικές εξετάσεις, ώστε ο ιατρός να δει αν υπάρχουν βιολογικά/οργανικά αίτια (π.χ., κάποια λοίμωξη κλπ.) ή αν αυτό οφείλεται σε ψυχολογικούς παράγοντες. Αν οφείλεται σε ψυχολογικούς παράγοντες, οι γονείς μπορεί να απευθυνθούν σε ειδικούς ψυχικής υγείας, με μια ειδίκευση, ενδεχομένως στα παιδιά. Μια αρκετά βοηθητική θεραπεία είναι η συμπεριφορική θεραπεία, η οποία φαίνεται να έχει σημαντικά αποτελέσματα.
Κάτι το οποίο θα μπορούσε να φανεί βοηθητικό θα ήταν:
- Να μιλήσει στο παιδί κάποιο άτομο εμπιστοσύνης για το πώς μπορεί να νιώθει
- Να αποφευχθεί η κριτική και οι φωνές
- Επιβράβευση κάθε φορά που το παιδί καταφέρνει και πηγαίνει στην τουαλέτα
- Να προσαρμοστεί ο χρόνος στην τουαλέτα, με βάση την ανάγκη του παιδιού
- Συχνή υπενθύμιση π.χ. ανά δύο ώρες να πηγαίνει τουαλέτα και από τη δασκάλα, ίσως στο σχολείο
- Παρατήρηση του πότε η δυσκολία είναι πιο έντονη
- Δημιουργία κλίματος εμπιστοσύνης
Μπορεί την ευθύνη για την λήψη βοήθειας να την έχουν οι γονείς, ωστόσο, η παρουσία σου ενδεχομένως να μπορούσε να φανεί βοηθητική είτε εφαρμόζοντας κάποια από τα παραπάνω είτε παρακινώντας τους γονείς να ζητήσουν βοήθεια. Θα ήταν καλό αυτό, για να μπορέσει να ανακουφιστεί το παιδί, αλλά και οι γονείς.
Σε ευχαριστώ για την επικοινωνία μας αυτή. Κατανοώ και σέβομαι απόλυτα την αγωνία για το τι μπορεί να συμβαίνει. Ωστόσο, μέσα από αυτή τη σελίδα δεν γίνεται να υπάρξει μια διάγνωση ή διατύπωση υποθέσεων για το γιατί μπορεί να συμβαίνει. Ένας άνθρωπος κινείται και αναπτύσσεται μέσα σε πολλά συστήματα (οικογένεια, σχολείο, φίλοι), ο ίδιος είναι περίπλοκος και σύνθετος. Επομένως, καταλαβαίνεις ότι μια σειρά από παράγοντες μπορούν να αλληλεπιδρούν δυναμικά και να οδηγούν στην εκδήλωση των δυσκολιών. Για να μπορέσει να υπάρχει μια πιο πλήρης κατανόηση, άρα και αντιμετώπιση, απαιτείται μια εις βάθος και εξατομικευμένη διερεύνηση. Για αυτό και το απέφυγα.
Για οτιδήποτε άλλο χρειαστείς, τόσο εγώ όσο και η υπόλοιπη ομάδα, είμαστε στη διάθεσή σου.
