Φοβάμαι. Την απώλεια των αγαπημένων μου προσώπων. Ότι δεν θα μπορέσω να το διαχειριστώ.(προσπαθώ να το προγραμματίσω). Ότι δεν θα μπορέσω να το αντέξω. Επίσης φοβάμαι μην πέσω στα ναρκωτικά. Δεν έχω δοκιμάσει, μόνο χόρτο. Παλιά. Αλλά Φοβάμαι. Κάνω ψυχοθεραπεία. Μάλλον με αγχώνει ο κόσμος. Αλλά θέλω να αντιμετωπίσω την ζωή μόνη μου. Σκέφτομαι σιγά σιγά να την αφήσω, την ψυχοθεραπεία. Θέλω να ζω φυσιολογικά σαν τους άλλους. Πως θα μπορούσα να το κάνω;
Από την: Μαίρη
Aγαπητή Μαίρη,
Σε ευχαριστούμε που επέλεξες να μας δείξεις εμπιστοσύνη, να μας ανοιχτείς για όλα αυτά που σε δυσκολεύουν και να μας εκφράσεις τους προβληματισμούς σου. Διαβάζοντας το μήνυμά σου, καταλαβαίνω ότι έχεις μεγάλη αγωνία για το πώς να διαχειριστείς τα θέματα που σε απασχολούν. Θα προσπαθήσουμε λοιπόν να εστιάσουμε στο καθένα από αυτά ξεχωριστά, καθώς αντιλαμβάνομαι ότι είναι κάπως συγκεχυμένα στο μυαλό σου και αυτό είναι πιθανό, να σου δημιουργεί δυσφορία.
Αρχικά, θα αναφερθούμε σε αυτόν το φόβο του θανάτου που έχεις εκφράσει για τα αγαπημένα σου πρόσωπα. Θα ήθελα να μάθω κάποιες παραπάνω πληροφορίες για τις σχέσεις σου με την οικογένειά σου, με τους φίλους και τους σημαντικούς άλλους για σένα. Μήπως είχες βιώσει στο παρελθόν κάποια απώλεια; Μήπως είχε συμβεί κάποιο γεγονός και έχει αναδυθεί ο φόβος του να μην μείνεις μόνη σου ή να μην σε εγκαταλείψουν; Και για πόσο καιρό αισθάνεσαι αυτόν τον φόβο; Τον ένιωθες από πάντα ή πυροδοτήθηκε μετά από κάποιο δυσάρεστο συμβάν; Οι απάντησεις σε αυτές τις ερωτήσεις θα ήταν πολύ βοηθητικές.
Παρ’ όλο που πρόκειται για ένα φυσιολογικό ανθρώπινο συναίσθημα, ο φόβος μπορεί να γίνει τόσο ισχυρός, ώστε προσωρινά να μας παραλύσει. Γι’ αυτό το λόγο, η αποφυγή του είναι ένας κατανοητός μηχανισμός αντιμετώπισης. Ωστόσο, ένα αντίδοτο απέναντι σε αυτόν, είναι η κατανόηση ότι μπορούμε να επιλέξουμε εμείς οι ίδιοι τον τρόπο που αντιδρούμε στον φόβο και στις καταστάσεις τις οποίες δεν μπορούμε να ελέγξουμε. Είναι το να επιτρέψεις στον εαυτό σου να διερευνήσει τι μπορείς να κάνεις σε περίπτωση που οι φόβοι σου γίνουν αληθινοί. Αυτή η διαδικασία μπορεί να σε εφοδιάσει με ένα ευπρόσδεκτο απόθεμα δεξιοτήτων, ικανοτήτων προσαρμογής και κουράγιο τα οποία με τη σειρά τους οδηγούν στη μείωση του φόβου.
Σε αυτό άπτεται και ο φόβος του θανάτου. Είναι ένα αναπόφευκτο γεγονός στη ζωή κάθε ανθρώπου και στη σκέψη φαντάζει τρομακτικός, γιατί δεν είναι προβλέψιμος, ούτε ελεγχόμενος από εμάς. Μερικές φορές, ο θάνατος είναι μια τόσο σκληρή πραγματικότητα, που πολλοί προτιμούν να αποφεύγουν να μιλούν για αυτόν ή να συμμετέχουν σε οποιαδήποτε από τις τελετουργίες που τον περιβάλλουν. Ο θάνατος μας θυμίζει ότι είμαστε ευάλωτοι και όχι αιώνιοι. Είναι πιθανό η μεγέθυνση αυτού του συναισθήματος να δημιουργήσει μια αυθεντική φοβία απέναντι στο θάνατο μετατρέποντας τους φόβους σε έναν ιδιαίτερα ψυχοφθόρο και αγχογόνο εγκλωβισμό. Αυτό βέβαια δεν συνεπάγεται ταυτόχρονα, το να αψηφούμε τελείως τον θάνατο και να μην τον λαμβάνουμε υπόψην ή να μην του δίνουμε την βαρύτητα που έχει εκ φύσεως, αλλά όταν έχει φτάσει σε ένα ακραίο σημείο και έχει χρωματιστεί με την έννοια της φοβίας, μπορεί να μας κρατήσει πολύ πίσω, και μπορεί πραγματικά να μας εμποδίσει να ζήσουμε.
Όταν αναφέρεις ότι σε αγχώνει ο κόσμος, ποιες είναι οι συνθήκες που σου δημιουργείται το άγχος; Νιώθω ότι όλα με κάποιο τρόπο συνδέονται και αλληλοτροφοδοτούνται. Όσο πιο πολύ αφήνεσαι σε αυτές τις σκέψεις αποκόβεσαι ταυτόχρονα από τη ζωή. Αυτός ο φόβος τρέφει και τρέφεται, με αποτέλεσμα να αναπαράγονται διαρκώς φοβικές πεποιθήσεις για την ζωή. Όσο πιο πολύ προσπαθείς να εξασφαλίσεις συνθήκες ασφάλειας για την ζωή σου αντιδρώντας στον ψυχολογικό φόβο που βιώνεις, τόσο ο φόβος σου αυτονομείται ως μια ξεχωριστή οντότητα μέσα σου και γιγαντώνεται. Με την ροπή αυτή απομακρύνεσαι από τον αληθινό σκοπό και το νόημα της ζωής σου και διοχετεύεις όλη σου την ενέργεια στην καταπολέμηση του φόβου. Παλεύεις να προνοήσεις και να εξασφαλίσεις συνθήκες που δεν θα επιτρέψουν να συμβεί το «κακό» στους αγαπημένους σου. Αυτή η δυναμική οδηγεί σε μια αμυντική στάση στην ζωή, αλλά και απέναντι στους άλλους. Οδηγείσαι ολοένα και περισσότερο σε ένα προσωπικό κλείσιμο, και λόγω αυτού υπάρχει παρεμποδισμός ανάπτυξης υγιών διαπροσωπικών σχέσεων και ο κόσμος σου φαντάζει «απειλητικός». Ουσιαστικά τοποθετείς τον εαυτό σου σε μια κατάσταση αδράνειας και αυτό καταστέλλει την επιθυμία για ζωή.
Αυτή όμως ακριβώς η αβεβαιότητα της ζωής έρχεται να ταρακουνήσει, να ξυπνήσει, να θυμίσει πως υπάρχει επιλογή, δημιουργία προσωπικού νοήματος, να ζήσουμε μια ζωή μέσα από την οποία να νιώθουμε ικανοποίηση. Όσο πόνο κρύβει μέσα του ο αποχωρισμός, άλλο τόσο γόνιμο έδαφος δημιουργείται μέσα από την απώλεια. Χάνω κάτι σημαίνει και δημιουργώ χώρο για κάτι άλλο, για το καινούριο. Ακόμα και ο θάνατος ενός αγαπημένου προσώπου, που αποτελεί μία από τις πιο δύσκολες απώλειες, έχει μέσα της την αναγέννηση.
Κάποιες στρατηγικές που μπορείς να χρησιμοποιήσεις για να ελέγξεις τον φόβο είναι οι εξής:
1) Αποδοχή. Ο θάνατος είναι υπαρκτός και αυτό δεν μπορεί να αλλάξει. Αλλά μπορεί να αλλάξουν αυτά που κάνουμε μέχρι εκείνη τη στιγμή.
2) Πίστη σε κάτι θετικό. Ανεξάρτητα από το αν είναι αλήθεια ή όχι, η πίστη μπορεί συχνά να έχει μεγάλη μεταμορφωτική δύναμη,
3) Προσοχή σε κάτι άλλο. Προσπάθησε να μην εστιάζεις σε αυτόν τον φόβο ή σε αυτή τη σκέψη. Μπορείς να το κάνεις διανοητικά (για παράδειγμα προγραμματίζοντας τι έχεις να κάνεις την επόμενη μέρα) ή συμπεριφορικά (για παράδειγμα παίρνοντας κάποιον φίλο ένα τηλέφωνο).
Καταλαβαίνω ότι έχεις έντονη επιθυμία να βγεις από αυτό και είναι πολύ αξιόλογο που βρίσκεσαι σε προσωπική θεραπεία και αναζητάς την αλήθεια μέσα σου. Θεωρώ ότι η ψυχοθεραπεία είναι εκεί για να σε βοηθήσει και έχεις να πάρεις πολλά ακόμη πράγματα από αυτή. Το ότι βρίσκεσαι σε ψυχοθεραπεία για κάτι που σε προβληματίζει δεν σημαίνει ότι δεν είσαι «φυσιολογική», αντιθέτως δείχνει ότι γνωρίζεις και επεξεργάζεσαι τον εαυτό σου, ώστε να γίνεις η καλύτερη εκδοχή σου. Εμπιστεύσου τη διαδικασία, αφέσου να αισθανθείς, να ακούσεις, να καταλάβεις τον εαυτό σου. Δεν θα ήταν ωφέλιμο να «διώξεις» τον φόβο πρόσκαιρα με βιαστικές και ριψοκίνδυνες μεθόδους, καθώς σε αυτή τη περίπτωση ελλοχεύει ο κίνδυνος να επανέλθει. Είναι βέβαια επιλογή σου το αν θες να συνεχίσεις και με ποιους όρους. Όποιον δρόμο και να ακολουθήσεις, εμπιστεύσου τον εαυτό σου, τους ανθρώπους γύρω σου, αφουγκράσου τις ανάγκες και τα θέλω σου. Εστίασε στο πώς θες να ζεις στο παρόν, στο «εδώ και τώρα», στο πώς θες να είναι οι σχέσεις σου, πώς επιθυμείς να δεις τον εαυτό σου να αναπτύσσεται και να ακμάζει.
Το βασικότερο είναι να δώσεις χρόνο στον εαυτό σου και να σε κοιτάξεις πιο τρυφερά. Πιστεύω ότι ήδη έχεις κάνει πολλή δουλειά και είναι προς τιμήν σου και έχεις να το εξερευνήσεις-αξιοποιήσεις, περαιτέρω. Καταλαβαίνω ότι δεν είναι εύκολο αυτό που βιώνεις, αλλά το ότι αναγνωρίζεις τη δυσκολία σου δείχνει ότι έχεις κίνητρο και θέληση για αλλαγή. Ελπίζω, να σε βοήθησα έστω και λίγο με την αυτή την απάντηση και με όσες πληροφορίες είχα διαθέσιμες.
Σε ευχαριστούμε και είμαστε στη διάθεσή σου.
