Καλησπέρα σας θα ήθελα μια μικρή βοήθεια.
Λοιπόν, πριν 2 χρόνια εκεί που όλα ήταν καλά μου ήρθε στο μυαλό απροειδοποίητα μια απαράδεκτη σκέψη που αφορούσε ένα άγιο πρόσωπο.
Σκάλωσα για μια στιγμή και τρόμαξα, όμως το ξέχασα. Όπως φαίνεται όμως μου έγινε εμμονή και ερχόντουσαν και άλλες παρόμοιες σκέψεις τέτοιες θρησκευτικού τύπου. Με άγχωναν και με φόβιζαν και με γέμιζαν ενοχές, νόμιζα ότι ήμουν η μόνη με αυτό το θέμα. Αργότερα μου εμφανίστηκαν και άλλες απαράδεκτες σκέψεις σε σχέση με την υγεία των αγαπημένων μου προσώπων, δεν ήθελα να τις σκέφτομαι καθόλου…. Πριν μια βδομάδα με πόνεσε το χέρι μου και αμέσως τρόμαξα, το μυαλό μου πήγαινε παντού, με έπιασε κρίση πανικού, έτρεμα τις επόμενες μέρες, το σκεφτόμουν συνέχεια, έμπαινα στο ίντερνετ να ψάξω γιατί πόνεσα… ηρέμησα σε μια φάση. Ξαφνικά άρχισε να πονά το γόνατό μου…πάλι η ίδια διαδικασία… αγχώθηκα κτλ… Τώρα άρχισα να σκέφτομαι ενοχές για αυτές τις ιδεοληψίες που είχα περί θρησκείας και αυτές τις άλλες για τα αγαπημένα μου πρόσωπα, φοβάμαι μην μου συμβεί κάτι κακό εξαιτίας αυτών…. Έχω ένα μεγάλο άγχος και πριν λίγες μέρες είχα και δυσφορία, μου έφυγε όμως… Είχα και μειωμένη όρεξη.Από την: Λίνα
Αγαπητή Λίνα,
αρχικά θα ήθελα να σε ευχαριστήσω που βρήκες το θάρρος να μοιραστείς μαζί μας αυτό που σε απασχολεί. Το γεγονός ότι θέλησες να μιλήσεις είναι ένα πρώτο και πολύ ενθαρρυντικό βήμα.
Διαβάζοντας προσεκτικά όσα μας έγραψες, δημιουργούνται μέσα μου κάποιες απορίες. Το περιβάλλον στο οποίο μεγαλώνεις θα μπορούσε κανείς να το χαρακτηρίσει ως θρησκόληπτο; Είναι πολύ συνηθισμένο ένα άτομο που προέρχεται από ένα θρησκόληπτο περιβάλλον, στο οποίο υπάρχουν “στεγανά” σε σχέση με τη θρησκεία, να εμφανίζει τέτοιου είδους σκέψεις και εμμονές. Αυτό, ωστόσο, δεν σημαίνει ότι γίνεται άπιστο ή ότι αμφισβητεί την ύπαρξη του Θεού. Σε αυτήν την περίπτωση, η γενεσιουργός αιτία είναι το άγχος, το οποίο έχει ξεπεράσει τα λογικά όρια. Άλλωστε, αντίστοιχες σκέψεις και αμφιβολίες είναι παρούσες ακόμη και στη σκέψη ατόμων που μονάζουν. Το φαινόμενο αυτό είναι συνηθισμένο. Μπορεί να μην είναι αποδεκτό στους εκκλησιαστικούς κύκλους, αλλά σίγουρα είναι συγχωρητέο.
Όλες αυτές οι σκέψεις φαίνεται πως οφείλονται σε αγχώδη αίτια και από τις “απαράδεκτες” (όπως τις χαρακτήρισες) σκέψεις για την υγεία των προσφιλών σου προσώπων. Οι ενοχές σε κατακλύζουν και σε αποσυντονίζουν. Ως αντιστάθμισμα σε αυτές τις ενοχές εμφανίζεται ο φόβος σου για “τιμωρία”. Όλα αυτά, όμως, είναι απλώς σκέψεις. Ο Θεός ποτέ δεν είναι τιμωρός. Συντρέχει τον άνθρωπο και, αν κάπου εκείνος χάσει τον δρόμο του, είναι πρόθυμος να τον δεχτεί και πάλι κοντά του. Το άγχος σου, ακόμη, φαίνεται και από τις σωματικές σου αντιδράσεις. Η κρίση πανικού, παραδείγματος χάρη, είναι ένας τρόπος του σώματος να μας πει ότι πρέπει να προσέξουμε περισσότερο τον εαυτό μας και την ψυχική μας ηρεμία.
Αγαπητή Λίνα, προσπάθησε να διοχετεύσεις την ενέργεια που έχεις μέσα σου σε δραστηριότητες που θα απασχολούν το μυαλό σου και το σώμα σου, έτσι ώστε ο νους σου να μην “τρέχει” σε λάθος μονοπάτια. Μία αναδόμηση των σκέψεών σου είναι απαραίτητη προκειμένου να ηρεμήσεις. Το άγχος, θέλοντας και μη, μας οδηγεί πολλές φορές σε διαστρεβλωμένες σκέψεις οι οποίες με τη σειρά τους αυξάνουν το άγχος. Με αυτόν τον τρόπο δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος. Η καθημερινή άσκηση, επιπλέον, η υγιεινή διατροφή, ένα σταθερό πρόγραμμα ύπνου και οι ασκήσεις γνωστικού τύπου θα σε βοηθήσουν να μειώσεις το άγχος σου.
Ελπίζω οι απόψεις μου αναφορικά με αυτό που σε απασχολεί να σε βοηθήσουν και να ηρεμήσεις μέσα σου όσο το δυνατόν πιο σύντομα. Σε κάθε περίπτωση να θυμάσαι ότι δεν επέρχεται τιμωρία αν οι σκέψεις μας περάσουν κάποιο όριο. Μία σκέψη μπορεί εύκολα να αλλάξει. Είμαστε εδώ για οτιδήποτε μας χρειαστείς.
Με εκτίμηση,
Ιωάννα Σεπιάδου, Ψυχολόγος MSc
