Νιώθω μόνη μου, από μικρή είχα προβλήματα με τραμπουκισμο στο σχολείο, οι γονείς μου τσακώνονταν αρκετά συχνά, γενικά υπήρχαν προβλήματα και στο σπίτι… εν μέρει έζησα κάπως στην σκιά του χαμένου αδερφού μου, σε ένα μικρό χωριό, χωρίς καμία παιδική φίλη κοντά μου… έχασα τον πατέρα μου στα 18 μου και μέσα σε όλο αυτό το ψυχολογικό χάος, μέσα σε λίγους μήνες αποφάσισα να φύγω από το σπίτι… το κατάφερα ( προφανώς με την βοήθεια της μάνας μου) μπας και κάνω κάτι καλύτερο στην ζωή μου… κουτσά στραβά δουλεύω… αλλά και πάλι νιωθω μόνη μου, δεν έχω διάθεση να κάνω πράγματα, νιωθω μια θλίψη και μια απογοήτευση.. κανένας άνθρωπος από τις προηγούμενες σχέσεις που είχα δεν με έκανε ουσιαστικά να νιώσω καλύτερα… νιωθω ότι δεν ξέρω που πατάω και που βρίσκομαι… σαν να πάω να χάσω την μπάλα ένα πράγμα….δεν ξέρω τι να κάνω στην ζωή μου για να νιώθω καλά με τον εαυτό μου…
Δεν ξέρω τι άλλο να πω..
Συγγνώμη για το κατεβατό…Από την: Δεσπ.Β.
Αγαπητή μου Δεσπ.Β.,
Για αρχή, θα ήθελα να σε ευχαριστήσω για την επιλογή σου και το θάρρος σου να μοιραστείς μαζί μας όχι απλά τους προβληματισμούς σου, αλλά ένα σημαντικό κομμάτι της προσωπικής σου ζωής και του εσωτερικού σου κόσμου. Θέλει πολλή τόλμη αυτό! Μας τονίζεις έντονα το κομμάτι της απογοήτευσης που έχεις βιώσει στη ζωή σου, όπως και της θλίψης, τα οποία αλληλοσυνδέονται και εναλλάσσονται, δημιουργώντας ένα βαθύ συναίσθημα κενού, που δεν γνωρίζεις πώς να το καλύψεις. Η κατάσταση αυτή, φαντάζομαι σε οδηγεί σε έναν φαύλο κύκλο αναζήτησης περιστασιακών “λύσεων” – ή αλλιώς διαφυγών -, οι οποίες ενδεχομένως να “μισογεμίζουν” αυτό το άδειο ποτήρι της ψυχής σου, αλλά για λίγο, οδηγώντας σε, σε ακόμη πιο βαθιά απογοήτευση. Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή.
Είναι πολύ σημαντικό να διευκρινίσω σε αυτό το σημείο, πως η παρούσα απάντηση – και σελίδα – έχει καθαρά συμβουλευτικό χαρακτήρα και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αντικαταστήσει την διαδικασία και τον ρόλο της ψυχοθεραπείας.
Κατ’ αρχάς, θεωρώ πάρα πολύ σημαντικό που έχεις την μαμά σου να σε βοηθάει, όπως καταλαβαίνω από το κείμενό σου. Φαίνεται πως στέκεται δίπλα σου στις επιλογές σου, καθώς σε ενθάρρυνε και σε βοήθησε σε μια πολύ δύσκολη για εσένα – αλλά και για εκείνη – απόφασή σου, να φύγεις από το σπίτι σου. Θέλει πολλή δύναμη για έναν άνθρωπο να αποφασίσει να αλλάξει το περιβάλλον διαβίωσής του, χωρίς κάποια βεβαιότητα για το μέλλον του, αναζητώντας μια καλύτερη συνθήκη για να το δημιουργήσει. Πόσο μάλλον, με το δικό σου, δύσκολο, παρελθόν. Μπράβο σου, λοιπόν, γι’ αυτό!
Θέλω να μείνω σε ένα γεγονός που αναφέρεις και αξίζει να δώσουμε σημασία: το πένθος. Το πένθος, είναι μια πολύ προσωπική διεργασία, μακρά, εσωτερική, η οποία, στην ενδεχόμενη μη βίωσή του σε όλα του τα στάδια, μπορεί να παρουσιάσει έντονα συναισθηματικά σκαμπανεβάσματα και συνεχείς παλινδρομήσεις. Το πένθος, μπορεί να συσχετισθεί με οποιαδήποτε σημαντική για το άτομο απώλεια. Απώλειες που μπορεί να οδηγήσουν στην βίωση του πένθους μπορεί να είναι από τον θάνατο ενός αγαπημένου προσώπου, έως ακόμη και την απώλεια εργασίας, την απομάκρυνση από τον τόπο κατοικίας, τον χωρισμό. Ο καθένας μας, ζει κατά την διάρκεια της ζωής του απώλειες σημαντικές, ωστόσο, είμαστε τόσο διαφορετικοί αναμεταξύ μας, που γεννάμε μια ποικιλομορφία τρόπων, με τους οποίους τις βιώνουμε. Γιατί τα αναφέρω όλα αυτά; Καθώς εσύ, έχοντας περάσει – όχι μόνο την απώλεια του μπαμπά σου στα 18 σου – αλλά περισσότερες απώλειες, έχεις αρχίσει να θωρακίζεις τον εαυτό σου με εφόδια ψυχικής ανθεκτικότητας, τα οποία δεν ξέρεις τον τρόπο να τα καλλιεργήσεις ώστε να ανθίσουν.
Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός, πως μέσα στο “ψυχολογικό χάος”, όπως μας λες, που ζεις, νιώθεις, που σε ρουφάει ολοένα και πιο βαθιά, εγώ παρατηρώ μικρές ακτίνες, οι οποίες σε τροφοδοτούν με την δύναμη που πιστεύεις πως δεν έχεις. Αυτές οι ακτίνες που ξεπηδούν μέσα από το σκοτάδι σου, σε οδήγησαν σε κάθε νέα αρχή που κατάφερες και έκανες, στην οποία επένδυσες πολύτιμη ενέργεια και της οποίας ο γνώμονας είχε κατεύθυνση προς τον εαυτό. Αυτή η ένδειξη αυτοφροντίδας που γέννησε η ψυχή σου, είναι αυτή που θα γεμίσει με χρώμα τον άδειο σου καμβά. Το τραύμα του παρελθόντος μας, πάντα έχει κάτι να μας πει. Δεν είναι λίγες οι φορές που εμείς οι άνθρωποι αναρωτιόμαστε αν θα εξαφανιστεί ποτέ αυτό το βαρύ φορτίο που κουβαλάμε στις πλάτες μας, το οποίο έχει τις βαθιές του ρίζες στο παρελθόν μας. Στην πραγματικότητα, όλα είναι εγγεγραμμένα μέσα μας, όλα έχουν δημιουργήσει συγκεκριμένες συνάψεις και μοτίβα στο ψυχικό μας όργανο, διατηρώντας το κοντέρ σε συνεχή κίνηση εγγραφής. Αυτές, είναι που αποτελούν το “καλούπι” πάνω στο οποίο διαμορφώνουμε την συμπεριφορά μας σε κοινωνικό και ψυχολογικό επίπεδο. Αυτό που μπορούμε να κάνουμε, είναι να λειάνουμε τις αιχμηρές γωνίες αυτού του φορτίου, να ανακαλύψουμε τις θετικές του συνιστώσες, να το αγκαλιάσουμε, να δούμε τι άλλο μπορεί να μας προσφέρει – ή μας έχει προσφέρει -, εκτός από την συναισθηματική βλάβη. Η διαδικασία που μπορούμε να ακολουθήσουμε για αυτόν τον σκοπό, είναι αυτό το μαγικό ταξίδι της ψυχοθεραπείας. Η ψυχοθεραπεία, μπορεί να τρομάζει πολλούς ανθρώπους, καθώς δεν είναι αρκετά έτοιμοι να αντιμετωπίσουν αυτό το βαρύ φορτίο που περιγράφουμε. Εσύ, όμως, νιώθω ότι είσαι πολύ δυνατή. Πως έχεις υπομείνει και ξεπεράσει πολλές δύσκολες καταστάσεις, και συνεχίζεις. Η ψυχοθεραπεία, δεν θα διαγράψει το τραύμα σου. Απεναντίας, θα δώσεις μέσα από αυτήν, μια άλλη όψη, μια άλλη πτυχή, πλευρά, έναν άλλον παρονομαστή σε αυτό. Θα σε βοηθήσει, να βρεις τον τρόπο να μετατρέψεις την ανοιχτή σου πληγή, σε ένα επουλωμένο σημάδι, σε μια ουλή, προκειμένου να υπάρχει – καθώς δεν μπορείς να διαγράψεις το εγγεγραμμένο σημάδι – αλλά, χωρίς πλέον πόνο, να σου υπενθυμίζει την εσωτερική ανθεκτικότητα που σου χάρισε. Αυτή ακριβώς η ουλή, αγαπημένη μου, είναι που σε κάνει ξεχωριστή. Οφείλω να σου πω, πως αυτή η διαδικασία είναι πολύ προσωπική και δεν συμβαίνει από την μια μέρα στην άλλη. Χρειάζεται χρόνο, δέσμευση και προσωπική προσπάθεια.
Επιπλέον, παρατηρώ στα λεγόμενά σου, πως βρίσκεσαι σε μια διαρκή αναζήτηση ενός κομματιού, το οποίο θα εφαρμόζει τέλεια στο συναισθηματικό σου κενό. Αυτό το κομμάτι μπορεί μέχρι τώρα να έχει πάρει τη μορφή αλλαγής παραστάσεων στη ζωή σου, δραστηριοτήτων, ανθρώπινων σχέσεων. Αυτό το κομμάτι “παζλ” που ψάχνεις, δεν θα μπορέσει να εφαρμόσει με αψεγάδιαστο τρόπο, αν δεν παρατηρήσεις το γύρω πλαίσιο που το περιβάλλει. Χρειάζεται να κοιτάξεις προσεκτικά το σχήμα, τη μορφή, το χρώμα, τις λεπτομέρειες, την υφή, την αίσθηση αυτού του κενού, ώστε να καταφέρεις να αναγνωρίσεις το κομματάκι που να ταιριάζει και να ολοκληρωθεί αυτό το παζλ. Αναγνωρίζοντας, λοιπόν, το ίδιο το κενό, το τραύμα, την πληγή, την ζωή, το παρελθόν, βλέποντας κατάματα τον γυμνό και εκτεθειμένο εαυτό, αποδέχοντας τα γεγονότα που έχουν γράψει στο κοντέρ της ζωής σου, θα μπορέσεις η ίδια να καλύψεις το κενό σου. Δεν θα βρεις πουθενά στο εξωτερικό σου περιβάλλον, παρά μόνο στον εσωτερικό σου κόσμο, αυτήν την ολοκληρωτική εφαρμογή του κομματιού. Θυμήσου: πρέπει να πατάμε γερά στο σκαλί που βρισκόμαστε, ώστε να προχωρήσουμε στο επόμενο, σε αυτήν την κινούμενη γέφυρα που ονομάζεται “ζωή”, αλλιώς υπάρχει ο κίνδυνος της πτώσης.
Όλα αυτά, θα σου πρότεινα να τα ανακαλύψεις με την βοήθεια και την καθοδήγηση ενός ειδικού ψυχικής υγείας. Πιστεύω θα σε βοηθήσει πολύ, γιατί έχεις την διάθεση απάντησης και αναζήτησης προς αυτήν την κατεύθυνση. Αγαπημένη μου Δεσπ.Β., ξεκίνησε, με την βοήθεια της ψυχοθεραπείας να ανακαλύπτεις τα επόμενα μονοπάτια, ολοένα και πιο βαθιά, αργά και σταθερά σε κάθε βήμα, καθώς και τους τρόπους με τους οποίους θα αγκαλιάσεις το παρελθόν σου, ώστε να νιώσεις ότι βαδίζεις με σιγουριά στο παρόν, θέτοντας γερά θεμέλια για το μέλλον.
Θυμήσου : Εσύ θα βοηθήσεις τον εαυτό σου.
Είμαι προσωπικά και εγώ και η σελίδα στη διάθεσή σου για οτιδήποτε χρειαστείς, μην διστάσεις να επικοινωνήσεις! Ελπίζω να αρχίσεις να νιώθεις καλύτερα, σε ευχαριστώ που μοιράστηκες μαζί μας την ιστορία σου!
*Η στήλη Ψtalk έχει περισσότερο συμβουλευτικό χαρακτήρα και δεν αντικαθιστά την Ψυχοθεραπεία ή οποιονδήποτε άλλο τρόπο παρέμβασης.
Στείλε και εσύ τον δικό σου προβληματισμό ανώνυμα πατώντας στο κουμπί της αρχικής και λάβε απάντηση από ειδικό ψυχικής υγείας.
