Εχω εξαρτηση απο το αλκοολ το οποιο εχει δημιουργηθει απο την χρονια διαγνωσμενη μου καταθλιψη. Ειμαι 23 χρονων και ζω με αυτο το προβλημα απο τα 20. Προσπαθω να βρω καποια λυση λεγοντας και στους ανθρωπους γυρω μου να με βοηθησουν με καποιον τροπο αλλα συνηθως αδιαφορουν οποτε αυτο με κανει να βυθιζομαι ολο και περισσοτερο σε αυτη τη κατασταση. Οταν πινω αλκοολ δεν εχω αυτοσυγκρατηση και εκει ξεκιναει το oversharing. Ανοιγομαι για προσωπικα μου θεματα σε ανθρωπους που δε θα επρεπε και την ωρα που το κανω εχω δυνατη ενταση στη φωνη μου με αποτελεσμα να με ακουνε και ολοι οι υποιλοιποι τριγυρω. Οταν συνερχομαι την επομενη ημερα με πιανει το ενοχικο μου συνδρομο με αποτελεσμα να αισθανομαι οτι τρελαινομαι ολο και περισσοτερο μερα με τη μερα. Εκανα ψυχοθεραπειες σε ψυχιατρο επαιρνα και αγωγη αλλα σταματησα και την αγωγη και τις συνεδριες γιατι ηθελα να το παλεψω μονη μου αλλα δεν ξερω τι να κανω πλεον αισθανομαι οτι δεν υπαρχει ελπιδα
Από τον/την: Νέμεσις
Αγαπητή μου Νέμεσις,
Καθώς διάβαζα το κείμενο που μας έστειλες, σκεφτόμουν πόση δύναμη σε διακατέχει, ζώντας με μια τόσο δύσκολη κατάσταση, που αφορά σε διαγνωσμένη διαταραχή του συναισθήματος, καθώς και σε εξάρτηση, συγκεκριμένα από αλκοόλ. Μόνο και μόνο που μπήκες σε αυτήν την σελίδα, έγραψες την ιστορία σου και πάτησες το κουμπί για να σταλεί, είναι ένα πολύ γερό βήμα, καθώς και μια ένδειξη ότι σε απασχολεί να βγεις από αυτήν την κατάσταση και όχι να βυθίζεσαι μέσα σε αυτήν. Θα ήθελα, ωστόσο, να καταστήσω σαφές από την αρχή, πως η παρούσα σελίδα έχει καθαρά συμβουλευτικό χαρακτήρα και δεν θα ήταν πρέπον σε καμία περίπτωση να αντικαταστήσει την διαδικασία της ψυχοθεραπείας.
Η κατάθλιψη, δεν πρόκειται για μια ελαφριά διαταραχή. Αντιθέτως, είναι μια σοβαρή ψυχική κατάσταση, η οποία χαρακτηρίζεται από παρατεταμένης διάρκειας συναισθήματα έντονης μελαγχολίας, απογοήτευσης, θλίψης, μαζί με μειωμένο κίνητρο για ζωή, καθώς και αίσθημα κενού. Η ενοχή που μας περιγράφεις, είναι και αυτή χαρακτηριστικό της κατάθλιψης, η οποία όταν είναι φυσική συνέπεια μιας εθιστικής συμπεριφοράς, είναι ακόμη πιο οξεία. Στην κατάθλιψη, κυρίαρχο ρόλο, διαδραματίζει το αίσθημα κενού που βιώνει το άτομο. Ακριβώς εκεί, έγκειται και η επακόλουθη συννοσηρότητα με τις εξαρτήσεις. Το καταθλιπτικό άτομο, στην παθιασμένη του προσπάθεια επούλωσης του εν λόγω κενού, θα προβεί σε “δοκιμές” διάφορων συμπεριφορών που έχουν άμεση συσχέτιση με την προσωρινή ανακούφιση. Τέτοιες συμπεριφορές, αφορούν στην κατανάλωση αλκοόλ, ναρκωτικών, καθώς και στην εξάρτηση από τα τυχερά παιχνίδια. Το άτομο που είναι διαγνωσμένο με κατάθλιψη, έχει πολύ χαμηλά επίπεδα ενός σημαντικού νευροδιαβιβαστή: της ντοπαμίνης. Η έλλειψη ντοπαμίνης, η λεγόμενη “ορμόνη της ευχαρίστησης ή αμοιβής”, έχει φανεί πως συνδέεται με την έλλειψη κινήτρου, όπως ακριβώς και η κατάθλιψη. Από την άλλη, οι εξαρτητικές συμπεριφορές, έχει παρατηρηθεί ότι αυξάνουν την ντοπαμίνη στον εγκέφαλο, λόγω του αισθήματος της ενίσχυσης, της ευχαρίστησης, καθώς και της αμοιβής που δημιουργούν. Αμέσως, ο εγκέφαλος, παγιώνει αυτήν την σύνδεση, η οποία αποτελείται από δύο πτυχές: το κενό, το οποίο καλύπτεται από την χρήση της ουσίας, σαν ένα κομμάτι παζλ, το οποίο βρισκόταν σε μια μανιακή αναζήτηση συμπλήρωσης από το άλλο μισό κομμάτι.
Το συναίσθημα που βιώνει το άτομο, στην προσωρινή ανακούφιση από αυτήν την αρνητική κατάσταση, του δημιουργεί εσωτερικευμένα την θέληση για επανάληψη αυτής της συμπεριφοράς. Η εξαρτητική συμπεριφορά, οδηγεί το άτομο στον εθισμό. Ο εθισμός, αποτελεί για το καταθλιπτικό άτομο μια προσπάθεια να θεραπεύσει τον εαυτό του, αλλά το μόνο που συμβαίνει, είναι να προκύπτουν κι άλλα αρνητικά συναισθήματα, μετά το επεισόδιο της χρήσης. Μετά την χρήση, πιθανώς να δημιουργούνται συναισθήματα ενοχής, απόγνωσης, απογοήτευσης, και ακόμη περισσότερης θλίψης, με μεγαλύτερη ένταση αυτήν την φορά. Αυτό, δημιουργεί έναν φαύλο κύκλο μεταξύ κατάθλιψης και εθισμού. Το ένα επανέρχεται μετά το άλλο, καθιστώντας το άτομο ανήμπορο και δυσκολεμένο στην έξοδό του από αυτήν την κατάσταση. Ο εθισμός σε οποιαδήποτε ουσία ή συμπεριφορά, βυθίζει το άτομο, ακόμη περισσότερο στην θλίψη του παλινδρομικά.
Αγαπητή μου, πολλές φορές, έχουμε την επιλογή για την θεραπεία μας μπροστά μας. Η αλήθεια είναι, πως η ψυχοθεραπεία, δεν είναι καθόλου εύκολη διαδικασία, ειδικά στην έναρξή της. Πρόκειται για εξαιρετικά προσωπική και δύσκολη διεργασία να αποδομείς μοτίβα που έχεις παγιώσει με τα χρόνια και έχεις εκπαιδεύσει τον εγκέφαλό σου σε αυτά, προκειμένου να τα ξαναχτίσεις από την αρχή. Ωστόσο, πρόκειται και για μια πολύ μαγική διαδικασία. Η εξέλιξή μας, δεν γίνεται άμεσα. Το πέρασμα από μια δυσλειτουργική και αρνητική κατάσταση, σε μια αλλαγή αυτής και ανάπτυξη των δυνατών μας σημείων, θέλει χώρο, χρόνο, συνεργασία, προσωπική επεξεργασία, και πάνω από όλα πίστη. Πίστη στον εαυτό, γιατί ο θεραπευόμενος είναι αυτός που κάνει όλη την δουλειά. Ο ψυχολόγος, απλώς καθοδηγεί, ανοίγει ένα φως στο τούνελ του θεραπευόμενου, αλλά ο θεραπευόμενος περπατάει ανακαλύπτοντάς το.
Θα ήθελα να μιλήσω και για την σημαντικότητα του συνδυασμού φαρμακευτικής αγωγής και θεραπείας, όταν μιλάμε για ψυχική νόσο. Η φαρμακευτική αγωγή από μόνη της, δεν θα φέρει αποτελέσματα, χωρίς την συνοδεία και την υποστήριξη της ψυχοθεραπείας.
Αγαπημένη μου Νέμεσις, δεν δείχνει αδυναμία να ζητάμε βοήθεια όταν το έχουμε ανάγκη. Καταλαβαίνω απόλυτα τον τρόπο που λες το ότι ήθελες να το παλέψεις μόνη σου, αλλά η δύναμη που αναζητάς και είναι κρυμμένη μέσα σου, πολλές φορές ο ίδιος μας ο εαυτός μας την κρύβει. Η βοήθεια της θεραπείας μας, είναι πολύ κομβική σε αυτές τις περιπτώσεις. Έχουμε την επιλογή – πλέον – για την θεραπεία μας. Σκέψου, πόσο σημαντικό σου είναι να βοηθήσεις τον εαυτό σου να βγει από αυτήν την κατάσταση που σε βασανίζει; Το θεωρείς εξίσου σημαντικό αν αυτό συμβεί με την υποστήριξη ενός θεραπευτή, καθώς και της αγωγής; Φαντάσου, όταν πονάει το κεφάλι μας ή η κοιλιά μας, αυτομάτως την βοηθάμε παίρνοντας Depon. Εκεί σημαίνει πως δεν έχουμε αρκετή δύναμη μέσα μας να αντέξουμε τον πόνο; Όχι.. απλώς βοηθούμε οι ΙΔΙΟΙ το ΙΔΙΟ μας το σώμα. Ακριβώς έτσι, συμβαίνει και με την ψυχική μας υγεία. Πηγαίνοντας και χτυπώντας την πόρτα του ψυχολόγου, έχουμε κάνει ήδη ΜΟΝΟΙ μας ένα βήμα προς την αλλαγή μας. Η ψυχοθεραπεία και η φαρμακευτική αγωγή, αποτελούν τα μέσα, μέσω των οποίων θα φτάσεις στην κατάσταση που θέλεις. ΕΣΥ είσαι αυτή που θα τα χρησιμοποιήσεις προς όφελός σου. ΕΣΥ είσαι αυτή που λόγω της πηγαίας δύναμης, θα καταφέρεις να τους δώσεις νόημα και ουσία.
Νέμεσί μου, είναι εντάξει να παλεύεις με μια ψυχική νόσο και είναι εντάξει να αναγνωρίζουμε πως δεν είναι κάτι εύκολο. Είναι, όμως, εξίσου σημαντικό να τονίζουμε πως πολλές φορές έχουμε την επιλογή. Επίλεξε την αλλαγή σου, επίλεξε την θεραπεία σου, η προσπάθειά σου, μόνο ένδειξη δύναμης είναι, όχι αδυναμίας.
Είμαι προσωπικά και εγώ, αλλά και η σελίδα στη διάθεσή σου για οτιδήποτε χρειαστείς, μην διστάσεις να επικοινωνήσεις! Ελπίζω να αρχίσεις να νιώθεις καλύτερα, γιατί είσαι δυνατή! Σε ευχαριστώ που μοιράστηκες την ιστορία σου μαζί μας!
*Η στήλη Ψtalk έχει περισσότερο συμβουλευτικό χαρακτήρα και δεν αντικαθιστά την Ψυχοθεραπεία ή οποιονδήποτε άλλο τρόπο παρέμβασης.
Στείλε και εσύ τον δικό σου προβληματισμό ανώνυμα πατώντας στο κουμπί της αρχικής και λάβε απάντηση από ειδικό ψυχικής υγείας.
