Καλημέρα ! Έχουν περάσει σχεδόν 2 εβδομάδες από τότε που χώρισα και δεν ξέρω τι πρέπει να νιώθω και τι συναισθήματα πρέπει να κρατήσω. Να σας πω λίγο και το στόρυ ! Είχαμε 5 μήνες σχέση και κάποια στιγμή μου είπε πως είχε κουραστεί και επειδή ερχόταν καλοκαίρι δεν θα μπορούσε να συγκρατηθεί να μην πάει με άλλες και ζήτησε ένα διάλειμμα. Εγώ τότε κατάλαβα ότι χωρίσαμε όντως αλλά μετά από δυο μέρες μου έστελνε μηνύματα πώς είμαι κτλπ και εγώ του απαντούσα με θυμό. Εντέλει μου είπε να βγούμε να μιλήσουμε γιατί σκέφτηκε αυτά που είπε και αποφάσισε τι θέλει. (εγώ εκείνες τις δυο μέρες ήμουν απίστευτα χάλια, δεν είχα ξανα κλάψει τόσο στην ζωή μου) Βγαίνουμε και μου ζητάει συγγνώμη για όλα, δεν τα εννοούσε και απλά νόμιζε ότι πνιγόταν από την σχέση μας αλλά δεν ήταν αυτό τελικά και δεν έχει κουραστεί, ούτε θα πάει με άλλη, έτσι το είπε σαν παραπάνω δικαιολογία. Τον συγχωρώ εγώ, τα βρίσκουμε και το προσπαθούμε γιατί ήταν δύσκολο επειδή έχασε την εμπιστοσύνη που του είχα… Μετά περνούσαμε καλά πολλές στιγμές, δεν μπορώ να πω, αλλά είχε χαθεί όλο το ωραίο που υπήρχε πριν και όλος ο έρωτας νομίζω… Έτσι, 3 βδομάδες μετά από τότε που ζήτησε το διάλειμμα ας πούμε συζητήσαμε για την σχέση μας διότι είχε προηγηθεί ένας καυγάς και τον ρώτησα τι θέλει να κάνουμε να συνεχίσουμε; και εκείνος απάντησε ε προφανώς να συνεχίσουμε και τι να θέλω; θέλω. Του λέω, λοιπόν, να συνεχίσουμε να προσπαθήσουμε και θα δούμε. Την επόμενη ημέρα φεύγω εκδρομή για 5 μέρες, μιλήσαμε την πρώτη μετά δεν μου ξανα έστειλε και μου στέλνει μήνυμα άκυρο ξεκάρφωτο : Αγάπη ας το αφήσουμε καλύτερα δεν θέλω να θυμώσεις, πιστεύω αυτό είναι το καλύτερο, σ αγαπώ πολύ, να περνάς καλά, να προσέχεις τα ξαναλέμε, το ξανα βλέπουμε μετά αν θες και σύ κτλπ!
το βλεπω παθαίνω κοκομπλοκο γιατί δυο μέρες πριν ακριβώς είχαμε μιλήσει και τα ξεκαθαρίσαμε κι μου πετάει ξερό μηνυμα! Είχα θυμώσει παρα πολυ , νευρίασα περισσότερο απ οσο στεναχωρήθηκα και το πήρα λίγο καλύτερα γιατί το χα ξανα περάσει πάλι πριν λίγο καιρό! Μετά από λίγες μέρες που γύρισα τον ειδα και ήταν πολυ δύσκολο για μένα να μαστε σε κοινό χώρο , σε ένα κλαμπ που πάντα ήμασταν μαζί γελούσαμε, αγκαλιά, χορεύαμε και τώρα να τον βλεπω να είναι με άλλους, να μην ερχεται σε μένα, να είναι δίπλα μου και να μην μιλάμε ! Να περνάω από δίπλα του και να μαστε σαν δυο ξένοι! Δεν μπορούσα να το διαχειριστώ, το στομάχι μου είχε γινει κόμπος, ήμουν σκατα, τον εβλεπα να χορεύει και απλά μέσα μου ένιωθα ένα κενό και λύπη! Οι φίλες μου, όμως, με βοήθησαν, μου έλεγαν να προσπαθήσω να περάσω καλά και να τον αφήσω γιατί όντως αυτό έπρεπε. Στη συνέχεια, ήμουν καλύτερα και περασα κάπως καλά μπορω να πω. Είναι πολυ δύσκολο για μένα να τον ξεχάσω, να τον αφήσω , γιατί απλά δεν ήταν ένας γκόμενος… Ήταν ένας πολυ κοντινός μου ανθρωπος, ο κολλητός μου, τον εμπιστευόμουν, τον αγαπούσα πολυ (και τώρα βασικά γιατί η αγάπη δεν φεύγει ετσι), ήμασταν μαζί πόσες φορές την εβδομάδα, μιλούσαμε όλη μέρα κάθε μέρα… Δεν ηθελα να τελειώσει ετσι όλο αυτό… Δεν ξέρω πώς περίμενα να γινει, πάντως όχι με τον τρόπο που το έκανε αυτός! Μπορούσε να περιμένει να γυρίσω, να τα πούμε από κοντά , αλλά όχι δεν είχε τα κότσια να μου τα πει στην μούρη μου μπροστά γιατί ήξερε την αντίδραση μου! Είπα πολλά ξέρω, σορρυ! Αυτά λοιπόν, απλά νιώθω μέσα μου μόνο θυμό και απογοήτευση και δεν ξέρω αν πρέπει να κρατάω κακία, να μην του μιλάω γιατί μου φέρθηκε ετσι ή αν απ την άλλη να το ξεχάσω, να αρχίσουμε να μιλάμε και να συνεχίσουμε ως “φίλοι ” ας πούμε και να μιλάμε ρε παιδι μου, όχι αυτό το ξένοι! Δεν ξέρω, το δυσκολότερο είναι να τον βγάλω απ την ζωή μου και δεν θέλω να τον βγάλω γι αυτό … Ευχαριστώ πολυ εκ των προτέρων , συγγνώμη για την έκθεση …
Από την: Αφροδίτη
Αγαπημένη Αφροδίτη,
Σε ευχαριστούμε για το μοίρασμά σου. Καλείσαι να διανύσεις ένα μονοπάτι, το μονοπάτι των σταδίων του πένθους, όχι εύκολο. Θα προσπαθήσω να σε βοηθήσω λοιπόν με βάση τα όσα έγραψες.
Ο χωρισμός είναι στην πραγματικότητα μια απώλεια, πενθείς τη σχέση σου με τον άνθρωπό σου, πενθείς το εμείς. Σύμφωνα με την Kübler-Ross τα στάδια είναι η άρνηση, ο θυμός, η στενοχώρια, η διαπραγμάτευση και τέλος η αποδοχή. Τα στάδια αυτά δεν έχουν πάντα μια γραμμική πορεία, αλλά μπορεί κάποιος να περνάει από το ένα στο άλλο. Μπορεί λοιπόν να νιώθεις θυμό απέναντι στον σύντροφο σου, να στενοχωριέσαι και να νιώθεις μοναξιά, να μην συνειδητοποιείς ότι ο χωρισμός συνέβη πραγματικά, να αναρωτιέσαι τι έγινε, αν θα μπορούσε να κάνεις κάτι διαφορετικά, μέχρι τελικά να φτάσεις σε ένα σημείο που θα το αποδεχτείς.
Πολλοί μπορεί να επιθυμούν να αποχωριστούν κάποιον χωρίς να πονέσουν, αλλά αυτό είναι αδύνατον. Η λύση δεν είναι να καταπνίξεις αυτά τα αρνητικά συναισθήματα με ποικίλους τρόπους για να αποσπάσεις την προσοχή του, καθώς τα αρνητικά συναισθήματα θα είναι εκεί και θα περιμένουν. Αν δεν επεξεργαστείς τον χωρισμό, τα αρνητικά συναισθήματα δεν θα εξαφανιστούν, αλλά θα επιστρέψουν.
Συνήθως η θλίψη και η στεναχώρια είναι έντονη και είναι αναμενόμενη. Είναι συνήθως μια παροδική περίοδος προσαρμογής στην νέα τάξη πραγμάτων, στην νέα κατάσταση, κατά την διάρκεια της οποίας καλείσαι να ξαναβρείς τον εαυτό σου, να αντεπεξέλθει στις ανάγκες της καθημερινότητας, αυτή τη φορά όμως μόνη σου.
Η λύπη δε διαρκεί για πάντα.
Η πρώτη αντίδραση είναι η άρνηση που ανάλογα με την προσωπικότητα του κάθε ατόμου μπορεί να διαρκέσει από μερικές εβδομάδες μέχρι και μήνες. Μετά την άρνηση ακολουθεί ο θυμός που αποτελεί απαραίτητο στάδιο της πορείας προς το συναισθηματικό χωρισμό. Στο συγκεκριμένο στάδιο υπάρχει η πιθανότητα να φτάσει κανείς σε ακραίες αντιδράσεις και συχνά το στάδιο αυτό διαρκεί μήνες. Ακολουθεί η περίοδος της θλίψης, όπου το άτομο μπορεί να έχει καταθλιπτικόμορφη συμπτωματολογία η οποία μπορεί να διαρκέσει για αρκετά μεγάλο διάστημα. Στο στάδιο αυτό, πολλές φορές η απώλεια της σχέσης γίνεται εμμονή και αποτελεί το πιο επίπονο και χρονοβόρο στάδιο της διαδικασίας.
Τελευταίο στάδιο είναι η αποδοχή της απώλειας, η οποία επαναφέρει το άτομο σε συναισθηματική ισορροπία και του επιτρέπει υγειώς να προχωρήσει στη ζωή του.
Όλα τα παραπάνω στάδια είναι απαραίτητα αν και επίπονα, προκειμένου να βγεις πιο δυνατή από τον χωρισμό χωρίς συναισθηματικές καθηλώσεις.
Σου προτείνω τα εξής:
- Nα επιτρέψεις στον εαυτό σου να νιώσεις τα συναισθήματα σου. Είναι λογικό να νιώθεις θυμό-εξάντληση, πληγωμένη ακόμα και μπερδεμένη. Άσε ελεύθερα τα συναισθήματα και τις σκέψεις σου, ώστε να εκτονωθεί όλη η ένταση που προσπαθείς να κρύψεις (συχνά μέσα από την άρνηση της κατάστασης.)είναι απαραίτητο να βιώνεις τα πράγματα στην ώρα τους και να βιώσεις ότι νιώθεις !
Συχνά θέλουμε να ξεφορτωθούμε τον πόνο που μας βαραίνει όσο πιο γρήγορα μπορούμε ώστε να νιώσουμε και πάλι «κανονικοί». Κι όμως, χρειάζεται να δώσουμε χρόνο για την επούλωση του τραύματος, που θα έρθει εφόσον αφήσουμε τα στάδια του πένθους να εξελιχθούν και τον εαυτό μας να τα βιώσει και να περάσει μέσα από αυτά.
- Επικοινώνησε με κοντινά σου πρόσωπα. Το να μοιραστείς το πρόβλημα με κάποιο κοντινό πρόσωπο, να συζητήσεις τα συναισθήματά σου και να μην απομονωθείς είναι ίσως ένα πιο σημαντικά πράγματα που μπορείς να κάνεις. Είναι σημαντικό να νιώθεις ότι δε θα σε κρίνουν και ότι θα σε καταλάβουν. Από την άλλη χρειάζεται να βάλεις και τα όρια σου στους άλλους αν δεν είσαι έτοιμη και διαθέσιμη πάντα να συζητήσεις.
Είναι οκ να πεις: «Δεν θέλω να συζητήσω για αυτό».
- Να κάνεις πράγματα ωφέλιμα για τον εαυτό σου, π.χ σινεμά, να συναντήσεις φίλους, να πάς μια βόλτα ή ένα ζεστό χαλαρωτικό μπάνιο. Να τρως και να κοιμόμασαι καλά.
Ο χωρισμός ίσως να είναι μια φάση της ζωής μας που νιώθουμε εξαιρετικά ευαίσθητοι. Το να φερθούμε στον αυτό μας με τον ίδιο σεβασμό και την αγάπη που θα φερόμασταν σε ένα αγαπημένο μας πρόσωπο αν περνούσε δύσκολη φάση, θα μας βοηθήσει να νιώσουμε καλυτέρα. Επίσης σε αυτή τη φάση, καλό είναι να είμαστε και πιο επιεικείς με τον εαυτό μας.
- Απόσταση: Είναι καλό να προσπαθήσεις να κρατήσεις μια απόσταση από το πρόσωπο με το οποίο χώρισες. Κάθε συνάντηση ή τηλεφώνημα θα θυμίζει το παρελθόν και θα είναι δύσκολο να αποδεσμευτείς. Πολλές φορές φτάνουμε στο σημείο να αναζητούμε το σύντροφό μας μετατρέποντας το χωρισμό σε μια διαδικασία χωρίς τέλος.
- Δες τον χωρισμό ως ευκαιρία για ένα νέο ξεκίνημα! Η περίοδος χωρισμού μπορεί να γίνει γόνιμη και να ειδωθεί σαν μια ευκαιρία επανεξέτασης των δυνατοτήτων αλλά και των προσδοκιών του. Αυτή είναι μια καλή στιγμή να ξανακοιτάξεις προς τα μέσα σου και να νιώσεις ευγνωμοσύνη για όλα όσα έχεις στη ζωή σου αυτή τη στιγμή.
Θα ήθελα να εστιάσεις στα εξής:
-ένιωθες πολύτιμη μέσα στη σχέση; Άξια σεβασμού;
-ικανοποιούνταν οι ανάγκες σου;
-αν όχι πως σε επηρέαζε ψυχολογικά;
-τι αντίκτυπο είχε στην αυτοεκτίμηση σου;
Πόσος χρόνος θα χρειαστεί;
Σύμφωνα με μελέτη του 2021 στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για τους χωρισμούς, οι συμμετέχοντες χρειάστηκαν περίπου 6 μήνες κατά μέσο όρο για να αναρρώσουν. Άλλοι χρειάστηκαν έως και ένα χρόνο, πιθανώς επειδή παρέμειναν προσκολλημένοι σε ορισμένα στάδια θλίψης, μηρυκάζοντας το παρελθόν.
Κάθε άτομο επομένως, χρειάζεται διαφορετικό χρονικό διάστημα για να θεραπευτεί έπειτα από έναν οδυνηρό χωρισμό.
Η αναζήτηση βοήθειας από ειδικό ψυχικής υγείας μπορεί επίσης να είναι πολύ ευεργετική για την αντιμετώπιση ενός χωρισμού. Δώσε χρόνο προκειμένου να απολαύσεις ξανά αυτονομία, υποστήριξη, ακόμα και μια νέα σχέση.
Να θυμάσαι πως: Ο πόνος του χωρισμού είναι η αλήθεια απέναντι στο ψέμα μιας σχέσης που ουσιαστικά έχει κάνει τον κύκλο της, μα ο φόβος της αλλαγής συχνά μας καθηλώνει. Ο φόβος της μοναξιάς είναι φόβος εαυτού. Φόβος να μείνεις μόνη με τα συναισθήματα και τις σκέψεις σου, φόβος να αναλάβεις την ευθύνη ενός χωρισμού αλλά και των επόμενων βημάτων σου. Φόβος να διεκδικήσεις για τον εαυτό σου όσα πραγματικά σε κάνουν να νιώθεις ολοκληρωμένη μέσα στην σχέση. Και ποιο το κλειδί ; η δράση , ο βηματισμός μπροστά! Άκου το σώμα σου, τον εαυτό σου, τις ανάγκες, τις επιθυμίες σου. Εμπιστεύσου την διαδικασία.
Για ότι χρειαστείς μη διστάσεις.
